Oxι, δεν αποτελεί οριστικό παρελθόν η βουτιά στους κάδους. Απλώς οι θηρευτές τροφής στα σκουπίδια και στα υπολείμματα των λαϊκών αγορών είναι πια αόρατοι από τη συνήθεια. Κι αν υπάρχει ένα κάποιο καταλάγιασμα της φανερωμένης πείνας, αυτή δεν μοιάζει να οφείλεται τόσο στο έργο της κυβέρνησης, όπως στελέχη της υποστηρίζουν, όσο στη φιλανθρωπία, στα αυξημένα, 326 συσσίτια (από 280 προ διετίας) που οργανώνει η Εκκλησία εξυπηρετώντας καθημερινά 505.000 πολίτες και στις 270 κοινωνικές κουζίνες δήμων, ιδρυμάτων, ΜΚΟ που σιτίζουν δεκάδες χιλιάδες άτομα κάθε μέρα. Οι 150.000 χαμηλοσυνταξιούχοι, το 1,1 εκατ. άνεργοι και οι 600.000 μερικώς απασχολούμενοι στον ιδιωτικό τομέα που αμείβονται με 394 ευρώ το μήνα δεν βλέπουν τον κόσμο μας, όπως οι υπουργοί, κινούμενο από τα πρώτα δείγματα ευημερίας, αλλά σαν μια αδιάκοπη πτώση από κενό σε κενό (το πρωτογενές πλεόνασμα και η εκ νέου πρόσβαση στις χρηματοοικονομικές αγορές δεν έχουν ακόμη αντίκρισμα στην πραγματική ζωή). Πέραν της κ. Κουντουρά που είπε πως δεν υπάρχουν πια άνθρωποι που τρώνε από τα σκουπίδια, όπως το 2014 (σ.σ.: που επίσης τα πράγματα πήγαιναν καλύτερα) και ο κ. Φλαμπουράρης προ μηνών είχε τονίσει πως δεν βλέπουμε πια «άνδρα ή γυναίκα ή παιδί να ψάχνει μέσα στα σκουπίδια για το φαγητό του».
Ωστόσο, οι φιγούρες που μαζεύουν και σήμερα ό,τι εδώδιμο απορρίπτει ο πολιτισμός –παρά την κρίση, ο καθένας μας πετάει 30 κιλά τροφίμων τον χρόνο– τους διαψεύδουν. Οι πράξεις –εν δήμω– στις οποίες τους υποχρεώνει το στομάχι –η πείνα κατατρώει όλες τις συμβάσεις– διηγούνται όσα δραματικά τους μεταβάλλουν. Διότι οι πεινασμένοι χάνουν τον εαυτό τους· όλα όσα πίστευαν ότι είναι, εξανεμίζονται· στον πυρήνα της ύπαρξής τους δεν μένει τίποτα, μόνο το σώμα που βοά για τροφή· το σώμα διαμορφώνει το πνεύμα. Ενα σιωπηλό μαρτύριο, που αποκαλύπτεται σε εμάς μόνο όταν σκύβουν πάνω από τον κάδο. Ολες τις άλλες στιγμές δεν είναι παρά μικροσκοπικά ψίχουλα μέσα στο τεράστιο στομάχι της πόλης, φιγούρες που κρυφοκοιτάζουν σε κάθε βήμα, που ακούν κάθε λέξη από τους ανθρώπους που προσπερνούν· μια δοκιμασία για τις σκέψεις και τα αισθήματά τους. Ομως δεν είναι ευπρόσδεκτα τα μυστήρια της ψυχής σε ένα κορμί που πεινάει. Είναι καλά ενταφιασμένα κάτω από τις πλάνες του νου, που γεννούν οι βολικές ερμηνείες των πραγμάτων.