Οσοι –πολλοί– εξανίστανται με τα πολιτικά ήθη της κυβέρνησης και τη θεσμοθετημένη περιρρέουσα ατμόσφαιρα της χύδην συμπεριφοράς, ίσως αναρωτιούνται για ποιο λόγο ακραία φαινόμενα και εκδηλώσεις, όπως η αποκάλυψη του Μνημείου Πεσόντων της ΕΡΤ, διατηρούνται διαρκώς στην επικαιρότητα ακόμη και από τους ίδιους τους διαφωνούντες. Μία από τις επιτυχίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι, αναμφισβήτητα, ο ορισμός της «ατζέντας» και η μονοπώληση της προσοχής, έστω και με την αρνητική κριτική.
Ο συριζαϊκός «πολιτισμός» έχει διαχυθεί παντού και όσα επέτυχε μεθοδικά πριν από την ανάρρησή του στην εξουσία, τα καρπώνεται τώρα με την αλαζονεία της απόλυτης αλήθειας και την επιδεικτική αδιαφορία για την αντίθετη γνώμη. Το Μνημείο Πεσόντων περνάει στη διεθνή ιστορία της προπαγάνδας και δικαιώνει τον ορισμό της. Οσο πιο χονδροειδές είναι το ψεύδος, όσο πιο απροκάλυπτη η ωμότητα και όσο πιο ευθύς ο εμπαιγμός της κοινής λογικής, τόσο πιο επιτυχημένη είναι η προπαγάνδα. Οσο πιο απλή γίνεται η συναίρεση της σχέσης αλήθειας – ψεύδους και όσο πιο εξόφθαλμη η αντίθεση του προφανούς με το κατασκευασμένο, τόσο πιο άμεση και ταχεία είναι η διάδοση της «είδησης».
Κοινώς, αυτό που βιώνουμε συνοψίζεται στο εξής παράδοξο: Από τη μία, η κυβέρνηση παράγει αδιάκοπα, σαν μηχανή, το δελτίο της «κάθε ημέρας». Ενα μεγάλο μέρος δυνάμεων διοχετεύεται και εξαντλείται στη συντήρηση του προνομίου αυτής της καθημερινής ατζέντας, που συχνά αιφνιδιάζει με το δομικό υλικό του παραλογισμού. Και από την άλλη, είναι οι πολιτικοποιημένοι εκείνοι πολίτες, που ως αποδέκτες αυτής της κυβερνητικής τροφοδοσίας με συμπεριφορές, αποκαλυπτήρια και διάφορα τεχνάσματα, βρίσκονται συχνά σε αμηχανία. Η αμηχανία εντείνεται καθώς ενδιαμέσως υπάρχει η τεράστια πληθυσμιακή ομάδα των αδιάφορων πολιτών, που μπορεί να κάνουν χρήση του εκλογικού τους δικαιώματος, μπορεί όμως και όχι. Η απάθεια και η αυτοαναφορικότητα αυτής της μεγάλης μερίδας της κοινωνίας εντείνουν τη δυσφορία και την αγανάκτηση όλων εκείνων που δεν ανέχονται την καθημερινή τροφοδοσία με «φρέσκες ειδήσεις» εκ μέρους της κυβέρνησης.
Το ερώτημα παραμένει: Σε τι εξυπηρετεί ένα Μνημείο Πεσόντων χωρίς νεκρούς και σε τι συμβάλλει μια τόσο έντονη παρουσία «ανθρωπότυπων» με περιβολή και συμπεριφορά κουτσαβάκη σε υπουργικό θώκο; Προφανώς και εξυπηρετεί και προφανώς μία από τις ψυχαγωγικές στιγμές της κυβέρνησης είναι να παρακολουθεί τις λυσσαλέες αντιδράσεις όσων εξανίστανται. Ακολουθούμε, όλοι, τη «συριζαϊκή» ατζέντα.