Η Ευρωπαϊκή Ενωση, αυτό το θηριώδες οικοδόμημα με τις στρατιές των προσοντούχων τεχνοκρατών, είναι συχνά χώρος αυτοσχεδιασμών της πλέον ερασιτεχνικής μορφής. Στις διαδοχικές συνεντεύξεις του κατά τους τελευταίους μήνες, ο απερχόμενος πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, πρέπει να έπεισε ακόμη και τους ένθερμους οπαδούς της «ευρωπαϊκής ιδέας» ότι κατά τη διαμόρφωση και εφαρμογή του προγράμματος «σωτηρίας», οι εταίροι μας και οι θεσμοί απλώς πειραματίζονταν, εξουθενώνοντας τους Ελληνες πολίτες.
Η τιμή και η υπόληψη του ευρωπαϊκού κατεστημένου διεσώθη, διότι το όλο θέμα προσέλαβε στη χώρα μας μορφή εμφυλιακής κομματικής αντιπαραθέσεως, και αυτό συνεχίζεται έως σήμερα, που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ προσχώρησε πλήρως στην ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων.
Αλλά η Ελλάς είναι χώρα ασήμαντος, η ηγεσία της πρωτόγονη και μόνον διά της προσαρμογής το έθνος επιβιώνει εις τον αιώνα. Πάλι καλά από μιαν άποψη, διότι οι επαναστάτες θα μας επεφύλασσαν ακόμη μεγαλύτερες καταστροφές. Διότι το ζητούμενο δεν είναι η ρήξη, αλλά η διάγνωση της παθογένειας του ευρωπαϊκού συστήματος και η ανάπτυξη μηχανισμών αυτοαμύνης,
Καλώς ή κακώς και ασφαλώς εκ των πραγμάτων, οι πολιτικές που διαμορφώνει η Ε.Ε. αποσκοπούν στη διατήρηση της ηγεμονικής θέσεως της Γερμανίας, αφού σε αντίθετη περίπτωση –και κατά την κρατούσα λογική– μια αποδυνάμωσή της θα οδηγούσε σε κατάρρευση το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Κάποια προσχήματα διατηρούνται μόνον έναντι της Γαλλίας και τα υπόλοιπα είναι κατά μεγάλο μέρος ρητορεία.
Η μονομερής απόφαση της καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ να δεχθεί ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Συρία όχι για λόγους «ανθρωπιστικούς», όπως διαφημίσθηκε αρχικώς, αλλά προς εξασφάλιση του απαραίτητου εργατικού δυναμικού, ώστε να διατηρηθεί η ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας αυτής της χώρας, υπονόμευσε τη χαλαρή ενότητα της Ενωσης.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι Βρετανοί ψήφισαν υπέρ της εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε., οι χώρες του Βίσεγκραντ –που έχουν προκύψει από τη διάλυση της αυτοκρατορίας των Αψβούργων, μετά τον πρώτο Μεγάλο Πόλεμο– αρνούνται να δεχθούν μετανάστες βάσει των ποσοστώσεων που επέβαλε η Ενωση και απειλούνται με κυρώσεις από την Επιτροπή. Πρωτίστως όμως η Γερμανία υπέστη και αυτή στις τελευταίες εκλογές τις συνέπειες της μεταναστευτικής πολιτικής που επέβαλε η καγκελάριος, η οποία αγωνίζεται εδώ και μήνες να σχηματίσει κυβέρνηση.
Η πρόταση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, προκάλεσε ορθώς έντονες αντιδράσεις, διότι χαρακτήριζε την επιβολή αναγκαστικών ποσοστώσεων «αναποτελεσματική» και «εξόχως διχαστική». Ας μην αυταπατώμεθα, όμως. Η Ενωση δεν είναι πολυεθνής, πολυφυλετική και πολυπολιτισμική οντότης. Είναι μια σύμβαση κρατών, απρόθυμων να αποβάλουν τα βασικά χαρακτηριστικά της ιδιοσυστασίας τους. Δυσανεξία προκαλεί η ιδέα της «πολιτικής ολοκληρώσεως», και ας αποδεχθούμε την πραγματικότητα.