Αβαθής η ιστορική μνήμη των πολιτικολογούντων. Διότι άχρι τούδε, ουδείς, και το τονίζω, ουδείς, δεν συνέδεσε την ήττα της κυρίας Κλίντον στις προεδρικές εκλογές με τη δίκη εκείνη που είχε διεξαχθεί στην Αθήνα το 1999. Και η οποία στιγμάτισε το όνομα της οικογενείας του Αρκανσο, ακόμη περισσότερο και από τους άτυχους λεκέδες στο φόρεμα της κυρίας Λεβίνσκι. Αναφέρομαι βεβαίως στο λαϊκό εκείνο δικαστήριο που δίκασε και καταδίκασε ερήμην τον τότε πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών για τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία. Οι σχολιαστές των μέσων, αρθρογράφοι και διάφοροι του ιδίου φυράματος, το απεσιώπησαν. Λογικό. Μάλλον θέλησαν να υποβαθμίσουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ιστορία του πλανήτη. Ο λαός όμως δεν ξεχνά, κι ας είναι και αμερικανικός.
Πρόεδρος του δικαστηρίου τότε ήταν ο Κώστας Καζάκος. Τραγωδός εκ τραγωδών, σύζυγος και πατέρας τραγωδών, άρα ο καταλληλότερος για να αποφανθεί για μια σύγχρονη τραγωδία. Εκτός των άλλων διαθέτει και την κατάλληλη φωνή, την εμβρίθεια του στόμφου, ο οποίος όσο εμβριθέστερος τόσο καταλληλότερος για να αποδώσει το αίσθημα του δικαίου και της αληθείας. Και να καταδικάσει τους ενόχους. Αν δεν με απατά η μνήμη μου, διότι η συγκίνηση τη σκοτίζει, τον πλαισίωνε σωρεία σχημάτων έντεχνης μουσικής, απ’ αυτά που σε νανουρίζουν με τα πάθη του λαού.
Το δικαστήριο συγκεντρώθηκε στην πλατεία Συντάγματος – εκεί που έχει δρέψει δάφνες έκτοτε η σύγχρονη πολιτική φαρσοκωμωδία. Πλήθος λαού που διψούσε για δικαιοσύνη. Και η φωνή του προέδρου από τα μεγάφωνα σηκώθηκε πάνω από την πλατεία, πέταξε πάνω από τα Λιόσια και τα Βαρδούσια, τον Παλαιοφάρσαλο και τας Μικροθήβας, διέσχισε ως θυελλώδης άνεμος τα σύνορα και έφτασε ώς το Βελιγράδι από τη μια και την Ουάσιγκτον από την άλλη. Τι μέρες κι αυτές! Πόσο θα ήθελα να μπορούν να τις ζήσουν και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Αχ Ελλάδα, που σε περνούν για μικρή όμως μόλις υψώσεις το ανάστημα ενός Καζάκου, τους κάνεις και τρέμουν.
Ολοι αθώοι μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Το ίδιο ισχύει και για τον Κλίντον, ο οποίος μετά την καταδίκη του πήρε την κάτω βόλτα. Δεν μπόρεσε να εκλεγεί για τρίτη φορά λόγω συνταγματικού κωλύματος – να το είχαμε εμείς, θα σας δείχναμε πώς είναι τα κωλύματα. Και τώρα η σύζυγός του. Ο Κλίντον έχει φτάσει σε τέτοια ένδεια ώστε αναγκάζεται να καλεί τον Τσίπρα για να του δώσουν σημασία. Σε αντίθεση με τους δικαστές του. Ο Κώστας Καζάκος έγινε βουλευτής του ΚΚΕ και κατόπιν διευθυντής ΔΗΠΕΘΕ. Και τώρα ο Καζάκος αποκαλεί «προδότες» όσους νέους φεύγουν στο εξωτερικό για να γλιτώσουν από τους Καζάκους του κόσμου τούτου.
Το ζήτημα είναι ότι και να ήθελες να καταδικάσεις τότε τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, μετά το σούργελο σιωπούσες και πάλευες να κρυφτείς.