Στο «μάτι» του τυφώνα

2' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Καθώς παρακολουθώ γεμάτος δέος, παρά την ασφάλεια της απόστασης, την προσέγγιση του φονικού μεγκα-τυφώνα «Ιρμα» στη Φλόριντα, επικεντρώνω την προσοχή μου στο λεγόμενο «μάτι» του: το ήρεμο, ακίνητο κέντρο γύρω απ’ το οποίο συμβαίνει μια πραγματική κόλαση. Φωτογραφίες απ’ το διάστημα αποτυπώνουν αυτή την ελάχιστη κουκκίδα του «ματιού» που βρίσκεται περικυκλωμένη από μια αδιανόητη λευκή δίνη βιβλικών νεφών και σαρωτικών ανέμων, η διάμετρος της οποίας καλύπτει ένα σεβαστό τμήμα του Ατλαντικού. Η φύση σε όλο της το τρομακτικό μεγαλείο, με άλλα λόγια.

Σχετικά βίντεο στο youtube απεικονίζουν στιγμιότυπα που τράβηξαν ειδικά αεροπλάνα της αμερικανικής μετεωρολογικής υπηρεσίας τα οποία εισήλθαν στο «μάτι». Αφού διαπεράσουν την καταιγίδα, εισέρχονται σε μιαν αλλόκοτη, ανησυχαστική νηνεμία, ακόμα και ηλιοφάνεια. Ολόγυρα το συμπαγές, άκρως επικίνδυνο «τείχος του ματιού» πίσω από το οποίο μαίνεται μια εξωπραγματική φυσική οργή που μοιάζει να έχει ψυχή.

Σε ένα άλλο σχετικό βίντεο, η ερασιτεχνική κάμερα έχει πιάσει μέσα από ένα σπίτι το πριν και μετά του «ματιού», αλλά και το τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια του περάσματός του: καθώς η καταιγίδα κινείται με την ασύλληπτη ταχύτητα των 300 χιλιομέτρων περίπου, σαρώνει τα πάντα ώσπου η συγκεκριμένη περιοχή, που έχει δεχθεί το χτύπημα, βρίσκεται για κάμποση ώρα εντός του «ματιού» μέχρι να χτυπήσει ξανά το «τείχος» και να επαναληφθεί με την ίδια σφοδρότητα το ίδιο δράμα. Οση ώρα όμως η περιοχή βρίσκεται μέσα στο «μάτι» επικρατεί μια γαλήνη που έχει κάτι το φασματικό: εν μέσω μιας ισοπέδωσης, οι άνεμοι καταπέφτουν, το εκκωφαντικό σφύριγμα σιγεί και το διαλυμένο τοπίο μεταμορφώνεται σε ένα απόκοσμο σκηνικό ερήμωσης και απουσίας. Δεν υπάρχει ψυχή ζώσα, αντικείμενα, φυσικά και τεχνητά, βρίσκονται σε σημεία που δεν έπρεπε να είναι, ακρωτηριασμένα και παραμορφωμένα, και αυτή είναι η απατηλή ηρεμία μετά την καταιγίδα, απατηλή διότι δεν έχει τελειώσει ακόμα, το αντίθετο.

Σε αυτές τις καταιγίδες, το τέλος του κόσμου έχει συμβεί πολλές φορές. Η φυσική καταστροφή –τέτοιου μάλιστα μεγέθους, όπως και ο κυκλώνας που έπληξε πολύ πρόσφατα το Τέξας ή ο σεισμός 8,2 Ρίχτερ που χτύπησε χθες το Μεξικό– απογυμνώνει τον κυρίαρχο άνθρωπο και τον γυρίζει βίαια πίσω στον χρόνο, σε μια εποχή κατά την οποία καμία τεχνολογική ή βιομηχανική άμυνα δεν ήταν εκεί για να προστατέψει την εστία του και να περισώσει τη ζωή του. Οσα μέτρα προστασίας κι αν ληφθούν, το μόνο που μπορείς επί της ουσίας να κάνεις σε μια τέτοια φυσική συνθήκη είναι να υπομείνεις την ανεξέλεγκτη αυτή, τυφλή βία και να περιμένεις να περάσει. Οσοι πιστεύουν προσεύχονται, όσοι δεν πιστεύουν δεν θέλει και πολύ για να προσευχηθούν ξαφνικά.

Το εκπληκτικό είναι ότι μόλις ησυχάσει η φύση, ο άνθρωπος ξεχνάει γρήγορα. Αυτή είναι η δύναμη της ζωής, η οποία περιλαμβάνει βέβαια και τη γνωστή ανθρώπινη αλαζονεία. Η απατηλή ηρεμία που επικρατεί στο «μάτι» ενός τυφώνα. Στο βάθος όμως, όλοι μας βρισκόμαστε στο μάτι ενός ισόβιου τυφώνα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή