Η καθημερινή ταλαιπωρία του πολίτη

Η καθημερινή ταλαιπωρία του πολίτη

2' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πολύς κόσμος πίστευε ότι έχει αδικηθεί και αξίζει κάτι καλύτερο. Συνήθως εννοούσαν κάτι που να αποφέρει περισσότερα χρήματα. Καλύτερο σπίτι, αυτοκίνητο. Ηταν αυτοσκοπός κι ακόμη είναι, μόνο που οι συνθήκες έχουν αλλάξει πλέον ριζικά. Ενόψει αυτής της «φιλοδοξίας» μπορούσε να μετέλθει τα πάντα. Χάριν της οικονομικής και συνακόλουθα κοινωνικής του εξέλιξης. Αυτό βέβαια είχε τις συνέπειές του στο γενικότερο γίγνεσθαι και οδήγησε στην αποδόμηση του λεγόμενου κοινωνικού ιστού, αφού αυτοί, ως αδικημένοι, δεν μπορούσαν να ανεχθούν όλους τους υπόλοιπους, τους οποίους θεωρούσαν –όχι πάντα αδίκως– ευνοηθέντες.

Αυτό συνέβαινε στον ιδιωτικό, αλλά κυρίως στον δημόσιο τομέα, με τον γνωστό τρόπο πρόσληψης, έτσι που ο καθείς εδικαιούτο να πιστεύει ότι είναι ο αδικημένος.

Μία όμως από τις επιπτώσεις αυτής της νοοτροπίας, αυτής της κοινωνικής διάστασης, ήταν η συμπεριφορά τους στους συναλλασσoμένους, στο άγνωστο κοινό.

Προσπαθώ να δώσω μια εξήγηση της κακοδαιμονίας μας στον δημόσιο τομέα, τον απροσπέλαστο σε πειθαρχικές και λοιπές κυρώσεις, που οδήγησαν σε πλήρες ξεχαρβάλωμα. Ζημιωμένος απ’ όλα αυτά ο πολίτης, καταδυναστευόμενος όχι μόνο από τα σκληρά μέτρα που επιβάλλονται αλλά και από τη διάλυση των υπηρεσιών και την άρνηση μερίδας υπαλλήλων να τους εξυπηρετήσουν, να τους φερθούν ευγενικά. Το γεγονός ότι οι εναπομείναντες δημόσιοι υπάλληλοι δεν επαρκούν έχει μεγάλη δόση αλήθειας.

Ομως το πρόβλημα παραμένει, όπως και πριν. Δηλαδή, η κακότροπη συμπεριφορά μιας μερίδας, σε μια εποχή που ο πολίτης έχει μεγάλη ανάγκη ανθρώπινης αντιμετώπισης στην καθημερινότητά του κυρίως. Με μια νομοθεσία δαιδαλώδη με τις χιλιάδες εγκυκλίους, που δίνει «δικαίωμα» στον καθένα να ερμηνεύει κατά το δοκούν και να ισοπεδώνει ψυχές ταλαίπωρες καθημερινά.

Ατελείωτες οι ουρές, στις οποίες υπομονετικά αναμένουν επί ώρες, μέχρι να φθάσουν στην τελική δοκιμασία και να έλθουν πρόσωπο με πρόσωπο με την αληθινή εξουσία. Αυτήν της υπηρεσίας του Δημοσίου και τότε αρχίζει ο αληθινός γολγοθάς. Σ’ όλη τη δυστυχία που βιώνει ο πολίτης, προστίθεται κι αυτή της γραφειοκρατικής και κυρίως της προσβλητικής συμπεριφοράς. Βεβαίως, είναι θέμα παιδείας η καλή συμπεριφορά του υπαλλήλου. Οποιος έχει συναλλαγή με το Δημόσιο, δηλαδή η μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού, καταλαβαίνει ότι αποτελεί τη μεγαλύτερη δοκιμασία η ώρα αυτή της συναλλαγής.

Ο καθένας απ’ τους αδικημένους δεν μπορεί να ξεσπάσει σ’ αυτούς που θεωρεί ότι τον αδίκησαν. Μπορεί όμως να ξεσπάσει και να βγάλει τα εσώτερά του στον πολίτη που ως ικέτης προσέρχεται για να εξυπηρετηθεί, απ’ αυτόν που ο ίδιος πληρώνει. Απίστευτο κι όμως αληθινό στη χώρα των συνεχών εκπλήξεων. Πώς λοιπόν δουλεύει το Δημόσιο όλα αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα τώρα με τις μειώσεις του προσωπικού; Δουλεύει και αποδίδει στο μέτρο του δυνατού, χάρη στις τιτάνιες υπεράνθρωπες προσπάθειες μιας μερίδας υπαλλήλων οι οποίοι πράττουν το αυτονόητο, που είναι πλέον και το ζητούμενο. Επιπλέον, δε, φθάνουν να εκτελούν μέχρι και χρέη καθαριστριών…

Πιστοί στον όρκο τους, πιστοί στις οικογενειακές καταβολές, πιστοί στην αλληλεγγύη, στον συνάνθρωπό τους, που τόσο σκληρά δοκιμάζεται, αναζητώντας ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα. Να αισθανθεί την ανθρωπιά, την οποία θα σέρνει μαζί του σαν αχτίδα ελπίδας. Να πιστεύσει ότι τίποτα δεν χάθηκε. Είναι τόσο απλά πράγματα, κι όμως τόσο δυσεύρετα, τόσο ξεχασμένα. Βουλιάζουμε μέσα στην αποξένωση, στη μιζέρια, στην οποία εκόντες άκοντες οδηγηθήκαμε, απ’ αυτούς που η πολιτική ελίτ αναπαράγει και οδηγεί στα άκρα τσακίζοντας τη ραχοκοκαλιά, τη μεσαία τάξη, η οποία οφείλει να αναδείξει το μεγαλείο της ψυχής της, τη γενναιότητα να σταθεί στα πόδια της και να παλέψει για μια σύγχρονη δημοκρατική και ελεύθερη Ελλάδα.

Σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι διαθέτουν τα ψυχικά αποθέματα, να σταθούν δίπλα στους πολίτες και να αναδείξουν το καινούργιο πρόσωπο, της ανθρώπινης αλληλεγγύης.

* Πρώην πρόεδρος ΔΣΑ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή