Τα μικράτα μιας μέρας

1' 52" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σαν τα ψιχία που μένουν αζήτητα στο τραπέζι ύστερα από ένα χορταστικό γεύμα. Μικρά, φαινομενικά ασήμαντα συμβάντα και εικόνες που αλέθονται στις μυλόπετρες των κατακλυσμιαίων σοβαρών κι αζύμωτων γεγονότων, μπαίνοντας στη λίστα των προς διαγραφή της μνήμης. Κι αίφνης ανακαλούνται μεταφρασμένα εκ των ένδον πια, ύστερα από πολλά χρόνια.

Σαν κι αυτό: Σε Κυκλαδονήσι, κατακαλόκαιρα, ο επισκέπτης έμεινε, έτσι απλά, να θαυμάζει το κτήμα με τις βραγιές και τ’ αυλάκια που έμοιαζε με έργο τέχνης από τη φροντίδα. Πάνω από εβδομήντα αυτός που τσάπιζε, λιπόσαρκος, όλο νεύρο, με τις φλέβες στα χέρια να διαγράφονται σαν φιδάκια. Ο δουλευτής απόρησε με τον αδιάκριτο που τον χάζευε, η κουβέντα ωστόσο ήρθε και κύλησε αβίαστα χωρίς περικοκλάδες· στον επίλογο ο νησιώτης στύβοντας όσα ειπώθηκαν συμβούλεψε με πατρικό μειλίχιο τόνο: «Ο,τι κι αν κάνεις αγόρι μου, με ό,τι καταπιαστείς, κάν’ το με αγάπη και μεράκι, να μένεις πρώτα συ φχαριστημένος. Αλλιώς, το ’χασες το παιχνίδι».

Ή σαν κι αυτό: Βδομάδες αργότερα, ο ίδιος ως αναζητητής πλέον, επισκέπτης, βρέθηκε όπως τόσοι άλλοι ολιγόπιστοι σε τόπο ιερό. Στο Αγιον Ορος, προσκυνώντας και τη φύση, η απίστευτη νοστιμιά ακόμα και των αλάδωτων φαγητών, οι καλλιέργειες των μοναχών, έφεραν στον νου, Κύριος οίδεν, τον γέρο αγρότη της Αμοργού. Τύχη αγαθή, η κουβέντα με ηγούμενο, μια εμβληματική μορφή, γνωστό εντός κι εκτός συνόρων για το μορφωτικό οπλοστάσιο και το πνευματικό του εύρος. Οταν ο ίδιος κατάλαβε ότι ο επισκέπτης περισσότερο υποδυόταν πως καταλάβαινε παρά αντιλαμβανόταν τη φιλοσοφική τροπή της συζήτησης, με αναφορές στον Πλάτωνα και στον Ηράκλειτο, μίλησε από ευγένεια για την εκεί ζωή, τα διακονήματα, το μέγα χρέος να αφήσουν οι νυν τα πράγματα, από τη γη και τα βιβλία έως τα κτίσματα, όσο το δυνατόν καλύτερα στους επόμενους· και προέτρεψε με τόνο μειλίχιο, πατρικό: «Με ό,τι καταπιάνεσαι κάν’ το με αφοσίωση και πίστη και με σεβασμό στους άλλους».

Δύο κυριολεκτικώς ασήμαντα δείγματα σεβασμού προς τους άλλους: Οδηγοί που ελαττώνουν ταχύτητα μπροστά στα λιμνάζοντα ύδατα του δρόμου για να μην κάνουν λούτσα τον πεζό. Δεν το κάνουν οι πολλοί. Φιλόζωοι στην καθιερωμένη βόλτα με τα σκυλιά τους, μαζεύουν σχολαστικά τα περιττώματα των τετράποδων με τα ειδικά, διάφανα νάιλον γαντάκια. Δεν το κάνουν οι πολλοί. Κι από τα μικράτα μπορεί να ξεγελαστεί ανεπαισθήτως ο ζόφος μιας μέρας· με ή χωρίς τη σανίδα του σαρκασμού. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή