Γιάννης Ραγκούσης: Ντουσιέρες

Γιάννης Ραγκούσης: Ντουσιέρες

2' 8" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στην Κεντροαριστερά όλες οι πόρτες είναι περιστρεφόμενες. Από την περιστροφή, μπορεί να καταλήξεις να μπεις βγαίνοντας. Ή να βρεθείς έξω πριν προλάβεις να μπεις. Σε αυτήν τη φρενήρη στασιμότητα βρίσκεται ο χώρος εδώ και χρόνια.

Τη μοίρα της περιστροφής ακολούθησε και ο Γιάννης Ραγκούσης, ο οποίος βγήκε από το ΠΑΣΟΚ το 2012 και δεν άντεξε για πάρα πολύ την ανία της αναχωρητικής μοναξιάς στην Πάρο. Πειραματίστηκε με μια δική του κίνηση, ξαναπειραματίστηκε με παρέα, προτού καταλήξει το περασμένο Σαββατοκύριακο στο συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

Σύμφωνα με την πασοκοκεντρική κοσμολογία, στο συνέδριο αυτό αποδείχτηκε γύρω από ποιον ήλιο είναι καταδικασμένοι να περιστρέφονται οι αστέρες του χώρου. Ο χρόνος, λένε, έδειξε ποιος είναι, ιστορικά και αριθμητικά, ο πόλος συσπείρωσης της Κεντροαριστεράς.

Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι ο πόλος δεν θα ασκούσε καμία ελκτική δύναμη, αν η Φώφη Γεννηματά δεν είχε δεσμευτεί ότι το μητρώο των μελών που θα εκλέξουν τη νέα ηγεσία θα είναι λευκό και ανοιχτό σε όλους – ότι δηλαδή ο πόλος θα αποβάλει το πασοκικό του όστρακο.

Και μόνο το γεγονός ότι οι πρώην, οι όχι –πια– πρώην και οι επίδοξοι σύντροφοι έχουν ανάγκη από μιαν ανεξάρτητη αρχή «πιστοποίησης διαδικασιών» και έναν εγγυητή του βεληνεκούς του Αλιβιζάτου, για να τους προστατεύσει από τις έξεις τους, αντικατοπτρίζει το πόσο ταλαιπωρημένη είναι η μεταξύ τους εμπιστοσύνη.

Αυτή η πολιτική και ψυχική καταπόνηση γεννάει και ιλαροτραγικές περιπέτειες – όπως η συνιδρυτοκτόνος υστερία που είχε ως αποτέλεσμα τη δημόσια διαγραφή του Ραγκούση από τους συνιδρυτές της κίνησης που θα γινόταν κόμμα (Διαμαντοπούλου – Φλωρίδη).

Από την οπτική γωνία της Χαριλάου Τρικούπη, τέτοια χαλάζια σε ντουσιέρα εκδηλώνονται επειδή καμία από τις νεότευκτες ντουσιέρες δεν μετρήθηκε στις δημοσκοπήσεις πάνω από ένα τοις εκατό – και πολύ λέμε. Κανείς από τους φιλόδοξους κεντροαριστερούς δεν αντέχει τους άλλους, αλλά και κανείς μόνος του δεν έχει αποδειχτεί ικανός να εκπροσωπήσει κάτι περισσότερο από τη φιλοδοξία του.

Υπάρχει καλό σενάριο για τον χώρο ή είναι καταδικασμένος να θυμίζει το νέο λογότυπο της Συμπαράταξης – κουτουλημένες κεφαλές μετά από απότομο φρενάρισμα σε λεωφορείο; Υπάρχει, λένε οι αισιόδοξοι. Αν τον Οκτώβριο εκλεγεί νέα ηγεσία από μια όντως ανοιχτή διαδικασία, η δυναμική που θα πάρουν τα πράγματα θα καταστήσει παρωχημένο ακόμη και το ερώτημα του τι μορφή θα έχουν στο τέλος οι συνιστώσες του νέου κόμματος. Eνα γνήσιο εκλογικό δράμα θα ηλεκτρίσει ξανά τη βάση, γεννώντας διά της κάλπης ένα νέο πολιτικό υποκείμενο. Ετσι, τηρουμένων των αναλογιών, η Κεντροαριστερά ελπίζει ότι θα προκαλέσει στον εαυτό της το δημοκρατικό σοκ που υπέστη πριν από ενάμιση χρόνο η Κεντροδεξιά. Η βουτιά στον λαό θα αχρηστέψει τις ντουσιέρες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή