Οπωσδήποτε οι 1.000 της πρώτης φοράς λοταρία είναι πιο τυχεροί από τους δικαιούχους του κοινωνικού μερίσματος. Μπορεί αριθμητικά να μη συγκρίνονται οι μεν με τους δε, όμως τα χρήματα είναι σαφώς περισσότερα για τους κερδισμένους της φορο-λοταρίας (1.000 ευρώ ο καθένας). Επίσης, ακολουθεί και η «σούπερ κλήρωση» με «χιλιάδες τυχερούς» εντός Δεκεμβρίου. Αφήνουμε στην άκρη το γεγονός ότι στην κληρωτίδα μπαίνουν μερικά εκατομμύρια φορολογούμενοι (4.556.328, συγκεκριμένα, προχθές) οι οποίοι δεν χρειάζεται να υποβάλουν καμία αίτηση – υπεύθυνη δήλωση, όπως στο μέρισμα. Αρκεί να έχουν χρησιμοποιήσει για τις συναλλαγές τους κάρτες ή άλλες μορφές ηλεκτρονικών μέσων πληρωμών.
Το «μέτρο» αυτό του υπουργείου Οικονομικών αποσκοπεί στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και καμία αντίρρηση προφανώς δεν υπάρχει ως προς τον στόχο. Είναι ένα κίνητρο σε αυτή τη χώρα με το αρνητικό προβάδισμα στην παραοικονομία και στο «μαύρο» χρήμα, ένας τρόπος για να «φανερωθούν», να φορολογηθούν, να εξορθολογιστούν οι συναλλαγές.
Ωραία όλα ώς εδώ. Και η επιβράβευση με χρηματικά ή σε είδος έπαθλα και η σύνδεση του αριθμού των λαχνών με το ύψος των μηνιαίων συναλλαγών. Εξάλλου, παρόμοια μέτρα έχουν εφαρμοστεί και στην Κίνα, στην Ταϊβάν, στη Σλοβακία, στη Γεωργία, στην Πορτογαλία (ενδεχομένως και αλλού). Μπορεί να εξαιρείται από τον χάρτη των οικονομικών παιγνίων ο ευρωπαϊκός Βορράς, για παράδειγμα, αλλά Δανία του Νότου δεν θα γίνουμε ποτέ, όχι γιατί δεν μπορούμε αλλά γιατί δεν θέλουμε (το γράφουμε έτσι για τόνωση του εθνικού φρονήματος)!
Από προχθές, λοιπόν, που ξεκίνησε το Πρόγραμμα Δημοσίων Κληρώσεων, τα γκρίζα χρώματα της οικονομίας φωτίστηκαν κάπως από τη λάμψη του τζόγου. Λάτρεις οι Ελληνες των τυχερών παιχνιδιών, νιώθουν οικεία με τον χαρακτηρισμό του παίκτη και ασφυκτικά με του φορολογουμένου. Αλλιώς ηχεί να είσαι δικαιούχος σε μια φορο-λοταρία και αλλιώς υπόχρεος ενός φοροελεγκτικού μηχανισμού. Καλύτερα να νιώθεις την αδρεναλίνη της κληρωτίδας παρά το άγχος του ΦΠΑ. Πιο διακριτό –και διακριτικό– να συστήνεσαι ως τυχερός παρά ως φοροϋποζύγιο. Δεν είναι πιο ελκυστικό να λες είμαι «ο κερδισμένος του μήνα» από το απρόσωπο «συνεπής φορολογούμενος»;
Συμπέρασμα: Το φορολογικό καθήκον είναι κάτι σαν το μουρουνέλαιο. Χρειάζεται και κάτι γλυκαντικό για να το καταπιείς. Μερισματούχοι και φοροτυχεροί σέρνουν τον κυκλωτικό χορό της επιβίωσης. Γύρω γύρω όλοι και στη μέση ο λαχνός, του φιλοδωρήματος ή της τύχης.