Η κατά λέξη μετάφραση του τίτλου, «μέχρι τη νίκη, πάντα», δεν αποδίδει σωστά το νόημα από την περίφημη φράση του Comandante Che Guevara. Μια πιο χαλαρή μετάφραση, όπως το «μέχρι την τελική νίκη», αποδίδει καλύτερα το μήνυμα. Με το σύνθημα αυτό έκλεισε την ομιλία του ο πρωθυπουργός μας, πριν από λίγους μήνες, όταν βρέθηκε στην Κούβα για την κηδεία του Fidel Castro, ο οποίος σαν αριστερός μπορούσε να κυβερνά τη χώρα του από το 1959 μέχρι το 2006, αλλά δεν ήταν δικτάτορας. Από το 2006 ανέλαβε την εξουσία ο νεότερος αδελφός του, Raul Castro, και η οικογενειοκρατία καλά κρατεί, αλλά δεν ενοχλεί τις ευαίσθητες αριστερές «δημοκρατικές» δυνάμεις της χώρας μας, οι οποίες ενδόμυχα θα ήθελαν να μιμηθούν το παράδειγμα της Κούβας.
Φαίνεται όμως ότι ο παραλληλισμός με την Κούβα συνεχίζεται. Ο Comandante του δικού μας Τσίπρα είναι το πρωτοπαλίκαρο Παύλος Πολάκης, αναπληρωτής υπουργός Υγείας, ο οποίος έγραψε στις 24 Μαΐου 2017 το ακόλουθο μήνυμα στο Facebook: «Γκεσταμπιτες, μενουμεευρώπηδες, βαστασοιμπλέδες ……μη χαίρεστε….ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ …όσο καθυστέρηση κι αν μας παίξει ο αρχηγός σας…..δεν έχει πολύ χρόνο ακόμα ……». Να λοιπόν που σαν άλλος Che Guevara μάς δηλώνει ότι «τελικά, θα νικήσουν». Πριν πάμε να αναλύσουμε τα της νίκης, θέλω να κάνω μια παρένθεση για τον Che Guevara, τον οποίο ακόμη πολλοί θαυμάζουν. Ενα από τα πολλά παρατσούκλια του Che Guevara ήταν το «El Chancho», που στα Ισπανικά σημαίνει «Το Γουρούνι», γιατί συνεχώς κοκορευόταν για το πόσο διάστημα μπορούσε να μείνει χωρίς λουτρό. Αυτοί που τον γνώρισαν μιλούν για την απαίσια μυρωδιά που τον συνόδευε. Ετσι, για να μην περιοριζόμαστε μόνο στις επαναστατικές αρετές του ανδρός. Ισως, με την απλυσιά του να απωθούσε τους αντιπάλους του από την μπόχα του.
Αφού λοιπόν μιλάμε για νίκες, πρέπει να ορίσουμε ποιος είναι ο εχθρός. Σύμφωνα με τον Πολάκη, ο εχθρός είναι οι «Γκεσταμπιτες, μενουμεευρώπηδες, βαστασοιμπλέδες…», δηλαδή όλοι οι Ελληνες που διαφωνούν μαζί του, οι οποίοι συλλήβδην αναγορεύονται σε προδότες και βασανιστές (γκεσταμπιτες). Αυτό είναι το κήρυγμα μίσους που πρεσβεύει και καλλιεργεί ο Σύριζα και τα στελέχη του. Τα αποτελέσματα του εμφύλιου μίσους τα βλέπουμε σχεδόν καθημερινά. Είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρώπης όπου οι τρομοκράτες είναι ομοεθνείς και ομόθρησκοι. Οι υπόλοιπες χώρες αντιμετωπίζουν εισαγόμενους ή ριζοσπαστικοποιημένους τρομοκράτες, οι οποίοι θέλουν να καταργήσουν τον δυτικό τρόπο ζωής, ενώ εμείς εδώ στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε εγχώριους τρομοκράτες που θέλουν να επιβάλουν τη δική τους δικαιοσύνη και πολίτευμα. Πρέπει να μας γεμίζει θλίψη αλλά και προβληματισμό το γεγονός ότι άλλες χώρες που αντιμετώπιζαν εγχώρια τρομοκρατία έχουν τελειώσει μια για πάντα με το πρόβλημα αυτό, ενώ στην Ελλάδα από το 1974, έχουμε τους αυτόκλητους «σωτήρες» που θέλουν με τη βία να επιβάλουν τις ιδέες τους.
Στην Ισπανία, οι Βάσκοι παρέδωσαν τα όπλα τους και έκλεισε η σελίδα της εσωτερικής τρομοκρατίας της χώρας. Στην Ιρλανδία επίσης, οι πρώην επαναστάτες του IRA είναι πλέον μέλη της δημοκρατίας. Στην περίπτωση αυτή ο IRA πολεμούσε τους Αγγλους και όχι τους Ιρλανδούς. Στη Γερμανία και στην Ιταλία η τρομοκρατία έχει εκλείψει εδώ και πολύ καιρό. Δυστυχώς, μόνο στην ταλαίπωρη χώρα μας εξακολουθούν να δημιουργούνται νέες ομάδες τρομοκρατών που χρησιμοποιούν τη βία εναντίον προσώπων και άλλων στόχων.
Το πολύ πρόσφατο κρούσμα τρομοκρατίας, με την έκρηξη του παγιδευμένου δέματος και τον τραυματισμό του Λουκά Παπαδήμου και των δύο συνεπιβατών του, πρέπει κυριολεκτικά να μας ταρακουνήσει. Δεν αρκούν χλιαρές ή αόριστες δηλώσεις καταδίκης της τρομοκρατίας. Για παράδειγμα, στην ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, μετά την επίσκεψή του στον Ευαγγελισμό, όπου νοσηλευόταν ο Λουκάς Παπαδήμος, δεν υπάρχει η λέξη «τρομοκρατία». Η έκρηξη χαρακτηρίζεται ηπιότερα σαν «επίθεση». Η σημειολογία είναι πάντοτε πολύ σημαντική στις περιπτώσεις αυτές και δεν πιστεύω ότι η επιλογή των λέξεων ήταν τυχαία.
Γράφτηκε ότι γνωστός παρουσιαστής δημοφιλούς πρωινής εκπομπής δήλωσε σχετικά με την τρομοκρατική ενέργεια: «Μήπως αυτό που ζούμε από την αρχή των μνημονίων δεν είναι μια καθημερινή τρομοκρατία;». Ο ίδιος το διέψευσε επικαλούμενος αόριστα ότι διάβασε ένα μήνυμα τηλεθεατή. Αυτό όμως που δεν μπορεί να διαψεύσει είναι ότι δήλωσε: «Με αυτή τη μικρή ποσότητα εκρηκτικών δεν ήθελαν φυσικά να σκοτώσουν τον άνθρωπο, απλά να δημιουργήσουν αναταραχή». Από βαρελότα άνθρωποι έχασαν τα χέρια τους και τα μάτια τους. Σε μια πολιτισμένη χώρα, θα του έκοβαν την εκπομπή αμέσως, ανεξάρτητα από την τηλεθέαση που έχει. Ακόμη, αν είμαστε πραγματικοί φιλειρηνικοί δημοκράτες, θα μποϊκοτάραμε συλλογικά την εκπομπή του, ώστε να καταλάβει ότι η βία δεν μπορεί να είναι ποτέ και από πουθενά δικαιολογημένη, αλλά ούτε μετριέται με τα κιλά εκρηκτικών. Η τρομοκρατία είναι πάντα τρομοκρατία και δεν έχει διαβαθμίσεις.
Παρόμοιες είναι και οι δηλώσεις της πρώην προέδρου της Βουλής: «Εγώ δεν θα βγω να “καταδικάσω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται”. Δεν θα το κάνω αυτό σήμερα. Καταδικάζω σε ολόκληρη τη ζωή μου τη βία εναντίον των πολιτών και της δημοκρατίας, τη βία των Μνημονίων (…) Στον τραυματισθέντα δοτό Μνημονιακό Πρωθυπουργό, που κατέλαβε το αξίωμα με πραξικόπημα και υπηρέτησε πιστά τη Μνημονιακή τυραννία, εύχομαι ταχεία ανάρρωση. Οταν αποκατασταθεί η Δημοκρατία και λειτουργήσει η Δικαιοσύνη στη χώρα, θα κριθεί». Ιδού η απειλή!
Η πλέον προκλητική και χυδαία ανάρτηση έγινε από τον ειδικό γραμματέα της ΕΣΗΕΑ, ο οποίος δικαιολογεί την τρομοκρατική επίθεση και επαυξάνει καταλήγοντας: «…Για να είμαι ξεκάθαρος, δεν θα με ενοχλούσε καθόλου αν έσκαγε και μία ακόμα βόμβα στα πόδια του Στουρνάρα». Παρά την κατακραυγή επιμένει στη δήλωσή του, έχοντας μάλιστα και την αμέριστη συμπαράσταση του Comandante Πολάκη!
Οταν, λοιπόν, έχουμε τις χλιαρές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, τις απαράδεκτες δηλώσεις της πρώην προέδρου της Βουλής, τις προκλητικές δηλώσεις του παρουσιαστή και τις εμπρηστικές δηλώσεις του δημοσιογράφου, δεν είναι να απορούμε για τις ανώνυμες και επώνυμες εμετικές αναρτήσεις μίσους, που είδαν το φως της δημοσιότητας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα διάφορα blogs. Ειλικρινά, ντρέπομαι σαν άνθρωπος διαβάζοντας μερικά από τα σχόλια αυτά. Είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που στενοχωριούνται γιατί οι τρομοκράτες είναι ανίκανοι και «απέτυχαν να σκοτώσουν τον τραπεζίτη»;
Δυστυχώς, πρέπει να γυρίσουμε στο 2012 για να θυμηθούμε πώς ξεκίνησε ο χορός του μίσους για τον Λουκά Παπαδήμο. Τότε που Τσίπρας, Καμμένος, Παππάς και άλλοι μιλούσαν με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς για τον Παπαδήμο. Τότε χρησιμοποιήθηκε από πολλούς, οι οποίοι σήμερα κόπτονται για την επίθεση, το σύνθημα «χούντα Παπαδήμου». Ισως όμως το χειρότερο παράδειγμα είναι ο ηθοποιός, τέως βουλευτής των Ανέλ, ο οποίος τιμήθηκε με υπουργοποίηση, όταν έγραψε στις 3 Φεβρουαρίου 2012 το ακόλουθο: «Π….η προδότη Παπαδήμο» και στις 11 Σεπτεμβρίου 2012: «Λάθος ανθρώπους σκότωνε η 17 Νοέμβρη», για να ολοκληρώσει το παραλήρημά του με το απίστευτο: «Μόνο η βία θα μας σώσει. Τέλος». Αρνούμαι να τον κατονομάσω για να μην του δώσω οποιαδήποτε αξία. Με ποιο δικαίωμα και με ποια εξουσία αποκαλεί «προδότη» έναν άνθρωπο ο οποίος ανέλαβε αμισθί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, όταν η Χώρα μας έτρεχε προς την καταστροφή χωρίς Κυβέρνηση;
Η τρομοκρατική ενέργεια είχε στόχο να κτυπήσει τη Δημοκρατία μας, τραυματίζοντας έναν τεχνοκράτη πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος υπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο και σε πολλές θέσεις τον τόπο του. Δυστυχώς αυτή η πράξη μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω, όταν ο Εθνικός Διχασμός έφερε καταστροφικά αποτελέσματα για την Πατρίδα μας. Το γεγονός ότι σήμερα καλλιεργείται ακόμη το εμφύλιο μίσος και οπλίζει τα χέρια αδίστακτων τρομοκρατών, πρέπει να προβληματίσει και να μας συνετίσει. Επειδή πιστεύω ότι η μεγάλη πλειοψηφία διατηρεί την επαφή της με τη λογική, η μόνη σώφρων ενέργειά μας είναι να απομονώσουμε με κάθε τρόπο τους κήρυκες και υποστηρικτές του μίσους.
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.