Το βίντεο με το στιγμιότυπο κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες, ως μια ανάλαφρη, χιουμοριστική νότα στην ειδησεογραφία. Δείχνει έναν γνωστό και συμπαθή τηλεοπτικό ρεπόρτερ να χάνει ξαφνικά τον ειρμό του, ενώ δίνει ζωντανά το ρεπορτάζ του από τον Πειραιά. Οι παρουσιαστές από το στούντιο αναρωτιούνται τι συνέβη, ενώ εμείς παρατηρούμε τον ρεπόρτερ που έχει εστιάσει το βλέμμα του ελαφρώς πιο αριστερά από τον φακό της κάμερας. Ο καμεραμάν στρέφει την κάμερα στο σημείο που κοιτάει ο δημοσιογράφος, για να αποκαλύψει αυτό που του τράβηξε την προσοχή. Ηταν μια όμορφη γυναίκα. Η κάμερα την ακολουθεί όσο εκείνη διέρχεται από το σημείο που βρίσκεται το συνεργείο και απομακρύνεται. Για λίγα δευτερόλεπτα, ο ρεπόρτερ, η κάμερα, οι παρουσιαστές από το στούντιο και οι τηλεθεατές παρακολουθούμε σύσσωμοι μια άγνωστη κοπέλα να περπατά ανυποψίαστη. Το ρεπορτάζ για τα σκουπίδια στους δρόμους συνεχίστηκε μετά κανονικά.
Οπως προαναφέραμε, το σχετικό βίντεο αναρτήθηκε από πολλούς χρήστες ως αστείο, ως ένα από τα πολλά χιουμοριστικά δημοσιογραφικά bloopers. Προσωπικά, βλέποντας τη σκηνή ένιωσα ένα μικρό ενοχλητικό τσίμπημα κι ας ήταν δύσκολο να προσδιορίσω επακριβώς το γιατί. Οπως με κάθε τι που συμβαίνει καθημερινά, με κάθε τι τόσο συνηθισμένο και παγιωμένο όπως τα χαλασμένα πεζοδρόμια στους δρόμους, κάτι που απλώς «είναι έτσι». Και είναι ακριβώς «έτσι» εκεί έξω. Το να αισθανόμαστε άβολα στον δρόμο είναι αναμενόμενο, δεν αξιολογείται ως κάτι ιδιαίτερο. Οτι χαμηλώνουμε τα μάτια για να μη διασταυρωθούν με λάθος πρόσωπο και δώσουν –παραπάνω– δικαιώματα έχει γίνει ασυναίσθητη, αυτοματοποιημένη διαδικασία. Τυχόν χυδαία σχόλια ή χειρονομίες τα αποδεχόμαστε όπως τη λακκούβα στην οποία έτυχε να παραπατήσουμε. Δεν χρειάζεται να έχει κάποια διαστάσεις μοντέλου ούτε να κυκλοφορεί με καυτό σορτς για να καρφιτσωθεί πάνω της ένα ενοχλητικό βλέμμα. Απλά έτσι έχουν τα πράγματα.
Ασφαλώς, ο συνάδελφος δεν είχε κακή πρόθεση. Είναι προφανές ότι στόχος ήταν το χιούμορ και δεν έχουμε σκοπό να αναφωνήσουμε «σεξισμός» (αν και δεν γλιτώνουμε να τ’ ακούσουμε από τους πολέμιους της πολιτικής ορθότητας). Με έναν τρόπο μάλιστα το στιγμιότυπο ήταν «εκπαιδευτικό», καθώς είχαμε τη σπάνια ευκαιρία να βρεθούμε με τη βοήθεια της κάμερας από την άλλη «πλευρά». Πολύ καλή ιδέα για ρεπορτάζ, πάντως, θα ήταν μια μέρα να κυκλοφορήσουν και με τα δικά μας παπούτσια.