Στην πολιτική όλα είναι παγιδευμένα με νόημα. Ακόμη και στα παπούτσια σου μπορεί κανείς να ανακαλύψει πολιτικά μηνύματα. Το ξέρει καλά, ας πούμε, η Μελάνια Τραμπ, που είδε τις ψηλοτάκουνες γόβες, με τις οποίες εμφανίστηκε καθ’ οδόν προς τον τόπο του τυφώνα «Χάρβεϊ», να αναλύονται ως σύμβολα αλαζονικής απάθειας. Πώς πας, απορούσαν οι επικριτές της, στους πλημμυροπαθείς με τα τακούνια;
Το ξέρει και ο Γιώργος Κατρούγκαλος, ο οποίος αναγκάστηκε καλοκαιριάτικα να εξηγεί γιατί φόρεσε σαγιονάρες με κοστούμι. Ακόμη και μετά την εξήγησή του, ότι ένα έγκαυμα επέβαλε την αέρινη υπόδηση, τα κοινωνικά δίκτυα δεν τον λυπήθηκαν. Υπέβαλαν την εμφάνισή του σε κάθε λογής σαδιστικές, παραπολιτικές αναλύσεις.
Μικρότητες. Οπως ο Σούπερμαν μπορεί να φοράει διαρκώς το εσώρουχό του πάνω από το παντελόνι, χωρίς να χάνει τις υπερφυσικές του δυνάμεις, έτσι και ο Κατρούγκαλος δεν ήταν λιγότερο Κατρούγκαλος επειδή για μια φορά, με συνταγή γιατρού, υπονόμευσε τον δανδισμό του με παντόφλες Γερμανού τουρίστα. Δεν χρειαζόταν, άλλωστε, αυτή η ατυχία για να ανακαλύψει κανείς την πολιτική του παρενδυσία.
Κομμουνιστής που ντυνόταν σύμβουλος υπουργών του ΠΑΣΟΚ προτού αρχίσει να ντύνεται ξανά κομμουνιστής στις πλατείες της μεγάλης αγανάκτησης, ο Κατρούγκαλος παριστά με απαράμιλλο τρόπο τις καταβολές του ΣΥΡΙΖΑ.
Οχι, βεβαίως, με την αισθητική του. Αλλά με την ευκολία που διεκδικεί ακόμη την ιδιότητα του κομμουνιστή, ενώ κατηγορεί τους άλλους για «μεταλλάξεις». Ετσι έκανε και προχθές στη Βουλή, μιλώντας για ακροδεξιά μετάλλαξη της Ν.Δ., αλλά και αυτού που ονόμασε με τον –όχι και τόσο νέο– νεολογισμό «ακραίο Κέντρο».
Η προσπάθειά του να διχάσει το ΠΑΣΟΚ με μοχλό το εσθονικό θα μπορούσε να θεωρηθεί και σαν παρόρμηση της στιγμής. Θα μπορούσε, αν η προσπάθεια αυτή δεν συνδυαζόταν με τις επίμονες υποδείξεις του Κουρουμπλή προς τους παλαιούς του συντρόφους.
Με τον συγχρονισμό τους, Κατρούγκαλος και Κουρουμπλής φαίνεται να προδίδουν τα πρώτα σημάδια νευρικότητας του ΣΥΡΙΖΑ για τη διαφαινόμενη ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς.
Με τον κίνδυνο της υπεραπλούστευσης, θα έλεγε κανείς ότι το παραχαραγμένο ΠΑΣΟΚ, που συγκροτεί τον ΣΥΡΙΖΑ, ταράζεται στην προοπτική της απόσυρσής του· στην προοπτική να αποσυρθεί σύντομα από τη σκηνή της Ιστορίας ως βραχύβιος αναχρονισμός.
Ιδίως όταν μιλάει, υποτίθεται, «ιδεολογικά» –όταν, ας πούμε, επικαλείται τον Λαλιώτη για να υπερασπιστεί τον υπαρκτό σοσιαλισμό– ο Κατρούγκαλος αποτελεί ζωντανό επιχείρημα υπέρ εκείνων που πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ ρηχός για να διατηρηθεί ως σταθερή συνιστώσα του πολιτικού συστήματος. Oτι είναι κάτι σαν έκζεμα της μεταπολιτευτικής κουλτούρας που θα περάσει.