Η σημειολογία ενός ονόματος με πυρήνα «Αλλαγή»

Η σημειολογία ενός ονόματος με πυρήνα «Αλλαγή»

2' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Οι πόλεμοι του μέλλοντος δεν θα γίνονται για εδάφη, αλλά για λέξεις», έγραψε κάποτε ο Αρθουρ Κέσλερ. Η εν λόγω εκτίμηση ασφαλώς και ισχύει περισσότερο στις εσωτερικές πολιτικές συγκρούσεις, οι οποίες –για να αντιστρέψουμε τη γνωστή ρήση του Κλαούζεβιτς– είναι «πόλεμοι με άλλα μέσα». Και οι κατάλληλες λέξεις, εφόσον είναι πολυσυλλεκτικές, πολύσημες και με ικανότητα να διεισδύουν σε αρκετές ταυτόχρονα περιόδους και σε διαφορετικά ιστορικά ασυνείδητα, γίνονται πολιτικά μέσα ακαταγώνιστα.

Θα αποδεχθεί άραγε τέτοιο μέσο, μέσο επιτυχούς εκλογικής διείσδυσης, ο τίτλος «Κίνημα Αλλαγής» (ενδεχομένως καταγραφόμενο ως «Κι.Αλλα.»), που είναι η αρχική πρόταση των αρχηγών των δύο βασικών συνιστωσών του; Πάντως αξιοποιεί τη δυναμική/διαχρονική αμφισημία του όρου «Αλλαγή».

Αυτός εν πρώτοις παραπέμπει στην Αλλαγή που ευαγγελίστηκε το πατρογονικό κόμμα, το ανδρεοπαπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, υπονοώντας εκείνη την εκδοχή και εκείνες τις πτυχές της πολιτικής παρέμβασης του Κινήματος, που δεν προκαλούν ντροπή στους σημερινούς πολιτικούς διαδόχους του χώρου.

Για παράδειγμα, οτιδήποτε «σαρκώθηκε» με το ΕΣΥ, το μέσω ΑΣΕΠ σύστημα στελέχωσης της δημόσιας διοίκησης, την εκρίζωση των κληροδοτημένων από τον Εμφύλιο διακρίσεων, τη νομική ισότητα των φύλων, την προσπάθεια αποκατάστασης της δημοσιονομικής ισορροπίας κατά την τελευταία κυβερνητική περίοδο του Ανδρέα (1993-95) κ.λπ.

Παράλληλα, όμως, ο όρος «Αλλαγή» προσφέρεται για να υποδηλώσει και τη ρήξη του σημερινού διαδόχου μορφώματος προς τις αρνητικές πτυχές και τις φρικαλέες σημασιοδοτήσεις του παλιού οιονεί πατρογονικού Κινήματος: τον Μένιο, τον Ακη, τον Κουρή, τον κομματικό φατριασμό και την υπερχρέωση του κράτους, την περιφρόνηση στους θεσμούς, τη διάχυση της διαφθοράς, την εξοικείωση των Ελλήνων με μια ελαστική εργασιακή ηθική, την εξαχρείωση των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών, την απαξίωση της αξιοκρατίας, την ασύστολη δημαγωγία, ακόμη και κάποιες γκεμπελικές μεθόδους, όπως την παραγωγή χαλκευμένων φωτογραφιών των πολιτικών αντιπάλων κ.ο.κ…

Αλλά ο όρος «Αλλαγή» έχει επίσης και ένα τελείως σύγχρονο δυναμικό περιεχόμενο, που παραπέμπει προοπτικά στο μέλλον: Την (Απ)αλλαγή από τη σημερινή δεξιοαριστερή κυβέρνηση, που με εκπληκτική δεξιοτεχνία πέτυχε να ενσωματώσει ό,τι αρνητικό, νοσηρό, παράταιρο εισήγαγε στον δημόσιο βίο το παλιό ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα να αποβάλει κάθε εξυγιαντική κίνηση που το Κίνημα αυτό μπόρεσε να εισηγηθεί και να προωθήσει είτε στις απαρχές του είτε στη φάση της πολιτικής του ωρίμανσης.

Υπό τέτοιους όρους και με τέτοια πολυσημία –Αλλαγή ως αναφορά στο υγιές ΠΑΣΟΚ, Αλλαγή ως ρήξη με το νοσηρό ΠΑΣΟΚ, Αλλαγή/Απαλλαγή από το πολιτικό μόρφωμα που έπληξε καίρια το «όλον» ΠΑΣΟΚ– θα μπορούσε η αναφορά στην απροσδιόριστη/γενικόλογη «Αλλαγή» να αποτελέσει το υπόστρωμα μιας επιτυχούς και με πολιτικές προοπτικές πορείας τού υπό διαμόρφωση παλαιονέου φορέα; Κατά την άποψή μου, ίσως σε έναν πρώτο χρόνο. Στη συνέχεια, μόνον εφόσον εξειδικευθεί και εγκοιτωθεί σε ένα συγκροτημένο και συγκεκριμένο ανορθωτικό σχέδιο, που θα συνδυάζει ωριμότητα και έμφρονα τόλμη.

* Ο Θανάσης Διαμαντόπουλος είναι –οσονούπω πρώην– καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή