Κυκλοφορεί τελευταία η άποψη ότι ο βασικός στόχος της κυβέρνησης, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κερδίσει τις εκλογές –κάτι που οι κυβερνητικοί έχουν αποδεχθεί ως το πιθανότερο σενάριο–, είναι να μην επιτρέψει στη Νέα Δημοκρατία να εξασφαλίσει αυτοδυναμία. Και ταυτόχρονα, να καταστήσει πολιτικά απαγορευτικό στον φορέα του Κέντρου, στον οποίον θα μετεξελιχθεί η Δημοκρατική Συμπαράταξη, να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία. Ωστε οι εναλλακτικές που θα απομένουν να είναι πλέον δύο. Ή ο σχηματισμός τρικομματικής (επίσημα πια, γιατί και σήμερα η κυβέρνηση είναι ουσιαστικά τρικομματική) κυβέρνησης Ν.Δ. – Κέντρου – ΣΥΡΙΖΑ, ή νέες εκλογές με απλή αναλογική όπως προβλέπει ο νόμος, από τις οποίες βέβαια θα προκύψει μία χαοτική Βουλή.
Οι συγκεκριμένοι κύκλοι που έχουν υιοθετήσει αυτή τη θεωρία προσπαθούν απλώς να ερμηνεύσουν τη βούληση και τα σχέδια του Αλ. Τσίπρα και του επιτελείου του, παρατηρώντας τις κινήσεις και τη συμπεριφορά τους. Δεν έχουν κάποια εσωτερική πληροφόρηση για να βασίσουν με σιγουριά την άποψή τους, παρατηρούν όμως ότι ο πρωθυπουργός κάνει τα πάντα –συμμόρφωση προς τους όρους των δανειστών, αλλαγή ρητορικής, επίσκεψη στις ΗΠΑ κ.λπ.–, για να μη θεωρείται αποσυνάγωγος, μπροστά στο ενδεχόμενο σχηματισμού μιας τρικομματικής κυβέρνησης «φιλοευρωπαϊκών» κομμάτων. Ταυτόχρονα προσπαθεί να είναι διαθέσιμος για ένα ρόλο «γεφυροποιού» (όπως ο Ανδρ. Παπανδρέου με την ΟΑΠ και τον Καντάφι τότε), αν οι Ευρωπαίοι χρειαστούν τις υπηρεσίες του, εξ ου και η αγιοποίηση του Τραμπ από μέρους του και η πιθανή επίσκεψη του Ερντογάν στην Ελλάδα, οπότε απομένει μόνον ο Πούτιν…
Σύμφωνα με τους συγγραφείς αυτού του σεναρίου, το Μαξίμου θα συνεχίσει να επενδύει στο εσωτερικό σε μία πολωτική πολιτική στη γραμμή δεξιάς – αντιδεξιάς. Προκειμένου να συνεχίσει να εκμεταλλεύεται τα «αριστερά» σύνδρομα της ελληνικής κοινωνίας, που μπορεί να είναι παρωχημένα, αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι υπάρχουν. Γι’ αυτό αμέσως μετά την επίσκεψη στον Λευκό Οίκο, ακολούθησε η «εκδρομή» στη Μακρόνησο και όπου νά ’ναι θα δοθεί και παράσταση στην επέτειο του Πολυτεχνείου, αλλά η τρανή απόδειξη έρχεται από τις άκρως διχαστικές δηλώσεις του Ν. Παππά σε ημερίδα περί προπαγάνδας στην Κατοχή. Εκεί δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι αυτός και οι δικοί του στέκονται με σθένος «απέναντι σε όσους σερβίρουν τη θεωρία των δύο άκρων» στους οποίους επισημαίνουμε «ότι μεσαίος χώρος μεταξύ των πολυβόλων και του τοίχου της Καισαριανής δεν υπάρχει. Ή είσαι με τα πολυβόλα, ή με τους εκτελεσμένους, ή είσαι με την εθνική αντίσταση, ή είσαι με τους δωσίλογους». Και παρακάτω, «ή είσαι με αυτούς που ανατίναξαν τη γέφυρα του Γοργοποτάμου, ή με αυτούς που τη φύλαγαν για να περνούν τα εφόδια προς τον Ρόμελ».
Αγνωστο πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, όπως άγνωστο είναι αν θα διεξαχθούν εκλογές μέσα στο 2018, ή αν η κυβέρνηση θα εξαντλήσει τη θητεία της όπως διαλαλεί. Οι ενδείξεις ότι δεν θα φτάσει μέχρι τότε είναι πολλές και οι περισσότερες συνδέονται με την οικονομία, τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει ο Αλ. Τσίπρας απέναντι στους δανειστές και την ανοχή αυτών απέναντί του. Είναι προφανές πάντως ότι προς το παρόν ακολουθεί στο εσωτερικό μία πολωτική τακτική δεξιάς – αντιδεξιάς, πάλι κατά τα πρότυπα του Ανδρέα Παπανδρέου στις δεκαετίες 1970 και 1980, αλλά και «τρομοκράτησης» του εκκολαπτόμενου κεντρώου – κεντροαριστερού φορέα, για να μην συμπράξει με τη Ν.Δ., όπως δείχνει η δήλωση του Ν. Παππά. Φυσικά, αν και όταν απαιτηθεί «κωλοτούμπα», δεν θα υπάρξει πρόβλημα…