Υπομείναμε τον ευτελισμό της συζήτησης και την πνιγηρή παραπληροφόρηση σχετικά με το θέμα της ταυτότητας φύλου («αλλαγή φύλου από τα 15 με μια απλή αίτηση»), θα υποστούμε και τα αντίστοιχα για τη φαρμακευτική κάνναβη («ελεύθερη η κάνναβη»). Οχι φυσικά γιατί οδεύουμε προς την αγιοποίηση, αλλά γιατί έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα κάθε μικρό βήμα εξέλιξης να προϋποθέτει έναν δύσκολο «τοκετό». Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ μικρό το κόστος αν στο τέλος αυτού του δρόμου συμπολίτες μας βρουν έστω και λίγη ανακούφιση. Οπως κάποιοι γονείς παιδιών με φαρμακοανθεκτική επιληψία, ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας ή καρκίνο, που μέχρι πρόσφατα απευθύνονταν στις πιάτσες ναρκωτικών για να βρουν κάνναβη, να την κάνουν βάμμα και να μετριάσουν τους σπασμούς ή τον πόνο. Αλλοι ταξίδευαν σε χώρες του εξωτερικού όπου κάποια σκευάσματα με βάση την κάνναβη διατίθενται ελεύθερα και επέστρεφαν στην Ελλάδα με κίνδυνο να συλληφθούν για εμπορία ναρκωτικών. Ενα ρίσκο που παίρνεις δίχως σκέψη εάν το παιδί σου συνταράσσεται από καθημερινές κρίσεις.
Τα πράγματα με την ιατρική ή φαρμακευτική κάνναβη είναι σχετικά απλά, όσο κι αν κάποιοι επιχειρούν να τα περιπλέξουν ανοίγοντας θέμα αποποινικοποίησης της χρήσης ευφραντικής κάνναβης (βλ. Γ. Τσιρώνη), μιλώντας για «μπάφους» (βλ. Α. Γεωργιάδη) κ.ο.κ. Οχι, δεν προωθείται η ελεύθερη χρήση κάνναβης. Το σχετικό νομοσχέδιο αφορά τη διαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου που θα επιτρέπει την παραγωγή φαρμακευτικών σκευασμάτων από κάνναβη και στη χώρα μας. Δηλαδή την καλλιέργεια ειδικών ποικιλιών κάνναβης σε αδειοδοτημένες και ελεγχόμενες μονάδες, όπου θα διασφαλίζεται η περιεκτικότητα των φυτών σε τετραϋδροκανναβινόλη (THC) και κανναβιδιόλη (CBD), τις δύο κρίσιμες ουσίες που όταν απομονωθούν και κατόπιν ειδικής επεξεργασίας χρησιμοποιούνται ως βασικό συστατικό για φαρμακευτικά σκευάσματα, η κάθε μία για άλλες ασθένειες. Ηδη, άλλωστε, από πέρυσι επιτρέπεται στην Ελλάδα η καλλιέργεια βιομηχανικής κάνναβης, ενώ από τον περασμένο Ιούνιο επιτρέπεται και η εισαγωγή και πώληση φαρμακευτικών σκευασμάτων από κάνναβη.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα διατυπωθεί ξανά η αγωνία ότι επιχειρείται ο αποπροσανατολισμός μας από τα «πραγματικά προβλήματα του τόπου», απλώς να έχουμε στον νου ότι για κάποιους γύρω μας είναι όσο πιο «πραγματικό» γίνεται.