Μπροστά στη λαίλαπα του λαϊκισμού και της ασυναρτησίας που ενέσκηψε στη χώρα και διαβρώνει το δημοκρατικό κεκτημένο του 1974, επόμενο ήταν οι δυνάμεις του μετριοπαθούς Κέντρου να σοβαρευτούν. Ισως όχι όσο πρέπει και απαιτούν οι καιροί, αλλά το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στέλνει ένα μήνυμα ελπίδας, πως η ρημαγμένη από προσωπικές έχθρες και διαφωνίες για το φύλο των αγγέλων Κεντροαριστερά μπορεί να συγκροτήσει ένα μέτωπο απέναντι στον λαϊκισμό και τους αστοιχείωτους προφήτες του. Αποφάσισε να αντισταθεί στον ζόφο «των εκβιασμών, της χειραγώγησης της Δικαιοσύνης, των συγκρουόμενων μηχανισμών του βαθέος κράτους, της σύγκρουσης συμμοριών, της διάχυτης βίας, του οργανωμένου εγκλήματος, που τείνουν να μετατρέψουν τη χώρα σε Κολομβία με υπόκρουση δήθεν ριζοσπαστικών και εθνικολαϊκιστικών επιχειρημάτων», όπως εναργώς περιέγραψε τη σημερινή κατάσταση ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος (1.7.2017).
Κάποιοι μεμψιμοιρούν από την επόμενη μέρα για το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, που μπορεί να αποδειχθεί ιστορικό για το μέλλον της Κεντροαριστεράς στη χώρα. Γκρινιάζουν ακόμη και για το λογότυπο· βλέπετε, στην Κεντροαριστερά υπάρχουν πολλές «παρεξηγημένες μεγαλοφυΐες» που μπορούν να αναλύσουν ακόμη και το χρώμα των τραπεζομάντιλων στις χασαποταβέρνες που συχνάζουν. Είναι η κατάρα της «πληθυντικής Αριστεράς», που πληθαίνει οργανωτικά χωρίς να αυξάνει τους ψηφοφόρους της, που κατάφερε τη διάσπαση του ΚΚΕ εσ. (όταν ήταν στο 1,2%), που βρίσκει περισσότερους λόγους να γκρινιάξει για τους συνοδοιπόρους παρά για τους αντιπάλους, και στο τέλος οι αναιδείς ατσίδες –όπως η σημερινή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ– τα παίρνουν όλα. Ας μην ξεχνάμε τη γενεαλογία του σημερινού μορφώματος που μας κυβερνά: ΚΚΕ εσ. εγέννησε ΕΑΡ, ΕΑΡ εγέννησε Συνασπισμό, Συνασπισμός εγέννησε ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς τα έξυπνα πουλιά, αυτά που παίζουν τον δομισμό του Αλτουσέρ στα δάχτυλα, από τη μύτη πιάνονται.
Είναι δύσκολη η υπόθεση της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς πανευρωπαϊκώς. Οι σημερινές τεχνολογικές και οικονομικές εξελίξεις έχουν πάρει το έδαφος (το έθνος-κράτος) κάτω από τα πόδια της Σοσιαλδημοκρατίας. Οι αναφορές στο μεταπολεμικό θαύμα της Ευρώπης είναι μόνο νοσταλγικές ασκήσεις επί χάρτου. Το θαύμα αυτό δεν μπορεί να επαναληφθεί με τους όρους του παρελθόντος και γι’ αυτό όλα τα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης ψάχνουν νέο αφήγημα.
Στην Ελλάδα όμως η Κεντροαριστερά έχει άλλα καθήκοντα. Την ήττα του λαϊκισμού, το φρενάρισμα στον κατήφορο της χώρας προς τον Τρίτο Κόσμο, την αποκατάσταση της λογικής στον τόπο. Αν οι διάσημοι και οι μαχητές του χώρου δεν συμβάλουν σε αυτό, καμιά πρότασή τους για τη Σοσιαλδημοκρατία δεν θα έχει σημασία…