Το τέλος του μνημονίου και η «κόλαση» της Αριστεράς

Το τέλος του μνημονίου και η «κόλαση» της Αριστεράς

3' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αν ο πρωθυπουργός πετύχει το «ντιλ» που θέλει να κλείσει με τις ισχυρές κυβερνήσεις της Ζώνης, τότε οι εκλογές δεν θα γίνουν νωρίτερα από τον χειμώνα του 2019. Η συμφωνία, την οποία θεωρεί απαραίτητη ο κ. Τσίπρας, θα στηριχθεί σε δύο πυλώνες, για να χρησιμοποιήσω μια μνημονιακή έκφραση.

Ο ένας, όπως αποκαλύψαμε την προηγούμενη Κυριακή, είναι το backtracking, η επιστροφή όσων ρυθμίσεων της παλαιάς εργασιακής νομοθεσίας θεωρούνται πολιτικώς ωφέλιμες. Ηδη, κατά την εξέταση του προέδρου της ευρωομάδας Γερούν Ντάισελμπλουμ από το Ευρωκοινοβούλιο, κατέστη σαφές ότι υπάρχει ένα κατ’ αρχήν θετικό κλίμα. Ο Ολλανδός Σοσιαλιστής πολιτικός, που βρίσκεται μπροστά σε κρίσιμο σταυροδρόμι για την καριέρα του, είπε ότι «η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων αποτελεί προτεραιότητα». Επιβεβαίωσε μάλιστα την υπουργό Εργασίας, ίσως τον πιο κοντινό άνθρωπο στον πρωθυπουργό, η οποία δεν χάνει ευκαιρία να υπογραμμίζει ότι του χρόνου τέτοια εποχή η ΓΣΕΕ και οι άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις θα έχουν στείλει τις συνήθεις εξώδικες προσκλήσεις στις ομόλογες εργοδοτικές ενώσεις, προκειμένου να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για τις νέες, μεταμνημονιακές, εργατικές συμβάσεις.

Είναι πολύ πιθανόν ότι θα ζήσουμε εκείνη την περίοδο την επιβεβαίωση της γνωστής όσο και σοκαριστικής ρήσης του Βλαντιμίρ Ιλιτς Λένιν, που διαβεβαίωνε ότι οι καπιταλιστές «είναι έτοιμοι να σου πουλήσουν το σκοινί με το οποίο θα τους κρεμάσεις». Είναι αλήθεια άλλωστε ότι οι έριδες στην πλευρά της επιχειρηματικότητας είναι πολύπλευρες και βαθιές. Πολλές οργανώσεις –στο εμπόριο και στα μεγάλα επιμελητήρια– έχουν μια σχέση τρυφερότητας με τους κυβερνητικούς. Δείτε ένα παράδειγμα: κάποια στιγμή, με κάποια μνημονιακή ρύθμιση, η υποχρεωτική συνδρομή στο επιμελητήριο καταργήθηκε. Την ίδια στιγμή όμως και με το ίδιο αντίτιμο, κατέστη υποχρεωτική η ετήσια επανεγγραφή της επιχείρησης στο μητρώο, που βεβαίως διαχειρίζεται το ίδιο επιμελητήριο. Τα σχέδια της κυβέρνησης και των τροϊκανών υπηρετούνται υποδειγματικά από τη διάσπαση στην οποία αμετακλήτως οδηγείται η σπουδαιότερη εργοδοτική οργάνωση, ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (βλ. «Το παιχνίδι του θρόνου κλυδωνίζει τον ΣΕΒ» στην «Κ» της 9ης Οκτωβρίου).

Το δεύτερο χαρτί που επιθυμεί να εξασφαλίσει ο κ. Τσίπρας είναι η απρόσκοπτη και άκρως κομματική διανομή των χρημάτων που φέρνει στο κυβερνητικό ταμείο η υπερφορολόγηση των πολιτών και η καθυστέρηση των πληρωμών του Δημοσίου. Οι υπηρεσίες του κ. Μοσκοβισί, άλλο ένα στέλεχος-κλειδί που αναζητεί αριστερές περγαμηνές για μια νέα θέση, επιβεβαίωσαν με τις φθινοπωρινές προβλέψεις, που δημοσιεύτηκαν αυτή την εβδομάδα, ότι η κυβέρνηση θα ξεπεράσει ακόμη και το υπερβολικό, σύμφωνα με το ΔΝΤ και την αξιωματική αντιπολίτευση, πλεόνασμα του 3,5%!

Δεν είναι λίγα όσα προσφέρει ο κ. Τσίπρας. Η πειθαρχία με την οποία τα «αριστερά» συνδικάτα, οι «αριστεροί» πολιτικοί υπερψηφίζουν ό,τι κι αν τους φέρει ο αγαπητός Ευκλείδης, η σιωπή που έχει επιβληθεί στους παλαιούς αντιρρησίες διαμορφώνουν μιαν ανέκδοτη κατάσταση. Η ρεαλιστική αντιπολίτευση, που ορθώς καλλιεργεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λαμβάνει χαρακτηριστικά σισύφειου έργου, αφού πρέπει και την πρόοδο της χώρας προς τη μνημονιακή έξοδο να υπηρετήσει και την ψυχολογία νίκης της παράταξής του να ενδυναμώσει, όταν όλοι βλέπουν ότι οι ξένοι επιδεικτικά απορρίπτουν οιανδήποτε πολιτική εύνοια.

Ο κ. Τσίπρας απειλεί να παραδώσει «κόλαση» στον κ. Μητσοτάκη. Να επαναφέρει δηλαδή στην πολιτική ζωή την άγρια αντιπαράθεση, να εγκαταστήσει την πολιτική αστάθεια και να χρησιμοποιήσει την προεδρική εκλογή του 2020 και τον πολυκερματισμό της απλής αναλογικής για να κάμψει την επιρροή που έχει εξασφαλίσει η Νέα Δημοκρατία. Ηδη όμως, στο Μαξίμου φθάνουν μηνύματα που δείχνουν την αρνητική επίπτωση αυτών των προθέσεων. Μέχρι πρότινος αισιόδοξοι επενδυτές μελετούν τις κινήσεις σε έναν πιο μακρινό ορίζοντα. Παραδόξως, όσο εγγύτερα έρχεται η ώρα λήξης του μνημονίου, τόσο αναδεικνύεται η διαχειριστική ανεπάρκεια της κυβέρνησης. Κάποιοι σκέφτονται ήδη ότι όταν η Ελλάδα θα βρεθεί χωρίς τον μνημονιακό «μπούσουλα», με τα προαπαιτούμενα, την τεχνική βοήθεια και τους τεχνοκράτες, κυρίως αυτούς του Ταμείου, θα αντιληφθεί ότι η πραγματική «κόλαση» της Αριστεράς είναι οι ανοικτές και ανταγωνιστικές αγορές.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή