Εθνικό καθήκον μια, έστω μίνιμουμ, συμφωνία για το Σύνταγμα

Εθνικό καθήκον μια, έστω μίνιμουμ, συμφωνία για το Σύνταγμα

3' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η αναθεώρηση του Συντάγματος είναι σαφώς επιβεβλημένη. Ετσι, με ικανοποίηση άκουσα τη σχετική εξαγγελία του κ. πρωθυπουργού και είχα όλη τη διάθεση λόγω της κτηθείσας πείρας μου [είχα μετάσχει σε όλες τις κατά καιρούς (1962, 1975, 1985, 1997, 2001) κοινοβουλευτικές επιτροπές αναθεωρήσεως του Συντάγματος, και στις δύο τελευταίες μάλιστα υπήρξα και ο εισηγητής της μείζονος αντιπολίτευσης] να μετάσχω στον διάλογο ο οποίος θα άνοιγε. Τότε πίστευα ότι είχε προηγηθεί κάποια συνεννόηση με την αξιωματική αντιπολίτευση. Οταν όμως διαπίστωσα ότι δεν είχε πραγματοποιηθεί καμία συνεννόηση, απογοητεύτηκα. Μάλιστα, όταν έγιναν γνωστές οι προτάσεις της κυβέρνησης, η απογοήτευσή μου ολοκληρώθηκε. Με τα δεδομένα αυτά είναι σχεδόν βέβαιο ότι η αναθεώρηση, από εσφαλμένους χειρισμούς της κυβέρνησης, θα ναυαγήσει. Διότι δεν αποβλέπουν στη βελτίωση των κανόνων της δημόσιας ζωής αλλά στο συμφέρον του κυβερνώντος κόμματος. Είναι όμως κρίμα να χαθεί μια ευκαιρία για τη διόρθωση μερικών άστοχων συνταγματικών διατάξεων που επιπλέον έχουν προκαλέσει την κοινή γνώμη. Εάν, δε, ληφθεί υπόψη ότι κατά το άρθρ. 110 παρ. 6 Σ «Δεν επιτρέπεται αναθεώρηση του Συντάγματος πριν περάσει πενταετία από την περάτωση της προηγούμενης», αντιλαμβάνεται κανείς ότι αν αποτύχει η παρούσα αναθεώρηση, θα απαιτηθεί πολύς χρόνος για τροποποίηση αυτών των διατάξεων. Αυτός υπήρξε ο λόγος για τον οποίο επαναφέρω παλαιότερη πρότασή μου: τα δύο μεγάλα κόμματα να καταλήξουν σε μια minimum συμφωνία για δυο-τρία θέματα τα οποία αμαυρώνουν την πολιτική μας ζωή.

Η ασυλία των βουλευτών, θεσμός που ισχύει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχει διευρυνθεί υπερβολικά από τις ακολουθούμενες από το ελληνικό Κοινοβούλιο πρακτικές. Γι’ αυτό πρέπει να περιοριστεί αυστηρά στα αδικήματα τα οποία ο βουλευτής διέπραξε κατά τη διάρκεια της θητείας του και αφορούν μόνο την πολιτική του δραστηριότητα. Για όλα τα άλλα αδικήματα πρέπει να ακολουθείται η διαδικασία που προβλέπεται για κάθε Ελληνα πολίτη από την Ποινική Δικονομία.

Δεύτερο θέμα, η ουσιαστική ατιμωρησία των υπουργών. Η ισχύουσα συνταγματική διάταξη (άρθρ. 86 Σ) προβλέπει για τον παρανομήσαντα υπουργό διαδικασία η οποία τελικά καταλήγει σε ατιμωρησία. Για να αντιμετωπισθεί το θέμα αυτό, πρέπει να ανατεθεί η άσκηση ποινικής δίωξης σε πενταμελές συμβούλιο αποτελούμενο από τους πέντε αρχαιότερους αρεοπαγίτες και τον αρχαιότερο αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου και μετά την έκδοση του βουλεύματος το θέμα να παραπέμπεται στη Βουλή για τελική απόφαση αλλά και να επιμηκυνθεί η ισχύουσα σύντομη παραγραφή. Στα δύο αυτά θέματα είμαι βέβαιος ότι θα υπάρξει συμφωνία των περισσοτέρων στη Βουλή κομμάτων.

Ενα τρίτο θέμα για το οποίο εκτιμώ ότι μπορεί να υπάρξει συμφωνία, τουλάχιστον των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων, είναι ο τρόπος σύνθεσης των ανεξάρτητων αρχών. Με τον νέο αυτό θεσμό που πρωτοεισήχθη με το Σύνταγμα του 2001, ο συνταγματικός νομοθέτης φιλοδόξησε να υποκαταστήσει τμήμα της διοικητικής μηχανής από ένα αδιάβλητο όργανο. Γι’ αυτό η επιλογή των μελών του γίνεται με απόφαση της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής με την αυξημένη πλειοψηφία των τεσσάρων πέμπτων (άρθρ. 101Α Σ). Ομως η αυξημένη αυτή πλειοψηφία οδήγησε συγκεκριμένη ανεξάρτητη αρχή, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ), να μην μπορεί να συνεδριάσει λόγω έλλειψης απαρτίας, αφού στο Δ.Σ. της Αρχής υπήρχαν κενές θέσεις οι οποίες όμως δεν πληρούνταν, διότι η πλειοψηφία της Διάσκεψης των Προέδρων της δεν συμφωνούσε για τα προτεινόμενα από την κυβέρνηση πρόσωπα. Ετσι όμως το ΕΣΡ είχε πλήρως αδρανοποιηθεί σε μια κρίσιμη μάλιστα στιγμή, διότι είχε προκηρυχθεί η αδειοδότηση τεσσάρων μόνο τηλεοπτικών σταθμών, οι οποίοι θα δίνονταν με πλειοδοτικό διαγωνισμό. Επειδή το πρόβλημα αυτό μπορεί να επαναληφθεί σε όλες τις ανεξάρτητες αρχές, προτείνω ότι αν έπειτα από τρεις ψηφοφορίες δεν έχει επιτευχθεί αποτέλεσμα, η συμπλήρωση της κενής ή των κενών θέσεων να ανατίθεται στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θα ευχόμουν να υπάρξουν και άλλα θέματα στα οποία τα δύο μεγάλα κόμματα θα βρουν κοινό τόπο συνεννόησης. Φοβάμαι όμως ότι το οξύτατο κλίμα που επικρατεί στην πολιτική μας ζωή δεν επιτρέπει μεγάλες προσδοκίες. Θα ήταν, πάντως, ένα θετικό βήμα αν υπάρξει συμφωνία, έστω στα τρία αυτά σημεία.

*Ο κ. Ιωάννης Μ. Βαρβιτσιώτης είναι πρώην βουλευτής και υπουργός.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή