Εδώ και πολύ καιρό επισημαίνω τους σοβαρότατους κινδύνους που συνοδεύουν την παράλυση των τραπεζών. Προχθές, ο πρωθυπουργός εξέπεμψε σήμα κινδύνου στην ίδια κατεύθυνση. Επιτέλους! Γιατί όμως ο κ. Τσίπρας αισθάνθηκε την ανάγκη να πιέσει τα ανώτατα τραπεζικά στελέχη, ώστε να πιέσουν τους μετόχους των μέσων ενημέρωσης, που θα πιέσουν τελικά τους δημοσιογράφους «τους»;
Μου θύμισε το περιστατικό, μόλις προ ολίγων εβδομάδων, που ο υπουργός Παππάς πρότεινε χαριτολογώντας να δώσει όποιες πρόσθετες άδειες θα ήθελε κάποιος βασικός μέτοχος, αρκεί να καταργήσει το ειδησεογραφικό τμήμα του σταθμού «του». Φαντάζομαι ότι σε στενό κύκλο οι παραινέσεις θα προσλαμβάνουν «πειστικότερη» μορφή. Αναρωτιέμαι πώς σκέφτονται. Δηλαδή, αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω, τότε που είχαμε μόνον κρατική TV, η λύση στα ανείσπρακτα δάνεια θα ήταν να απαγορευθούν οι κάμερες στο Ειρηνοδικείο; Αφού, ακόμη κι αν οι τράπεζες ήθελαν να υπακούσουν στον πρωθυπουργό, ακόμη κι αν οι ιδιοκτήτες ήθελαν να υπακούσουν στους τραπεζίτες, εκείνοι που προκαλούν ανησυχίες και αναταραχή στη συγκυβέρνηση διαθέτουν, στην εποχή μας, μύριους όσους τρόπους να γνωστοποιήσουν τις δραστηριότητές τους. Μήπως ο κ. Τσίπρας σκέφτεται να ελέγξει τι ανεβαίνει στο Ιντερνετ; Δεν το πιστεύω!
Το παράδοξο στην υπόθεση είναι πως αυτό που ζητεί από τις τράπεζες είναι σωστό: «Να βγάλετε από τα συρτάρια τους μεγαλομπαταχτσήδες και τους μεγαλοοφειλέτες, αυτούς που προκαλούν το περί δικαίου αίσθημα (που) έχουν καταφέρει να χρεοκοπήσουν τις επιχειρήσεις τους όντας οι ίδιοι πολύ πλούσιοι, βγάζοντας τα λεφτά τους στο εξωτερικό και μη πληρώνοντας τα χρέη τους», είπε. Αλλά πάλι, οι τράπεζες προσπαθούν εδώ και καιρό να κάνουν αυτό ακριβώς: ετοίμασαν τουλάχιστον 5.000 τέτοιες υποθέσεις. Δεν είναι κι εύκολη υπόθεση να φτάσει μια τράπεζα στον πλειστηριασμό. Χρειάζονται τρία χρόνια προετοιμασίας, προτάσεων και απορρίψεων, όπως ορίζει η ιδιαιτέρως προστατευτική νομοθεσία μας μέχρις ότου μπορέσει ο αρμόδιος υπάλληλος της τράπεζας να χρησιμοποιήσει την απειλή της δικαστικής διεκδίκησης του υποθηκευμένου ακινήτου. Και ακόμη δεν έχει δικαστεί, πρακτικώς, καμία.
Δυστυχώς, για τους κ. Τσίπρα, Καμμένο και τους άλλους, είναι πολύ αργά να πετύχουν κάτι καλύτερο με τις τράπεζες. Είναι πολύ πιθανόν ότι τα κόκκινα δάνεια θα γίνουν η ταφόπλακα της παράλογης διακυβέρνησης των τριών τελευταίων ετών. Ρωτήστε και το Ταμείο, το οποίο και «βαστά γερά» και καραδοκεί να επαναφέρει με επιμονή το ζήτημα ενός αυστηρότερου ελέγχου στα βιβλία των τραπεζών. Κόλαση!