Φαντάσματα
Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά οι μόνοι άνθρωποι που συνάντησε κατά την ολιγόωρη παραμονή του στην Αθήνα την περασμένη Παρασκευή ο Γιοχάνες Χαν ήταν ο Νίκος Κοτζιάς και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τον πρώτο για ευνόητους λόγους. Τον δεύτερο για ακόμα σημαντικότερους, καθώς στις Βρυξέλλες δεν κρύβουν την αγωνία τους να κλείσει η εκκρεμότητα της ονομασίας. Και, κυρίως, να περάσει από την ελληνική Βουλή χωρίς «παρατράγουδα» (λέγε με «στρίβειν» των Ανεξαρτήτων Ελλήνων). Και εδώ τίθεται το βασικό ερώτημα: να στηρίξει η Νέα Δημοκρατία δείχνοντας υπεύθυνη στάση, αλλά ταυτόχρονα δίνοντας χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση, την οποία ενδέχεται να εγκαταλείψει ο κυβερνητικός της εταίρος; Ή να απαιτήσει την ψήφο των ΑΝΕΛ για να ψηφίσει; Οπως και να ’χει, ένα είναι βέβαιο: το «φάντασμα» του Βουκουρεστίου επιστρέφει…
Συμφωνία- πακέτο
Μένω στον Χαν, ο οποίος έχει αναλάβει ως προσωπικό στοίχημα την υπόθεση της εκκρεμότητας της ονομασίας και θα ήθελε ένα success story. Το ίδιο πληροφορούμαι ότι ισχύει και για τη Φεντερίκα Μογκερίνι, η οποία, πάντως, έχει απευθείας δίαυλο με τον Αλέξη Τσίπρα που δεν περνά από το υπουργείο Εξωτερικών. Και, βέβαια, είναι γνωστό το διαρκές ενδιαφέρον των Γερμανών για το Σκοπιανό.
Πάντως, δεν θεωρώ τυχαία όσα είπε ο Χαν σε εκδήλωση της αντιπροσωπείας της Κομισιόν στην Αθήνα. Σημείωσε, για παράδειγμα, ότι στην Αθήνα συζήτησε το Σκοπιανό, αλλά και την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας. Η διπλή επισήμανση δεν ήταν τυχαία. Θα βόλευε πολλούς στις Βρυξέλλες –και όχι μόνο– να κλείσουν και τα δύο ζητήματα μαζί, καθώς η υπόθεση της Αλβανίας θεωρείται αλληλένδετη με αυτή των Σκοπίων. Η πακετοποίηση ανεβάζει το ρίσκο και τη δύναμη του παρασκηνίου. Η συνέχεια επί της οθόνης.
Πρωινό για δύο
Εχω την εντύπωση ότι τα Δυτικά Βαλκάνια πρέπει να βρέθηκαν στο μενού του προγεύματος που, όπως με ενημέρωσε πράκτοράς μου, είχαν χθες στο Χίλτον ο Γιώργος Κουμουτσάκος και ο Γερμανός πρέσβης Γενς Πλέτνερ. Σημειώνω, πάντως, ότι ο τομεάρχης Εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας πριν από τον Πλέτνερ έχει ακόμη συναντήσει την πρέσβειρα του Ισραήλ και τον πρέσβη της Παλαιστίνης.
Ο μεγάλος συμβιβασμός
Το συνηθίζουν στις Βρυξέλλες πριν από έναν μεγάλο συμβιβασμό να παίζουν το παιχνίδι των εντυπώσεων. Είναι και τα προσχήματα που πρέπει να σωθούν, ώστε όλοι στο τέλος να δηλώνουν κερδισμένοι. Εξ ου και συνήθως ενός μεγάλου διχασμού, και μάλιστα όταν έχει προηγηθεί δημοσίως σκληρό ροκ, έπεται ο μεγάλος συμβιβασμός. Αναφέρομαι στις αντιδράσεις –με τις ευλογίες του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ– για την πρόταση του Ντόναλντ Τουσκ σχετικά με την κατάργηση των ποσοστώσεων στο προσφυγικό.
Μην πυροβολείτε τον Τουσκ
Τελικά ο Πολωνός μπορεί να έπαιξε τον ρόλο του «λαγού» προκειμένου να χρυσωθεί το χάπι για όλους. Πληροφορούμαι ότι οι Ανατολικοί για να αποφύγουν τις ποσοστώσεις για την υποδοχή προσφύγων σκέφτονται να εξαγοράσουν τη στάση τους. Κοινώς, θα συμβάλουν με περισσότερα χρήματα στο προσφυγικό, ώστε στο τέλος να είναι όλοι ικανοποιημένοι. Και ο Τουσκ; Αν του βγει το παιχνίδι, κάποιοι στις Βρυξέλλες θεωρούν ότι μπορεί να είναι ο κατάλληλος υποψήφιος για μια θέση που θα ρίχνει γέφυρες με την Ανατ. Ευρώπη. Υπάρχει τέτοια καρέκλα; Ισως ναι, όπως μια νατοϊκή καρέκλα. Αλλά ακόμη κι αν δεν υπάρχει θέση με αυτά τα χαρακτηριστικά, έχω τη βεβαιότητα ότι οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών θα την εφεύρουν.
Τα ύστερα του κόσμου
Περίεργα φαινόμενα έχει αρχίσει να προκαλεί η σύμπλευση των κοινοβουλευτικών ομάδων ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού στο όνομα του Κινήματος Αλλαγής. Για παράδειγμα, χθες, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Βουλή, ο Στ. Θεοδωράκης καταχειροκροτήθηκε από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ειδικά στο σημείο όπου είπε κάτι του τύπου «δόξα σοι ο Θεός και ο Μαρξ». Σχόλια μάλιστα προκάλεσε το γεγονός ότι χειροκροτήθηκε θερμότατα από τον Β. Κεγκέρογλου. Πάντως, δεν θα εκλάμβανα το περιστατικό ως ένδειξη ότι οι πασόκοι θα γίνουν Ποτάμι. Το πασοκικό DNA έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ανθεκτικό σε καταστροφές πυρηνικού τύπου, οπότε προβλέπω ότι θα συμβεί το αντίστροφο.