Θυμάστε εκείνη την ωραία άποψη μερίδας της ελληνικής Αριστεράς που ήθελε τα τραγούδια του εκάστοτε Ελληνα συνθέτη να μην ανήκουν στον ίδιο αλλά να είναι «κτήμα του ελληνικού λαού»; Επρόκειτο για μια γενικευμένη τάση που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του ’80, και με την οποία ο αείμνηστος Μάνος Χατζιδάκις έβγαζε φλύκταινες, τη στηλίτευε και περιφρουρούσε τα δικαιώματα της μουσικής του.
Λοιπόν, η «Πρώτη Φορά Αριστερά» έγινε εξουσία και αυτή ακριβώς τη «λαϊκή» άποψη προσπαθεί να εφαρμόσει και όχι μόνον σε συμβολικό επίπεδο. Πέρα από τους μουσικούς, η άκρως ανησυχητική εξέλιξη αφορά και το βιβλίο, τον συγγραφέα, τον εκδότη, αλλά και τον κάθε γραφιά – όπως και τους δημοσιογράφους. Αναφέρομαι στο νομοσχέδιο περί πνευματικών δικαιωμάτων που οδεύει προς ψήφιση την Πέμπτη. «Με τον νέο νόμο (άρθρο 55, παρ. 3) τα εκπαιδευτικά ιδρύματα επιτρέπεται “να αναπαράγουν και διανέμουν ψηφιακά μέσω του Διαδικτύου αποσπάσματα έργων και άρθρα εφημερίδων και περιοδικών χωρίς την άδεια των δημιουργών και χωρίς αμοιβή”, κάτι που –όπως έχει επισημανθεί– αντιβαίνει στη διεθνή πρακτική και στην κοινοτική οδηγία 2001/29 που επιτρέπει την εξαίρεση μόνο χάριν παραδείγματος. Με τη συγκεκριμένη εξαίρεση καταργούνται αυτομάτως οι συμβάσεις που έχει συνάψει ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Εργων Λόγου (ΟΣΔΕΛ) με εκπαιδευτικά ιδρύματα χάνοντας την αμοιβή των δημιουργών που στην περίπτωση π.χ. του Ανοικτού Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημίου Κύπρου ανερχόταν σε περίπου 200.000 ευρώ τον χρόνο» (από το χθεσινό ρεπορτάζ του Σάκη Ιωαννίδη στην «Κ»).
Αιφνιδιαστική ήταν η κίνηση της κ. Λυδίας Κονιόρδου γι’ αυτό και με επιστολή τους, επτά σωματεία από τον χώρο του βιβλίου (ΕΝΕΛΒΙ, Εταιρεία Συγγραφέων, ΣΕΚΒ, κ.ά.) ζητούν την παρέμβαση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, καταγγέλλοντας σε αυστηρό τόνο ότι το υπουργείο Πολιτισμού σκοπεύει να καταργήσει πνευματικά δικαιώματα συγγραφέων, δημοσιογράφων και εκδοτών με δύο διατάξεις χωρίς προηγουμένως να διαβουλευθεί μαζί τους.
Από την κίνηση της υπουργού αιφνιδιάστηκαν ακόμα και άμεσοι συνεργάτες της, όπως οι Περικλής Δουβίτσας (εκδ. Νεφέλη) και Ελενα Πατάκη (εκδ. Πατάκη), οι οποίοι συμμετείχαν στην Ομάδα Βιβλίου του ΥΠΠΟ και τώρα δηλώνουν στην εφημερίδα «Τα Νέα» ότι θεωρούν «εντελώς αδικαιολόγητη την αιφνιδιαστική απόφαση του ΥΠΠΟ να νομοθετήσει χωρίς να έχει καμία προηγούμενη διαβούλευση με τους θιγόμενους πνευματικούς δημιουργούς και τα σωματεία και τους οργανισμούς μέσω των οποίων εκπροσωπούνται αλλά και ρίχνοντας έτσι απότομα και άτσαλα την αυλαία σε μια διαβούλευση που το ίδιο το ΥΠΠΟ υποτίθεται ότι είχε ξεκινήσει».
«Κτήμα του λαού», λοιπόν. Τα πάντα όλα στους πάντες όλους. Το μεταμοντέρνο anything goes (ό,τι να ’ναι, κοινώς) μοιάζει να είναι η πρόχειρη φιλοσοφία που διέπει και την ηγεσία του ΥΠΠΟ. Ισοπεδωτική και εν τέλει ληστρική για τους ίδιους τους δημιουργούς και κατόχους πνευματικού κόπου.