Ολοι έχουν ένα αγχολυτικό τικ. Αλλοι τρώνε τα νύχια τους· άλλοι σπάνε τις φούσκες από τις νάιλον συσκευασίες· άλλοι, για να καταπολεμήσουν το στρες, κυνηγούν και σκοτώνουν ανυπεράσπιστα ζώα. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ξεδίνουν στις ανώδυνες ψηφοφορίες – σε αυτές που δεν έχουν βαρύ πολιτικό περιεχόμενο. Σε αυτές αδειάζουν την καταπιεσμένη αριστεροσύνη τους· σε αυτές αφήνουν τη βουλευτική τους αυτονομία να ξυπνήσει.
Αυτό το αγχολυτικό χόμπι εξάσκησαν οι πιο αριστεροί από αυτούς και προχθές στην ψηφοφορία για την πλήρωση των δύο νέων θέσεων αντιπροέδρων της Βουλής – θέσεων που θεσπίστηκαν όψιμα, για να αποκατασταθεί κάπου, έστω και σε μη εκτελεστικό θώκο, ένας ακόμη βουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ο Δημήτρης Καμμένος.
Ο βουλευτής αυτός δεν θα ήταν γνωστός αν δεν είχε σταδιοδρομήσει στο Twitter με ομοφοβικά και αντισημιτικά σχόλια, για τα οποία απολογήθηκε μόλις χθες, κατόπιν εκλογής. Χάρη σε αυτή την αρνητική δημοσιότητα βρήκαν και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πεδίο για να κάνουν επίδειξη ιδεολογικής ευθιξίας, είτε ψηφίζοντας «παρών» είτε απέχοντας – σαν να μην ήξεραν τόσον καιρό με ποιον συγκυβερνούσαν.
Τα υλικά που συνθέτουν την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχουν δοκιμαστεί και έχουν επανειλημμένως αποδειχτεί χαλύβδινης αντοχής. Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ που ένιωθε ελεύθερος να την κλονίζει, στη Βουλή και στα πρωινάδικα, κάθε βουλευτής. Ενας Τζαμτζής απειλούσε τον Σαμαρά. Ενας Κασσής τον Βενιζέλο. Ενώ επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οι διαφωνίες εκδηλώνονται μόνο σαν νευρικές θραύσεις πλαστικής φούσκας.
Δεν είναι το πιο σημαντικό, αλλά είναι ενδεικτικό το παράδειγμα της αριστερότερης από τους αριστερούς βουλευτές, επίσης αντιπροέδρου της Βουλής, Τασίας Χριστοδουλοπούλου. Η Χριστοδουλοπούλου την Τετάρτη κεραυνοβόλησε την υποψηφιότητα Δημήτρη Καμμένου με την ηχηρή απουσία της. Και μία μέρα μετά, στην Επιτροπή Θεσμών, προστάτευσε με δικολαβίστικο πάθος και αγέρωχη ειρωνεία τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ από το αίτημα της αντιπολίτευσης να κληθεί για κατάθεση στην Επιτροπή. Αποστασιοποιήθηκε ηρωικά από τον «μικρό» Καμμένο· αλλά δεν προσφέρονται όλοι οι Καμμένοι για ηρωισμούς. Ιδίως όταν ταυτίζονται με την ευστάθεια της κυβέρνησης.
Ακόμη κι αν ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει αλλιώς, ακόμη κι αν ο Τσίπρας εννοούσε τα ανοίγματά του προς την Κεντροαριστερά, είναι πια αργά. Δεν μπορεί να διακινδυνεύσει κανένα άνοιγμα, την ώρα που βάλλεται ο συνεταιρισμός από τον οποίο εξαρτάται η εξουσία του. Οσο περισσότερο ανασφαλής είναι ο εταίρος του, τόσο θα αναγκάζεται να συγχωνευθεί και να περιχαρακωθεί μαζί του· τόσο πιο εχθρικός θα γίνεται προς την αντιπολίτευση και ιδίως το ΠΑΣΟΚ.
Το βέβαιο είναι ότι για όσο ακόμη θα στέκεται ο συνεταιρισμός, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα αναζητούν εκτόνωση μόνο σε καμμενικά υποκατάστατα.