Η «επανάσταση» του Οκτωβρίου του 1917 δεν ήταν ακριβώς Επανάσταση. Ετσι, όμως, έχει καταγραφεί στην Ιστορία η ανατροπή της πρώτης ρωσικής δημοκρατίας από τον Λένιν και τους μπολσεβίκους του. Και στο κάτω κάτω, ποια επανάσταση στηρίζεται στην πλειοψηφία του λαού; Μήπως η Γαλλική ή μήπως η Αμερικανική; Κάποιες ελίτ ωθούν τις κοινωνίες στην ανατροπή των καθεστώτων και η επιτυχία τους εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, οικονομικούς, κοινωνικούς και ψυχολογικούς. Εξαρτάται, επίσης, και από το πόσο αδίστακτες είναι οι ελίτ. Η Γαλλική Επανάσταση έβγαλε πολλούς μετριοπαθείς πριν καρατομήσει τον Λουδοβίκο και παραδοθεί στον αιμοβόρο Ροβεσπιέρο. Η κατάληψη της εξουσίας από τους μπολσεβίκους και η δολοφονία των Ρομανόφ δεν χρειάστηκαν παρά τον Λένιν.
Η συμπλήρωση 100 ετών από την κατάληψη της εξουσίας από τους μπολσεβίκους θα ήταν μια ευκαιρία για την ιστορική της αποτίμηση. Μπορεί ο καινούργιος κόσμος που υποσχέθηκε να μην αποδείχθηκε εφικτός, αλλά φριχτός, και βασάνισε ένα μεγάλο μέρος εθνών που ανήκουν στον ευρωπαϊκό πολιτισμό και κάτι δισεκατομμύρια Ασιάτες, Κινέζους, Βιετναμέζους, Κορεάτες, Καμποτζιανούς. Είναι επίσης μια ευκαιρία για δημόσια συζήτηση όχι μόνον για το τι ήσαν οι μπολσεβίκοι και πώς επηρέασαν ακόμη και τη δική μας χώρα, αλλά για το αν μια «επανάσταση» μπορεί να είναι μοχλός βελτίωσης της ζωής, όπως πιστεύει η παρ’ ημίν πλειονότης. Μια συζήτηση στο Πανεπιστήμιο; Θυμίζω ότι προ ετών η ΚΝΕ είχε απαγορεύσει στον Στεφάν Κουρτουά, εκ των συγγραφέων της «Μαύρης Βίβλου του Κομμουνισμού», να μιλήσει στο Αριστοτέλειο. Σήμερα θα θρηνούσαμε θύματα, με θύτες όσους προστατεύει το άσυλο που διασφαλίζει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Εξάλλου, ξεχνώ ότι ένα μέρος των πανεπιστημιακών που θα μπορούσε να συμμετάσχει έχουν εκλογές για την Κεντροαριστερά την Κυριακή.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε. Αυτό μου έρχεται στο μυαλό όταν βλέπω την αφίσα της ΔΕΗ «Εξηλεκτρισμός και Οκτωβριανή Επανάσταση», την άλλη του Λαφαζάνη, και τέλος όταν μαθαίνω ότι στο Μέγαρο, παρουσία του ΠτΔ, διοργανώθηκε από το ΚΚΕ συναυλία για το μνημόσυνο με έργα Προκόφιεφ και Σοστακόβιτς. Σημειωτέον ότι και οι δύο είχαν κατηγορηθεί για «αντιδημοκρατικό φορμαλισμό» από τον Ζντάνοφ. Αντε να αναστήσει και την ορχήστρα του Κόκκινου Στρατού το Μέγαρο. Θα μου πείτε, πρόκειται για ιστορικά απολιθώματα που ζουν ανάμεσά μας παριστάνοντας τους ζωντανούς. Ομως, όσο δεν τολμούν, όσοι το μπορούν να πουν δημόσια πως ο Οκτώβριος του ’17 δεν είναι ιερό κειμήλιο, ότι οι επαναστάσεις φέρνουν σφαγές, τα απολιθώματα αυτά και οι παραφυάδες τους θα μας κυβερνούν.