Συμβαίνει με τους κυβερνώντες. Συχνά εμφανίζονται υπεραισιόδοξοι. Πέρασαν ένα ωραίο δεκαήμερο στη Θεσσαλονίκη κι αλλού, με το όνειρο ότι «βρέχει» επενδύσεις. Στην πραγματικότητα, θα επιβάλουν δυσάρεστα εισπρακτικά μέτρα εξαιτίας των δεσμεύσεων που είχαν αναλάβει. Πρόλαβε όμως ο πρωθυπουργός Τσίπρας να υποσχεθεί ότι η επόμενη (83η) ΔΕΘ «θα είναι η πρώτη μετά από χρόνια, χωρίς μνημόνια, όπου θα συζητηθεί η επόμενη μέρα της χώρας».
Εχει συμβεί και αλλού. Στην Κύπρο, ορισμένοι μετέδιδαν τη βεβαιότητα ότι θα αναδειχθούν σε σημαντική πετρελαιοπαραγωγό χώρα. Ο υπουργός Εμπορίου και Βιομηχανίας της κυβέρνησης Χριστόφια, ο κ. Συλικιώτης, δήλωνε ότι τα ποσά που θα αντληθούν αρκούσαν για «την κατασκευή υποδομών ακόμη και για τον τερματισμό των μνημονίων και την απομάκρυνση της τρόικας». Αλλος πολιτικός, υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας σήμερα, ο κ. Λιλλήκας, πρότεινε την προπώληση φυσικού αερίου με την έκδοση ομολόγων. Το αέριο που τελικά εντοπίστηκε, είναι πολύ λιγότερο από τις αισιόδοξες εκτιμήσεις και δεν δικαιολογεί ούτε τη δημιουργία εργοστασίου υγροποίησης…
Κι αν οι Κύπριοι πολιτικοί έχουν το ελαφρυντικό ότι δεν γνώριζαν τι κρύβει η υφαλοκρηπίδα της Μεσογείου, οι δικοί μας είναι αδικαιολόγητοι. Ο «φίλος επίτροπος» Μοσκοβισί απαντώντας σε ερώτηση ευρωβουλευτή είχε ξεκαθαρίσει ότι «μετά τη λήξη του 3ου ελληνικού προγράμματος, η Ελλάδα θα ενταχθεί σε εποπτεία, σύμφωνα με το άρθρο 14 του Κανονισμού 472/2013, μέχρι να εξοφληθεί το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει λάβει. Σύμφωνα με το άρθρο 8 του Κανονισμού 473/2013, κάθε χώρα οφείλει να υποβάλλει «στην Επιτροπή και το Eurogroup, εκ των προτέρων και εγκαίρως, εκθέσεις σχετικά με τα σχέδιά τους για την έκδοση χρεογράφων».
Κι αν η Ελλάδα χρειαστεί χρηματοδότηση για την «άνετη» εκπνοή του προγράμματος αυτού, θα παραμείνει υπό επιτήρηση και θα αντιμετωπίσει μια αξιολόγηση ανά τρίμηνο, όπως προβλέπουν οι κανόνες του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας…
Στην πραγματικότητα, είναι πρόωρο να ισχυριστεί κανείς τι θα γίνει το φθινόπωρο του 2018. Το βέβαιον είναι ότι δεν θα είμαστε σε θέση να πανηγυρίζουμε ότι έχουμε απαλλαγεί από κάθε δέσμευση.
Στην Κύπρο, επικράτησαν οι συνετές επιλογές και βγήκαν από το μνημόνιο, εφαρμόζοντας πιστά όσα προέβλεπε. Υπήρξαν όμως και αρνητικές επιπτώσεις από την υπερβολική αισιοδοξία. Οι υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις έπεισαν τους λάθος ανθρώπους: την τουρκική κυβέρνηση που έσπευσε να «ανανεώσει» τις διεκδικήσεις της στην περιοχή, οι οποίες επεκτάθηκαν έως την ΑΟΖ της Αιγύπτου.
Βέβαια πάντα γεννιούνται νέες ελπίδες. Μας απογοήτευσαν τα κοιτάσματα «Αφροδίτη» και «Ονησιφόρος», περιμένουμε όμως το επόμενο κοίτασμα. Αυτό μπορεί να μας σώσει…
Αλλά και η ελληνική οικονομία μπορεί να γίνει επενδυτικός κόμβος της περιοχής. Γιατί όχι; Σε ποια χώρα να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους οι διψασμένοι για επενδύσεις κεφαλαιούχοι; Προφανώς εκεί που κάνουν εύκολα και αποδοτικά τη δουλειά τους. Οπου οι άδειες εκδίδονται γρήγορα, δεν απαιτούνται δεκάδες πιστοποιητικά από διαφορετικές υπηρεσίες όπως η Αρχαιολογική και η Δασική, το κόστος ενέργειας και η φορολογία είναι χαμηλά.