Ας δούμε το αύριο. Αυτό που θέλει, προσπαθεί ή έστω σκέφτεται η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπάρχει ήδη ως απαίτηση σε μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας, ασχέτως κομματικής ψήφου. Η αντι-συριζαϊκή αγανάκτηση έκανε τον μεγάλο κύκλο της, αλλά έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που πρέπει «να δούμε και τις ζωές μας» και τι μέλλει γενέσθαι με αυτή τη χώρα πέρα από τις γραφικότητες των «πρωταγωνιστών» της κυβέρνησης που επιμένουν να ορίζουν την ατζέντα. Σαφώς, όσοι πολίτες έχουν κουραστεί να σέρνονται ως απογοητευμένα φαντάσματα ή ως διαρκώς οργισμένοι και εξαπατημένοι από το «σύστημα», έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να βρίσκονται απέναντι στην κυβέρνηση και όχι κοντά. Η θετική λοιπόν ματιά στο αύριο της χώρας με γλώσσα απλή, κατανοητή, πρακτική, κοστολογημένη και ρεαλιστική, έχει σημαντικά περιθώρια διείσδυσης στον ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Νέα Δημοκρατία. Και ο χώρος αυτός δεν ελέγχεται αναγκαστικά από τη νέα Κεντροαριστερά, καθώς συχνά αφήνουμε εκτός μετρήσεων ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσοστό πολιτών που απέχουν της πολιτικής φύσει και θέσει. Και είναι αυτοί οι «απολιτίκ» που θα πολιορκηθούν ώστε να μαλακώσουν τη σκληρή αδιαφορία τους και να κυλήσουν έστω και απρόθυμα πίσω από το παραβάν με την κάλπη. Οταν έρθει εκείνη η ώρα….
Η θετική, όμως, ματιά στο αύριο, που μοιάζει να είναι και ο μόνος παραγωγικός τρόπος να προχωρήσει κανείς παρακάτω, πέρα από το αντιπαραγωγικό, αν και απολύτως κατανοητό –ως ανάγκη– ξεμπρόστιασμα των κυβερνώντων, φέρνει λύσεις όσο και δυσκολίες. Γιατί το θετικό βλέμμα στο αύριο, ως νέα συσπειρωτική μαγιά, αναγκαστικά πρέπει να ισορροπήσει μακριά από τη γνωστή συνταγή του συνθηματικού λαϊκισμού και κοντά σε νέο μείγμα «συναισθηματικού ρεαλισμού». Ο συναισθηματικός ρεαλισμός τείνει να περιλάβει εκσυγχρονιστικές ερμηνείες του νέου πατριωτισμού, να λειάνει οξείες παραφωνίες του παρελθόντος και να προτείνει ένα σημείο αφετηρίας ως εφαλτήριο εθνικής αφύπνισης. Τεχνηέντως, θα πρέπει να αφεθούν στην άκρη αναφορές στο ιστορικό και πολιτικό παρελθόν αλλά και η προσήλωση στο μέλλον να απέχει από τη φύση ενός μανιφέστου ή από μεγαλοστομίες που αν αναλυθούν θα γίνουν εύκολη λεία από όσους καιροφυλακτούν. Ο «κόσμος» θέλει απλές κουβέντες και έντιμες. Να ακούσει και πάλι ότι αυτό που ζούμε δεν αξίζει στην Ελλάδα, αλλά για να πάμε παρακάτω χρειάζεται το βλέμμα μπροστά και μακριά. Το πίσω τελείωσε. Τα λάθη πληρώθηκαν ή περίπου.