Οτι αυτή η χώρα στην οποία ζούμε «ξεφεύγει» σε σημαντικό βαθμό από τη λογική, είναι γνωστό. Επιβεβαιώνεται πολύ συχνά, σχεδόν με κάθε ευκαιρία, είναι αποδεκτό από τον πληθυσμό της και γι’ αυτό κυκλοφορεί ευρέως και η διατύπωση «ελληνική πραγματικότητα», την οποία επικαλείται όποτε βολεύεται και είναι υπερήφανο ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Οι αποδείξεις για την ιδιαιτερότητα της Ελλάδας είναι πάμπολλες, κάποιες από αυτές είναι παλιές και διαχρονικές, αλλά συνεχώς προστίθενται καινούργιες, αφενός για να μη χάσει η χώρα τη ζηλευτή φήμη της και αφετέρου για να μην… καταντήσει σαν τις άλλες ευρωπαϊκές και αφόρητα πληκτικές που τις αποκαλούμε «εταίρους» τις τελευταίες δεκαετίες.
Για όσους θεωρούν ότι είναι υπερβολική η επίκληση της «ελληνικής πραγματικότητας», ή ότι η Ελλάδα είναι μία κανονική ευρωπαϊκή χώρα και τέλος πάντων δεν διαφέρει αισθητά από τις άλλες της Δύσης γενικότερα, υπάρχουν παραδείγματα και γεγονότα που ίσως τους πείσουν περί του αντιθέτου. Εστω, να τους προβληματίσουν, για να μη φτάνουμε στα άκρα. Πολύ πρόσφατο παράδειγμα οι δύο ταυτόσημες σχεδόν ανακοινώσεις – φιλιππικοί που έβγαλαν πριν από μερικές μέρες και ενόψει της Black Friday η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων και ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου, Χάρτου και Ψηφιακών Μέσων Αττικής. Πολύ απλά, οι άνθρωποι που εργάζονται και ζουν χάρις στην κατανάλωση και θα έπρεπε να εύχονται να πηγαίνουν καλά τα μαγαζιά, καταδικάζουν και αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας τον νέο… θεσμό γιατί όχι μόνο συμβάλλει στον καταναλωτισμό, αλλά και ταλαιπωρεί υπαλλήλους και καταναλωτές.
Και μόνο του αυτό το παράδειγμα είναι αρκετό για να πείσει ότι όντως δεν είμαστε καλά ως χώρα και ως κοινωνία. Αλλά δεν είναι το μόνο. Σε ποια άλλη χώρα απορρίπτεται η αξιοκρατία ως έννοια και ως διαδικασία από τους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης, τους δημόσιους υπαλλήλους και όποιον άλλον θεωρεί ότι απειλείται η μετριότητά του από το… νέο αυτό «φρούτο». Σε ποια άλλη χώρα τίθεται θέμα ύψους κτιρίων –και απειλείται μία μεγάλη επένδυση– για να μην κρύβεται η Ακρόπολη σε περιοχή που απέχει 10-15 χιλιόμετρα (Ελληνικό) από αυτήν, λες και υφίσταται τέτοια θέα από εκεί. Σε ποια άλλη χώρα οι προνομιούχοι εργαζόμενοι στο μετρό κάνουν στάσεις ή απεργούν μέρα παρά μέρα ταλαιπωρώντας το κοινό, γιατί θέλουν να παραμείνουν δημόσιοι υπάλληλοι και σε ποια άλλη χώρα βουλευτές της συμπολίτευσης ζητούν από την κυβέρνηση διορισμούς σε ιδιωτική εταιρεία και συγκεκριμένα στον ΟΛΠ.
Τα παραπάνω φυσικά αποτελούν παρωνυχίδες μπροστά στο διαρκές φαινόμενο της βίας και της ασυδοσίας στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, της δημιουργίας άβατου στο κέντρο της πρωτεύουσας (Εξάρχεια), της κάλυψης με γκράφιτι και αυτοκόλλητα όλων των τοίχων και των πινακίδων στα αστικά κέντρα, των εισβολών και των καταλήψεων από πάσης φύσεως Ρουβίκωνες σε κρατικούς και ιδιωτικούς χώρους, των αποφυλακίσεων ακίνδυνων και επικίνδυνων κατάδικων χωρίς καμία διάκριση, των συγκρούσεων σε εβδομαδιαία βάση αστυνομικών και «μπαχαλάκηδων», της ανοχής του καπνίσματος σε χώρους όπου απαγορεύεται από τον νόμο και άλλα πολλά και διάφορα. Από τη συνδιοίκηση του κράτους με την Εκκλησία ως τη σκανδαλώδη ανοχή και θαλπωρή προς τους ταξιτζήδες.
Βεβαίως, όταν ο πρωθυπουργός της χώρας δηλώνει υπερήφανος για τη διαχείριση του προσφυγικού, ενώ η κατάσταση στη Μόρια θεωρείται «ντροπή» για την Ευρώπη και οι Ελληνες ταξιδιώτες περνούν από ταπεινωτικούς ελέγχους στα αεροδρόμια της Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, γιατί η κυβέρνηση δεν μπορεί να περιορίσει την πλαστογράφηση ταξιδιωτικών εγγράφων και τη χρησιμοποίησή τους από μετανάστες, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Γι’ αυτό ακριβώς δεν είμαστε καθόλου καλά.