Μα πώς κάνουν έτσι! Θα έπρεπε οι «σοβαροί» υποψήφιοι για την αρχηγία της Σαχλοαριστεράς να γελάνε αντί να σκούζουν με τον ηλίθιο ο οποίος έσπευσε να τυπώσει ψηφοδέλτια, να σταυρώσει το όνομά του και να τα μοιράσει. Υπάρχει, βέβαια, ένα παλαιό προηγούμενο στο ΠΑΣΟΚ, εκείνο των ομοιόμορφων, αλλά όχι απαραιτήτως και ομοιόχρωμων ψηφοδελτίων, στο οποίο κατέφυγε ο Παπανδρέου (με πρόεδρο Βουλής τον Ιωάννη Αλευρά) προκειμένου να εκλεγεί ο Χρήστος Σαρτζετάκης στην Προεδρία της Δημοκρατίας και να ζήσουμε όλοι μας, τα επόμενα πέντε χρόνια, σπάνιες στιγμές φαιδρότητας εις βάρος των ανωτάτου πολιτειακού θεσμού της χώρας. Αυτό όμως συνέβη μία φορά και δεν επαναλαμβάνεται – θέλω να ελπίζω.
Εξυπακούεται και δεν χωρεί καμία συζήτηση επ’ αυτού, ότι στις μέρες μας δεν νοούνται εκλογές στις οποίες τα ψηφοδέλτια δεν είναι ομοιόμορφα και δεν τυπώνονται με ευθύνη της εφορευτικής επιτροπής και μόνον. Επομένως, είναι απλό: Οι θιγόμενοι υποψήφιοι συνεννοούνται σχετικώς με τον Νίκο Αλιβιζάτο, ώστε να επιλεγεί τύπος ψηφοδελτίου (γραμματοσειρές, διαστήματα κ.λπ.) τελείως διαφορετικός από όσα ψηφοδέλτια ήδη κυκλοφορούν, ώστε τα σταυρωμένα να αναγνωρίζονται αμέσως και να ακυρώνονται. Ετσι, ο ηλίθιος θα έχει ξοδευτεί χωρίς λόγο. Τι πιο ωραίο, δίκαιο και απλό;
Η ώρα του Τεό
Και τώρα τα σοβαρά – τα πολύ σοβαρά… Εντός της εβδομάδος συζητούνται από την Ακαδημία Αθηνών οι τρεις πρώτοι υποψήφιοι, εκ των δώδεκα που έχουν επιλεγεί για την πλήρωση των κενών θέσεων. Ανάμεσα στους δώδεκα, υποψήφιος για την τάξη της φιλοσοφίας είναι και ο Τεό Πελεγρίνης. Φυσικά –και το λέω χωρίς ίχνος αμφιβολίας– είναι αδύνατον να εκλεγεί και ευτυχώς. Ομως, η στήλη παγίως στηρίζει τους πελάτες της, πόσο μάλλον όταν στην προκειμένη περίπτωση έχουμε κάτι πολύ περισσότερο από έναν πελάτη: ένα ίνδαλμα! Δεν ζητώ τίποτε πολύ υπερβολικό – γιατί λίγο υπερβολικό είναι να περιμένω αυτοσαρκασμό από την Ακαδημία. Μόνον 3-4 ψηφαλάκια στον Τεό, για να μην πάρει κατάκαρδα την επερχόμενη χλαπάτσα. Αυτό μόνο. Επειτα, ο Θεοδόσης θα πάρει όσους τον τίμησαν για παϊδάκι – φυσικά, από προβατίνα.
ΥΓ. Ευχαριστώ πάρα πολύ τον υπουργό (ξέρει εκείνος) που κάνει την προεκλογική του Τεό και τηλεφωνεί στους ακαδημαϊκούς – σε όσους, δηλαδή, έχουν τηλέφωνο και μπορούν ακόμη να το χρησιμοποιούν. Υπ’ όψιν ότι, εκ των 47 εκλεκτόρων, οι δέκα δεν έχουν Ιντερνετ και προτιμούν το φαξ…
ΠΑΣΟΚ, τι άλλο;
Είναι αστείο και κάποτε θλιβερό να βλέπεις πολιτικούς, που υποτίθεται ότι είχαν κάποια σοβαρότητα, να χρησιμοποιούν τους καθαγιασμένους από τη μακροχρόνια χρήση και κατάχρηση μπακαλιάρους, προκειμένου να κολακεύσουν το κοινό τους· και είναι αστείο, επειδή τις περισσότερες φορές τέτοια στερεότυπα όταν τα εξετάζεις μέσα στο πλαίσιο της πραγματικότητας δεν έχουν κανένα νόημα. Είπε, λ.χ., ο Γιώργος ο Καμίνης, απευθυνόμενος σε όσους είχαν συγκεντρωθεί στον «Πανελλήνιο» την περασμένη εβδομάδα, για να ακούσουν την κεντρική προεκλογική ομιλία του: «Τώρα είμαι μαζί σας, είμαι σπίτι μου. Εκεί που νιώθω μόνος είναι στους μονολόγους αυτού που ονομάσθηκε τηλεμαχία».
Πολύ περίεργο, στ’ αλήθεια! Διότι στην τηλεμαχία είχες τουλάχιστον παράλληλους μονολόγους, επάνω στα ίδια θέματα, ενώ σε μια προεκλογική ομιλία εκεί είναι που μιλάς μόνος σου. (Επίσης, αυτό το «είμαι σπίτι μου» με έκανε να αναρωτηθώ, αν –μετά το πέρας της ομιλίας, όταν πια είχε μείνει μόνος– έστρωσε να κοιμηθεί κάτω από το βήμα του ομιλητή…) Υποθέτω, όμως, ότι ο Γ. ο Καμίνης καταφεύγει σε τέτοιες αρλούμπες για να κολακεύσει το κοινό των πασόκων, διότι αναφέρεται εμμέσως στον περίφημο «διάλογο με τον λαό» που έκανε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. Δεν ήταν άλλωστε αυτή η μοναδική αναφορά που είχε αυτό τον σκοπό. «Για πολλούς», είπε σε άλλο σημείο της ομιλίας του, «η ζωή έχει ακόμη τον πράσινο ήλιο στην καρδιά, για άλλους ένα όνομα στα χείλη». Αξιοσημείωτο πως επιδεικνύει την όψιμη πασοκική ευλάβειά του, αποφεύγοντας να επικαλεσθεί το όνομα του Ανδρέα επί ματαίω – και ακόμη περισσότερο πως δεν κοκκινίζει όταν τα λέει…
Διόρθωση
Την περασμένη εβδομάδα, όπως με πληροφόρησε φίλος, σε σημείωμα για την είδηση που μας συγκλόνισε όλους (την αίτηση διαζυγίου της Βίκυς από τον Ακη), κατάφερα να μπλέξω τη Δεισδαιμόνα του Οθέλλου με τη γυναίκα του Μακμπέθ. Του απάντησα, το λέω και σε εσάς, να περιμένετε ακόμη πολλά τέτοια. Τελώ ακόμη υπό το κράτος του σοκ που μου προκάλεσε το μέγα γεγονός…
Βρείτε τη διαφορά
Οι αναρχικοί που εισέβαλαν χθες στο Εφετείο και κατόρθωσαν να φθάσουν μέχρι τον 7ο όροφο, έξω από το γραφείο του ειδικού εφέτη ανακριτή για την τρομοκρατία, το έκαναν υπερασπιζόμενοι το «δικαίωμα» ενός άλλου αναρχικού (του συλληφθέντος Γιαγτζόγλου) να προσπαθήσει να βλάψει τη σωματική ακεραιότητα ή ακόμη και να σκοτώσει έναν πρώην πρωθυπουργό της χώρας ή έναν υπουργό ξένης κυβέρνησης. Τι διαφορά θα υπήρχε στην αντίδραση του κράτους εάν οι εισβολείς υπερασπίζονταν το ίδιο «δικαίωμα» εναντίον των μαύρων, των μουσουλμάνων ή των ομοφυλοφίλων; Απαντώ: θα τους είχαν συλλάβει και θα περνούσαν αυτόφωρο, ενώ τους χθεσινούς τούς άφησαν να φύγουν όπως ήλθαν. Αν το περιστατικό είχε συμβεί λίγες εβδομάδες αργότερα, ίσως τους κερνούσαν και μελομακάρονο…