Είναι πραγματικά «μανούλες» στην επικοινωνιακή πολιτική, γιατί συνδυάζουν τη γνώση της λειτουργίας των μίντια και της συμπεριφοράς της ελληνικής κοινής γνώμης με τον απίστευτό κυνισμό που τους διακρίνει. Τελευταίο και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σχετική απόφαση του υπουργείου Οικονομικών για τα capital controls, που έγινε γνωστή αργά το βράδυ της Πέμπτης και πέρασε ως «χαλάρωση» των αντίστοιχων μέτρων. Αυτό διαλαλούσαν τα sites, τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις έως την Παρασκευή το μεσημέρι, αφού οι δημοσιογράφοι εκστασιάστηκαν ακούγοντας ότι από την 1η Σεπτεμβρίου θα επιτρέπεται ανάληψη 1.800 ευρώ για ένα μήνα, εφόσον φυσικά ο πολίτης τα έχει. Στην πραγματικότητα πρόκειται για απλή διευκόλυνση και τίποτα περισσότερο, καθώς σε ετήσια βάση το συνολικό ποσό ανάληψης θα είναι μικρότερο κατά 240 ευρώ από αυτό που ισχύει σήμερα (21.600 έναντι 21.840 σήμερα). Εκείνο όμως που μένει στο υποσυνείδητο είναι η «χαλάρωση των capital controls»…
Επί της ουσίας, το θέμα είναι η σατανικότητα των Συρανέλ σε δύο τομείς: στην επικοινωνιακή πολιτική και στην πελατειακή πολιτική. Οπότε η αντιπολίτευση οφείλει και πρέπει να μάθει να τους παρακολουθεί και να τους αντιμετωπίζει, αντί να αναλώνεται σε βαρουφακιάδες. Το μόνο που έχει, πλέον, σημασία από εκείνη την περίοδο είναι το κόστος με το οποίο επιβαρύνθηκαν η οικονομία και –βεβαίως– οι Ελληνες πολίτες. Ολα τα υπόλοιπα είναι πλέον ανούσια, αφού μάλιστα για τον έναν ή τον άλλο λόγο ο Αλ. Τσίπρας και οι δικοί του δεν έκαναν τελικά το βήμα προς την άβυσσο, πιθανότατα γιατί ενώ έφτασαν στο και πέντε, ένιωσαν ότι το κεφάλι τους δεν στεκόταν καλά στους ώμους τους. Ή επειδή κάποιοι τους το επισήμαναν.
Αντίθετα, έχει πολύ μεγάλη σημασία για τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως για τη Νέα Δημοκρατία και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, να αντιλαμβάνονται έγκαιρα «πού το πάει η κυβέρνηση», ώστε να μην αιφνιδιάζονται και να είναι προετοιμασμένοι να αντιμετωπίζουν άμεσα το κάθε νέο «τερτίπι», να αναλαμβάνουν και να διατηρούν την πρωτοβουλία των κινήσεων επισημαίνοντας συνεχώς τα λάθη και τις αστοχίες της κυβέρνησης μαζί με τις συνέπειες που συνεπάγονται και τέλος, να διαμορφώνουν την ατζέντα στην πολιτική σκηνή. Φυσικά, δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά. Προϋποθέτουν πολιτική παιδεία, πραγματική γνώση της ελληνικής κοινωνίας, ρεαλισμό και τόλμη. Ιδιότητες που δεν βρίσκονται δυστυχώς σε αφθονία στη σημερινή πολιτική τάξη, άρα ούτε στη Νέα Δημοκρατία, που σηκώνει το βάρος της αντιπολίτευσης, αλλά ούτε στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, έτσι όπως είναι τώρα.
Ιδιαίτερα η Νέα Δημοκρατία που προβάλλει με πολλές πιθανότητες ως η επόμενη κυβέρνηση, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις του σήμερα, είναι αναγκαίο να αποφασίσει ποιους εκπροσωπεί και τι θα κάνει αν και όταν έλθει στην εξουσία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η νοοτροπία του απολύτως στρεβλού κρατικισμού κυριαρχεί ακόμη στην Ελλάδα, από την άλλη πλευρά είναι πολλά πλέον τα δεινά που αυτή έχει προκαλέσει στη χώρα. Επομένως, η Νέα Δημοκρατία έχει πια στο οπλοστάσιό της πολλά επιχειρήματα και δεν πρέπει να αισθάνεται ότι βρίσκεται σε άμυνα κάθε φορά που οι κυβερνητικοί την κατηγορούν ως αντίπαλο του Δημοσίου. Στο κάτω κάτω της γραφής, είναι τιμή να είναι κανείς αντίπαλος ΑΥΤΟΥ του Δημοσίου που αφυδατώνει τα πάντα.
Στη συζήτηση για την ανώτατη παιδεία, ο Κυρ. Μητσοτάκης έδωσε την καλύτερη κοινοβουλευτική του παράσταση μέχρι σήμερα. Να ξέρει πάντως ότι η κατάσταση της χώρας απαιτεί ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες και να αρχίσει να το τονίζει συνεχώς. Ειδάλλως, δεν έχει νόημα!