«Κουλουβάχατο», λέξη της νεοελληνικής που αποδίδει την παρακμή του γενεσιουργού Χάους των αρχαίων ημών προγόνων. Πώς λέγεται ο νόμος της φυσικής που ορίζει ότι απαραιτήτως το σύρμα των ακουστικών θα μπερδευτεί, θα φτιάξει κόμπους τους οποίους κάθε φορά που χτυπάει το κινητό πρέπει να τους λύσεις για να προλάβεις να απαντήσεις; Αποφασίζεται ότι ο σημαιοφόρος στη διαλυμένη παρέλαση του σχολείου θα επιλέγεται με κλήρωση. Μέγα θέμα, αλλά τι να κάνουμε. Στην κλήρωση θα συμμετέχουν οι μαθητές της έκτης δημοτικού. Γίνεται η κλήρωση στο ιστορικό πλέον σχολείο της Δάφνης και ο κλήρος πέφτει στον Αμίρ, γιο μεταναστών που φιλοξενούνται στη χώρα μας.
Πλην όμως προκύπτουν τα εξής δυσεπίλυτα ζητήματα. Πρώτον, ο Αμίρ έχει εξαιρεθεί από το μάθημα των Θρησκευτικών και, κατά σατανική σύμπτωση, η ελληνική σημαία φέρει το σημείο του σταυρού και, δεύτερον, είναι μαθητής της πέμπτης δημοτικού άρα δεν συμμετέχει στην κλήρωση. Ελα όμως που του έχουν υποσχεθεί πως θα κρατήσει τη σημαία. Ο ίδιος δεν καταλαβαίνει, οι εγκέφαλοι του σχολείου στύβουν ο ένας τον άλλον και προκύπτει η κατ’ οικονομίαν λύση. Θα παρελάσει με καρτέλα του ονόματος του σχολείου του. Και να έψαχναν αποτελεσματικότερο τρόπο για να τον αναδείξουν σε στόχο των τραμπούκων του εθνικολαϊκισμού δύσκολα θα τον έβρισκαν. Φωτογραφίες του Αμίρ παντού και μερικές ημέρες μετά τα παλικάρια τρομοκρατούν μέσα στη νύχτα τον Αμίρ και τους δικούς του.
Φωνές, καταδίκες, εκτελούνται πάσης φύσεως ανθρωπιστικές εργασίες, ήρωα τον αποκαλούν και βγάζουν στη βιτρίνα το τρομαγμένο πρόσωπο του Αμίρ, ο οποίος δεν έχει καταλάβει τι του συμβαίνει. Μάλλον δεν ξέρει ότι από τον αιματοβαμμένο εφιάλτη της πατρίδας του πέρασε στον κωμικοτραγικό εφιάλτη της χώρας του κουλουβάχατου. Τον επισκέπτεται ο Μουζάλας, τον διαβεβαιώνει ότι τον αγαπάει περισσότερο από τους άλλους που σέρνονται στις λάσπες και τον καλεί ο Τσίπρας στο Μέγαρό του. Θυμηθείτε ότι πριν από χρόνια είχε προσέλθει στο Προεδρικό Μέγαρο με Αφρικανή κομμώτρια για να δείξει ότι δεν κρίνει τους ανθρώπους απ’ το χρώμα τους. Πάντως, αν είχε άλλο χρώμα δεν θα την επέλεγε. Τώρα δίνει την ελληνική σημαία στον Αμίρ δηλώνοντας ότι τη δικαιούται. Τι έκανε και τη δικαιούται ο Αμίρ ουδείς γνωρίζει.
Και τι είναι η σημαία; «Παιχνίδι στα χέρια των παιδιών», που λέει κι ο Σαββόπουλος. Οπου το παιδί είναι ο Αλέξης και όχι ο Αμίρ. Και τώρα που μαθαίνει τον κόσμο ανακαλύπτει ότι είναι πιο ωραίο να παίζεις με τη σημαία παρά να την καις.