Είναι ατιθάσευτο πράγμα η πλατεία. Δεν μπορείς να τη φιλτράρεις, όπως φιλτράρεις τις επαφές σου στο Facebook. Δεν μπορείς εύκολα να της δώσεις ύφος. Ακόμη κι αν καταφέρεις να τη γεμίσεις με σώματα, δεν είναι εύκολο να τη γεμίσεις με νόημα.
Το πλήθος των διαδικτυακών ακτιβιστών, που εκπροσώπησε τηλεοπτικά ο Θανάσης Χειμωνάς, το δοκίμασε πέρυσι, το δοκίμασε και φέτος. Δοκίμασε την κάθοδο που, για τα δεδομένα της μετανεωτερικής πολιτικοποίησης των «Παραιτηθείτε», συνιστούσε σάλτο προς την έξω ζωή. Με μια δόση υπερβολής, θα έλεγε κανείς ότι αυτοί που προσπάθησαν προληπτικά να στιγματίσουν τους «Παραιτηθείτε», τους πήραν πιο σοβαρά απ’ ό,τι οι ίδιοι τους εαυτούς τους. Σαμποτάροντάς τους, τους έδωσαν περιωπή αντιπολιτευτικού μεγέθους. Μεγέθους που δεν επιβεβαιώθηκε επί του πεζοδρομίου.
Το δεύτερο «Παραιτηθείτε» φάνηκε πιο υποτονικό από το πρώτο. Γιατί; Αν έχουν δίκιο οι δημοσκόποι, υπάρχει θυμός για την κυβέρνηση. Πού πάει όμως τόσος θυμός αξόδευτος; Γιατί δεν αιμοδότησε τους «Παραιτηθείτε» και τους άφησε προχθές αραιούς στο βόρειο ρείθρο της λεωφόρου Αμαλίας; Ισως ο παλαιοεφηβικός αυθορμητισμός των Τατσοπουλοχειμωνάδων δεν ήταν αρκετός για να δώσει υπόσταση στην πρωτοβουλία. Ισως χρειάζεται αυτό που, προσπαθώντας να τους εμψυχώσει, ο Αδωνις Γεωργιάδης υπέδειξε ως «επαγγελματισμό». Χρειάζεται κόμμα με οργάνωση. Δεν ήμασταν πολλοί, είπε περίπου ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ., γιατί ο Κυριάκος δεν έχει ακόμη πατήσει το κουμπί.
Ακόμη κι αν υποθέσει κάποιος ότι η αξιωματική αντιπολίτευση σάλπιζε «ντου», ακόμη κι αν η πολιτική κουλτούρα του αρχηγού της επέτρεπε τέτοια διαβουκόληση της βάσης, ποιος, εκτός από τον Αδωνι, διακινδυνεύει να στοιχηματίσει ότι η πλατεία θα γέμιζε; Και ποιος μπορεί να φανταστεί ότι μια τέτοια κινητοποίηση θα έφερνε πολιτικά αποτελέσματα, πέραν της στιγμιαίας εκτόνωσης;
Οχι, το πρόβλημα δεν είναι οργανωτικό. Από τις διαψεύσεις που συνθέτουν το κύμα απονομιμοποίησης της αντιμνημονιακής επαγγελίας ξεχωρίζει η διάψευση της οργανωμένης διαμαρτυρίας. Οι λαϊκιστικές δυνάμεις που βασίστηκαν σε αυτή, εξάντλησαν όχι μόνο την πολιτική της χρησιμότητα, αλλά και το ηθικό της περιεχόμενο.
Τι άλλο ήταν οι πανηγυρικοί καλαματιανοί στο Σύνταγμα το βράδυ του δημοψηφίσματος παρά η τελευταία πράξη συκοφάντησης του «λαϊκού αισθήματος»; Συκοφάντησης που συνεχίζεται πλέον ως γελοιογράφηση, με την εξουσία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να διεκδικεί ακόμη το μονοπώλιο της «αντιεξουσιαστικής» οργής.
Καμία μεγάλη ιδέα, κανένας μεγάλος θυμός δεν είναι πια εύκολο να βρει την κοίτη του στην πλατεία – μια πλατεία μπαζωμένη ακόμη από τα υλικά της κατεδαφισμένης αυταπάτης. Δεν φταίει ο δήθεν ερασιτεχνισμός των «Παραιτηθείτε». Φταίει το καπάκι του κυνισμού, που συγκρατεί τον βρασμό. Οι αισιόδοξοι λένε ότι δεν είναι κυνισμός, αλλά οδυνηρά κερδισμένος πραγματισμός. Πάντως, καπάκι υπάρχει. Υπάρχει και βρασμός.