«Είμαι ο μόνος Ελληνας πολιτικός που ξεκίνησε την καριέρα του φιλελεύθερος και τελειώνω, δόξα τω Θεώ, φιλελεύθερος. Δεν έχω αλλάξει σε τίποτε», αρχίζει την αφήγησή του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, στο έξοχου ενδιαφέροντος νέο βιβλίο του κ. Αλέξη Παπαχελά, που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, με δικά του λόγια».
Κάποιοι θα αξιοποιήσουν την ως άνω ρήση του Κων/νου Μητσοτάκη ως άμεση ομολογία ότι ο πρώην πρόεδρος και πρωθυπουργός της Ν.Δ. υπήρξε «ξένο σώμα» στη συντηρητική παράταξη. Κάποιοι άλλοι θα προσπαθήσουν να σταθμίσουν τις επιπτώσεις της δηλώσεώς του στον σημερινό ηγέτη της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως –και υιό του– με τα ανοίγματά του προς το Κέντρο, τον φιλελεύθερο προσανατολισμό του και άλλα συναφή. Πολλά θα ειπωθούν. Αυτό συμβαίνει πάντα με τα ενδιαφέροντα βιβλία.
Κάτι ανάλογο θρυλείται ότι ειπώθηκε στο εστιατόριο «Διόνυσος», όπου λίγες ημέρες μετά το πραξικόπημα του Απριλίου 1967, ο περιώνυμος επιχειρηματίας Μποδοσάκης συνέτρωγε με κάποιους αξιωματικούς «της καταστάσεως», κατά την έκφραση της εποχής. Μετά από λίγο εισέρχεται, με άλλη παρέα, ο Αριστοτέλης Ωνάσης και λέει χαριτολογώντας:
«Τι θα γίνει με εσένα, βρε Μποντόση (Πρόδρομε στην ελληνική), με τον Βενιζέλο ήσουν, με τον Παπάγο, τον Καραμανλή, με τον Παπανδρέου και τώρα με την Επανάσταση;» για να λάβει την απάντηση. «Δεν φταίω, Αρίστο μου. Εγώ είμαι πάντα ο ίδιος. Αυτοί αλλάζουν». Αλλο όμως να τα λέει αυτά ένας δαιμόνιος επιχειρηματίας και άλλο ο ιδρυτής μιας πολιτικής δυναστείας.
Για λόγους συμπτωματικούς, ωστόσο, το θέμα της συνυπάρξεως Φιλελευθέρων και Συντηρητικών είναι επίκαιρο, τόσο στη Ν.Δ. όσο και ευρύτερα στην ευρωπαϊκή κεντροαριστερά. Η συγκατοίκηση Φιλελευθέρων και Λαϊκών υπήρξε εξαρχής επώδυνη, όταν του σχήματος του Ελληνικού Συναγερμού ηγήθη ο Αλέξανδρος Παπάγος.
Ο βασιλεύς Παύλος δε ήταν υπέρ της ωσμώσεως των δύο παρατάξεων, διότι πιθανότατα επιθυμούσε τη διατήρηση του δικομματικού συστήματος, στο πλαίσιο δύο εθνικοφρόνων παρατάξεων, και όχι λόγω προσωπικής αντιπαθείας προς τον Παπάγο, ως θρυλείται. Δικαιώθη ιστορικώς όταν στις εκλογές του 1958 η ΕΔΑ ανεδείχθη σε αξιωματική αντιπολίτευση.
Μετά πολλού του κόπου και με τη συμβολή των Ανακτόρων το Κέντρο ανασυστήθη, οι ενταχθέντες στην ΕΡΕ Φιλελεύθεροι αφομοιώθηκαν έως ότου ο Κων/νος Μητσοτάκης εξελέγη πρόεδρος της Ν.Δ., που επί των ημερών του προσέλαβε τον προσδιορισμό της «Μεγάλης Φιλελεύθερης Παράταξης» και το κόμμα εδιχάσθη, έως ότου με τεράστια προσπάθεια η ενότης απεκαταστάθη επί της προεδρίας του κ. Κώστα Καραμανλή.
Επί της προεδρίας του κ. Αντώνη Σαμαρά επεχειρήθη η τόνωση της δεξιάς φυσιογνωμίας της Ν.Δ. διά της εισπηδήσεως βουλευτών του ΛΑΟΣ, και σήμερα ο κ. Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να δημιουργήσει ρήγμα στην Κεντροδεξιά. Τρομακτικού ενδιαφέροντος η αφήγηση του Κων/νου Μητσοτάκη, αλλά άγνωστες οι όποιες επιπτώσεις στην παρούσα συγκυρία.