Στη δημιουργία ελπίδων και προσδοκιών στρέφεται τελευταία η κυβερνητική ρητορική. Η λέξη-κλειδί είναι «ανάπτυξη», αλλά η πραγματικότητα οδηγεί σε συμπεράσματα πολύ διαφορετικά. Δεν είναι δυνατόν το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να μη γνωρίζει ότι με τόσους φόρους και εισφορές που πληρώνουν οι συνεπείς φορολογούμενοι, με τις δαπάνες του ασφαλιστικού και του μισθολογίου του δημόσιου τομέα να ξεπερνούν το 50%, η ανάπτυξη είναι όνειρο θερινής νυκτός, αν δεν είναι κυνικά απατηλό. Την πολιτική της υπερφορολόγησης του συνεπούς ενεργού πληθυσμού δεν την επέβαλαν οι δανειστές, ήταν επιλογή της κυβέρνησης, που δεν ήθελε να προχωρήσει σε περικοπές και μεταρρυθμίσεις. Θα πρέπει να ξέρει ότι αν δεν αλλάξει τη συνταγή, η ανάπτυξη δεν θα έλθει μόνο με επικλήσεις.
Ρητορική ανάπτυξης
34" χρόνος ανάγνωσης
