Οι Καναδοί θέλουν να μας «πάρουν» τη φέτα. Οι Ευρωπαίοι καραδοκούν να φτιάξουν ψεύτικη φέτα (λευκό τυρί) και να το πουλήσουν στα πέρατα του κόσμου βγάζοντας λεφτά από το «δικό» μας παραδοσιακό τυρί. Οχι, δεν πρόκειται για σχέδιο εξόντωσης – εξαπάτησης των Ελλήνων παραγωγών και μεταποιητών αιγοπρόβειου γάλακτος. Ούτε για εθνική προδοσία. Ο πόλεμος για τη φέτα δεν είναι ζήτημα εθνικής ταυτότητας, είναι θέμα εμπορικής ευκαιρίας. Aν οι Ολλανδοί αρχίσουν να φτιάχνουν φέτα, χάνουμε ένα πλεονέκτημα που μας δόθηκε από την παράδοση. Γιατί να διατηρήσουμε την αποκλειστικότητα στην παραγωγή του συγκεκριμένου προϊόντος, αν δεν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε εμπορικά τη μοναδικότητά του;
Ομως ο κόσμος δεν λειτουργεί κατά πώς εσύ θέλεις και ευκολύνεσαι:
Οσο εμείς τόσα χρόνια παλεύουμε να κατοχυρώσουμε το όνομα της φέτας, και τσακωνόμαστε μεταξύ για το ποιος φταίει που δεν τα καταφέρνουμε, οι άλλοι εργάζονται για να παράγουν ένα τυρί που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα το πουλήσουν, όσο περισσότερο γίνεται, σε όσο καλύτερη τιμή μπορούν.
Και τα κατάφεραν. Το λευκό τυρί, που μοιάζει με φέτα αλλά «δεν είναι τόσο καλό όσο η ελληνική φέτα», έχει φτάσει να πωλείται ακριβότερα στις αγορές της Ευρώπης από τη φέτα, την ελληνική, την αυθεντική. Την ίδια στιγμή η ελληνική φέτα πωλείται σε τιμές που δεν εξασφαλίζουν ούτε τα έξοδα του κτηνοτρόφου. Οι πωλήσεις φέτας μένουν στάσιμες, οι βιομηχανίες πιέζουν τους παραγωγούς να μειώσουν τις τιμές και ολοένα περισσότεροι εγκαταλείπουν την αιγοπροβατοτροφία.
Σε αυτή τη συγκυρία λοιπόν, παραγωγοί, τυροκόμοι, βιομήχανοι που ασχολούνται με τη φέτα καλούνται να κάνουν κάτι που έπρεπε να έχει γίνει τουλάχιστον μία 15ετία νωρίτερα: Να συγκροτήσουν την Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση (ΕΔΟ) για τη φέτα, ένα νοητό στρογγυλό τραπέζι δηλαδή όπου όλοι οι εμπλεκόμενοι θα συζητούν και θα αποφασίζουν για το καλό του προϊόντος που τους αφορά. Οι ΕΔΟ είναι θεσμοθετημένες από την Ε.Ε. και σε αυτές διοχετεύονται κονδύλια για την προβολή των προϊόντων.
Tη συγκεκριμένη περίοδο, μετά μήνες διαβουλεύσεων σχεδιάζεται η δημιουργία δύο διαφορετικών ΕΔΟ. Ακόμη μία φορά δεν καταφέραμε να συνεννοηθούμε για το κοινό συμφέρον.