Αρχές, αξίες και καταγγελίες

Αρχές, αξίες και καταγγελίες

4' 26" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Από την κ. Λίνα Μενδώνη, τ. γενική γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού, έλαβα την κάτωθι επιστολή:

«Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, στη χθεσινή σας στήλη, σχετικά με τον τρόπο γραφής μου. Ως προς το περιεχόμενο των σχολίων σας, επιτρέψτε μου να σας επισημάνω τα ακόλουθα:

Αναφέρετε ότι διαβάσατε το άρθρο μου στην “Καθημερινή” της Κυριακής, 17 Σεπτεμβρίου 2017. Ομως, όπως προκύπτει από τη σύνοψη και τα εντός εισαγωγικών αποσπάσματα που παραθέτετε, αναφέρεστε στο άρθρο μου “Πολιτισμός και Οικονομία”, το οποίο δημοσιεύθηκε στην “Καθημερινή” της 25ης Φεβρουαρίου 2017. Επομένως, απαιτείτε να σχολιάσω πρωθύστερα –τον Φεβρουάριο– γεγονότα του Αυγούστου και Σεπτεμβρίου. Ανθρωπίνως αδύνατον.

Σας θυμίζω ότι δεν είμαι δημοσιογράφος. Στην έγκριτη εφημερίδα σας δεν παρεμβαίνω κομίζοντας ρεπορτάζ και ειδήσεις, όπως ενδεχομένως εσείς πράττετε. Εάν, πράγματι, είχατε διαβάσει το άρθρο μου “Το παρελθόν και το μέλλον μας” στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής, θα διαπιστώνατε ότι αναφέρομαι σαφώς στον τρόπο διαχείρισης των επενδύσεων χωρικής διάστασης, βάσει του θεσμικού πλαισίου προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς. Στα τέσσερα κείμενά μου, που η “Καθημερινή” φιλοξένησε τους τελευταίους μήνες, στόχος μου είναι η διατύπωση αρχών και πλαισίων πολιτικής του Πολιτισμού. Αυτό επιδιώκω. Απαιτείτε να αλλάξω στόχευση και να σχολιάσω το επίκαιρο και το συγκυριακό, πρόσωπα και διενέξεις δημοσιογραφικά αναλώσιμες. Δεν με αφορά.

Ως αρχαιολόγος, ουδέποτε συνέγραψα για τους νεολιθικούς οικισμούς της Τζιας. Ασχολούμαι με την κλασική αρχαιολογία, την επιγραφική και το πολιτιστικό τοπίο. Στα πεδία αυτά είναι αφιερωμένο το συγγραφικό μου έργο για την Κέα. Κάποιες άλλες μελέτες μου πρέπει να απέσπασαν τον θαυμασμό σας, και όχι οι μη υπαρκτές, στις οποίες αναφέρεστε.

Καθώς είμαι τακτική αναγνώστρια της στήλης σας, αναρωτιέμαι, αν και για τα υπόλοιπα θέματα που πραγματεύεσθε, είστε το ίδιο καλά ενημερωμένος, όπως και σε ό,τι με αφορά».

Eκανα δύο λάθη, ας ξεκινήσω με το πρώτο. Πράγματι, μπέρδεψα το άρθρο της 17ης του μηνός με παλαιότερο. Δεν ήταν δύσκολο, όμως, γιατί έλεγαν τα ίδια: ένα γενικόλογο ευχολόγιο για την αγαστή συνεργασία κοινωνίας, οικονομίας, πολιτισμού και, συνεπώς, η ουσία των ερωτημάτων που τίθενται στο άρθρο παραμένει. Το δεύτερο, τώρα, για την πατρότητα του βιβλίου. Εφόσον το λέει, προφανώς, έχει δίκιο: εσφαλμένα της απέδωσα τη συγγραφή ενός βιβλίου που διάβασα (προ αμνημονεύτων) και μου άρεσε. Oμως, πόσο πρέπει να θαυμάζω τις ικανότητες της κ. Μενδώνη, ώστε η μνήμη μου να το αποδώσει σε εκείνη! Χάρη στις ικανότητες για τις οποίες τη θαυμάζω, είμαι βέβαιος, απέκτησε την τεράστια ισχύ που είχε επί χρόνια στο υπουργείο Πολιτισμού. Ακριβώς, γι’ αυτό, θα περίμενα -αλλά ποτέ δεν θα απαιτούσα, όπως η ίδια θεωρεί- να πάρει θέση σε συγκεκριμένες, επώνυμες καταγγελίες για ένα σύστημα ιδιοποίησης δημοσίων πόρων από κυκλώματα υπαλλήλων, το οποίο μάλιστα εμποδίζει αποφασιστικά την ανάπτυξή τους μέσω του εξορθολογισμού της λειτουργίας του ΤΑΠ.

Αυτά δεν είναι συγκυριακά, ούτε δημοσιογραφικά αναλώσιμα. Είναι συγκεκριμένες καταγγελίες που σοκάρουν, για τις οποίες λογικά θα έπρεπε να είχε κινηθεί η Δικαιοσύνη. Καταλαβαίνω πόσο απαιτητικά και, ασφαλώς, ανώτερα είναι τα θέματα αρχών και πλαισίου πολιτικής στα οποία η ίδια έχει αφοσιωθεί. Αναρωτιέμαι, ωστόσο, πόση αξία έχουν όταν οικοδομούνται στο σαθρό έδαφος συμβιβασμών και συνεννοήσεων με διεφθαρμένα κυκλώματα, που κληροδοτούνται από τη μία κυβέρνηση στην άλλη. Εγώ για την ίδια το λέω – για να μην πάει χαμένη τόση δουλειά σε αρχές και αξίες.

Θέλει προσοχή

«Κάθε μέρα παντού, με κάθε τρόπο, οι πολίτες, μας ζητούν να προχωρήσουμε. Eχουμε υποχρέωση να ανταποκριθούμε στο κάλεσμά τους». Πολύ ευχάριστο, αλήθεια, ότι αυτό συμβαίνει στη ζωή του Γιώργου του Καμίνη. Από την ώρα όμως που διαλέγει αυτό τον τρόπο για να ξεκινήσει δήλωσή του (σχετικά με την εκλογή προέδρου στο νέο ΠΑΣΟΚ) τολμώ να πω, με τη μακρά πείρα μου στη μελέτη της νόσου, ότι έχει μπει μέσα του το πνεύμα του Αβραμόπουλου, πολύ φοβάμαι. Πρόκειται για σοβαρή πάθηση, η οποία χρειάζεται μεγάλη προσοχή στα αρχικά στάδια.

Ξενιτιά

Ο Νίκος ο Ανδρουλάκης, συναγωνιστής του Γ. του Καμίνη, μιλά για την πίκρα της ξενιτιάς: «Υπάρχει μία άλλη Ελλάδα εκτός της Ελλάδας, των φίλων μας, της γενιάς μας που έχουν φύγει στο εξωτερικό. Δεν έχουν φύγει πριν από 50 χρόνια. Τώρα έφυγαν, πριν από 5-6 χρόνια». Ξέρει για τι μιλά ο Ανδρουλάκης. Αυτός κι αν έχει γευθεί το πικρό ποτήρι της ξενιτιάς, διότι οι αδυσώπητες περιστάσεις της κρίσης τον έκαναν ευρωβουλευτή. Ο ίδιος τι ήθελε; Να περνά τη ζωή του στα γραφεία της Χ. Τρικούπη, στα καφενεία της Βαλαωρίτου, γιατί όχι και στη Βουλή. Η κρίση τον υποχρέωσε τώρα να περνά μέρος του χρόνου του ανάμεσα σε άφιλους και ψυχρούς ξένους, κανείς των οποίων δεν μιλάει ούτε καταλαβαίνει τα κρητικά. Τραγωδία! Συμπάσχω, πλήρως.

Η κωμωδία, βέβαια, είναι η φιλοδοξία του Ν. του Ανδρουλάκη να εκφράσει ή να εκπροσωπήσει τους Ελληνες που έφυγαν για να εργαστούν στο εξωτερικό τα χρόνια της κρίσης. Και είναι κωμικό, επειδή ο κόσμος από τον οποίο ο ίδιος προέρχεται και στον οποίο πάντα ανήκει, ο κόσμος του κομματισμού και της αναξιοκρατίας, είναι εκείνος που ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Ο,τι εκπροσωπεί ο Ν. ο Ανδρουλάκης και το διάχυτο στην ελληνική κοινωνία ΠΑΣΟΚ (με την ευρεία έννοια) οδήγησαν αυτούς τους ανθρώπους σε παρόμοιες επιλογές. Μάλιστα, τα προσόντα που τους επέτρεψαν να έχουν τη δυνατότητα αυτής της διεξόδου, δηλαδή οι γνώσεις, οι δεξιότητες, ακόμη και η τόλμη τους να διακινδυνεύσουν μια νέα αρχή μακριά από τον τόπο τους, είναι η άρνηση όλων εκείνων που πραγματικά εκπροσωπεί ο Ν. ο Ανδρουλάκης. Καλύτερα ας μην πληροφορηθούν τη φιλοδοξία του Ν. του Ανδρουλάκη να τους εκφράσει· δεν θα εκτιμήσουν το αστείο…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή