Ο Εμανουέλ Μακρόν επέλεξε να έρθει στην Αθήνα για την πρώτη του επίσημη επίσκεψη ως πρόεδρος της Γαλλίας. Ηθελε να εκφωνήσει στην Πνύκα τη βαρυσήμαντη ομιλία του για το μέλλον της Ευρώπης, αλλά και να στηρίξει τον Αλέξη Τσίπρα. Το έδειξαν τα θετικά λόγια για ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και επιστροφή στην ανάπτυξη, για αύξηση των επενδύσεων και μείωση της ανεργίας, οι διαβεβαιώσεις ότι θα στηρίξει την Ελλάδα στο νέο ξεκίνημα που κάνει, οι θερμοί εναγκαλισμοί με τον Ελληνα πρωθυπουργό.
Ανάλογο κλίμα υπήρξε και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του προέδρου του Eurogroup στην Αθήνα. Μάλιστα, σε συνέντευξή του στην «Κ» ο Γερούν Ντάισελμπλουμ δήλωσε ότι θαυμάζει τον Αλέξη Τσίπρα, τον χαρακτήρισε επιτυχημένο πολιτικό ο οποίος ήρθη στο ύψος των περιστάσεων, και εκτίμησε ότι είναι ικανός να καθοδηγήσει τη χώρα του στον δρόμο της σταθερότητας. Στο πλαίσιο, δε, της ανάγκης για πολιτική και οικονομική ομαλότητα, ζήτησε να μην γίνουν και πάλι πρόωρες εκλογές, κάτι που, όπως είπε, έχει κοστίσει στη χώρα κατά το παρελθόν, αλλά να εξαντλήσει ο πρωθυπουργός την τετραετία. Την ίδια ώρα, Αμερικανοί αξιωματούχοι σημειώνουν ότι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται σήμερα στο καλύτερο σημείο που ήταν ποτέ. Το επιβεβαιώνει το εξαιρετικό κλίμα που επικράτησε κατά την επίσκεψη, Νοέμβριο του 2016, στην Αθήνα του τότε προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, αλλά και η επικείμενη μετάβαση του Αλέξη Τσίπρα στον Λευκό Οίκο για να συναντηθεί με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Ολα αυτά –προσπερνώ τη συνάντηση με τον Ιταλό πρωθυπουργό, στην Κέρκυρα– δείχνουν ότι η αντιμετώπιση του Αλέξη Τσίπρα από τη διεθνή κοινότητα είναι υποστηρικτική. Δεν έχει καμία σχέση με το 2015. Ολοι τον στηρίζουν, σε βαθμό ενοχλητικό για την αντιπολίτευση, τόσο τη Ν.Δ. όσο και την Κεντροαριστερά. Η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει πλέον δικαιολογίες. Δεν μπορεί να επικαλεσθεί απειρία, άγνοια, αυταπάτες, αλλά ούτε και την τιμωρητική συμπεριφορά των Γερμανών «τοκογλύφων» ή των Αμερικανών «ιμπεριαλιστών».
Τώρα καλείται να φέρει αποτελέσματα. Να δείξει ότι ξέρει να διαχειριστεί μια ελεύθερη οικονομία. Οτι όντως πιστεύει στις ιδιωτικές επενδύσεις, στηρίζοντας τις υφιστάμενες και προσελκύοντας νέες. Να διευκολύνει την καινοτομία, όχι να την παρεμποδίζει. Να εξυγιάνει το Δημόσιο μέσα από αξιολογήσεις και αξιοκρατία, όχι να διαιωνίζει τις παθογένειες. Το θέλει; Το μπορεί;