Χωρητικότης μηδέν

1' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι «αγαπημένο» θέμα τα σκουπίδια. «Αγαπημένο» και άλυτο. Το μόνο που «λύνεται» διαρκώς για να καταλάβει μεγαλύτερο χώρο είναι η ανοχή. Και τι να κάνει κανείς; Εθελοντισμό, όπως η οικογένεια του χολιγουντιανού σταρ Γουίλ Σμιθ στους Αντίπαξους; Αδύνατο στην Αθήνα των εκατομμυρίων κατοίκων και τουριστών. Ελάχιστοι θα είναι και πάλι όσοι κρατούν τα απορρίμματα και δεν τα κατεβάζουν στον δρόμο, που εν προκειμένω είναι μια μορφή εθελοντισμού. Μετρημένοι και όσοι δεν εναποθέτουν τα μικρά σακουλάκια τους, οπουδήποτε πλέον, ενισχύοντας καθημερινά τους δύσοσμους όγκους στους δρόμους της πόλης.

Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην καθαριότητα θα συνεχιστούν ώς την ερχόμενη εβδομάδα, τουλάχιστον… Τελευταία φορά που δημιουργήθηκε πρόβλημα ανάλογης κλίμακας στην πόλη ήταν το 2011 (22 ημέρες είχε κρατήσει η απεργία τότε…). Στην εξαετία που μεσολάβησε ανέκυπταν εντάσεις –αναφερόμαστε αποκλειστικά στην Αθήνα–, αλλά από αυτό το θέαμα που δεν αφήνει ανέπαφη καμία από τις αισθήσεις είχαμε σχετικά απομακρυνθεί. Εν τω μεταξύ, αλλάξαμε κι εμείς και η πόλη. Σε γενικές γραμμές προς το χειρότερο, αλλά ας μην είμαστε απόλυτοι, συντασσόμενοι με την παρακμή, την απαξίωση και τη δυσθυμία που έχουν αποκτήσει χαρακτηριστικά ενός νέου λάιφ στάιλ.

Προφανώς η νυν κυβέρνηση ρίχνοντας άφθονο νερό στους μύλους του λαϊκισμού, εισπράττει τα «προϊόντα» που της αναλογούν, με τους χιλιάδες συμβασιούχους στους δήμους να ζητούν να τηρηθούν οι υποσχέσεις για μονιμοποίηση. Ομως, τίποτε από τα διαδραματιζόμενα δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Το μόνο πραγματικά νέο στοιχείο σε αυτό το déjà vu είναι η μηδενική αντοχή των κατοίκων της πρωτεύουσας. Το επιβαρυμένο δυσάρεστα ψυχικό τοπίο, φορτωμένο από άγχη, χρέη, διαρκή συρρίκνωση προσδοκιών και διαφυγών. Η τελευταία, κάπως ήσυχη στο θέμα των σκουπιδιών, εξαετία εξασφάλιζε μιαν υποτυπώδη κανονικότητα σε μια πρωτεύουσα με πολλές παθογένειες και αδύναμη να παρέμβει αποτελεσματικά δημοτική αρχή.

Η έκρηξη δυσοσμίας των τελευταίων ημερών μάς βρίσκει ακόμη πιο αποκαμωμένους, αδύναμους, με πολλαπλάσια προβλήματα από το 2011. Η εσωτερική χωρητικότητα είναι μηδενική. Η αποκομιδή σκουπιδιών ήταν από τις ελάχιστες λειτουργίες της πόλης που δεν είχαν (πολυ)διαταραχτεί. Εδώ φτάσαμε! Να θεωρούμε κέρδος, αν όχι ανακούφιση, οτιδήποτε δυσάρεστο αποτρέπεται και δεν επισωρεύεται. Γιατί η αλήθεια είναι ότι το μόνο «καλό» στο οποίο ελπίζουμε, εδώ και καιρό, είναι η αποφυγή των χειρότερων.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή