Το «αυστριακό ζήτημα»

1' 50" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η Ευρωπαϊκή Ενωση προσαρμόζεται στην πολιτική πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται στα κράτη-μέλη της. Αυτό προκύπτει από τη διαχείριση του «αυστριακού ζητήματος», που ανέκυψε από τον σχηματισμό κυβερνήσεως συνασπισμού των Συντηρητικών με την ακραία Δεξιά σε αυτή τη χώρα.

Αρκεί και μόνον να συγκρίνει κάποιος τις αντιδράσεις και τις κυρώσεις που επεβλήθησαν στη Βιέννη όταν ο τότε καγκελάριος Βόλφ-γκανγκ Σούσελ υπέγραψε με τον «ακροδεξιό» Γεργκ Χάιντερ ανάλογη συμφωνία κυβερνητικού συνασπισμού. Η ευρωπαϊκή αντίδραση δεν είχε τότε κανένα αποτέλεσμα, και από μιαν άποψη η στάση της Ε.Ε., σήμερα, χαρακτηρίζεται από πραγματισμό.

Σε τελική ανάλυση, οι εξελίξεις στο «αυστριακό ζήτημα» ορίζουν και το τέλος της αυταπάτης περί επιβολής μιας ομοιομορφίας στην πολιτική συμπεριφορά των εθνικών κρατών. Είναι μια κάποια πρόοδος, αλλά και ένδειξη αποδυναμώσεως του ευρωπαϊκού ιδεολογήματος.

Μια ολιγότερο ηχηρή περίπτωση ήταν η πρόταση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ για την ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική, που υπαγορεύθηκε από τις ευαισθησίες των κρατών του Βίσεγκραντ. Αλλά και η Δημοκρατία της Αυστρίας προέκυψε, όπως και οι χώρες του Βίσεγκραντ, από τη διάλυση της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων, με μόνο μία ουσιωδέστατη διαφορά: ότι τύχη αγαθή τη διέσωσε από τη σοβιετική κυριαρχία.

Οι ενδείξεις αποτυχίας του εγχειρήματος για τη δημιουργία του ευρωανθρώπου είναι διακριτές. Αλλά ουδεμία έκπληξη. Υπάρχει προηγούμενο. Οταν οι ιδεολόγοι της Γαλλικής Επαναστάσεως προέβαλαν την ιδέα του «ανθρώπου», ένας οξύνους διανοητής, ο Ζοζέφ ντε Μεστρ, παρατηρούσε σκωπτικά: «Στη διάρκεια της ζωής μου, γνώρισα Αγγλους, Γάλλους… από τον Μοντεσκιέ μάθαμε ότι υπάρχουν Κινέζοι, “άνθρωπο” δεν συνάντησα ποτέ, πουθενά». Και είχε δίκαιο. Εθνη υπάρχουν, που ενεργούν κατά τη φύση τους και τα χαρακτηριστικά της ιδιοσυστασίας τους.

Από άποψη πολιτική, το μείζον πλέον είναι ότι έχει αρθεί ο αποκλεισμός της «άκρας Δεξιάς» από την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Η δήλωση του προέδρου της Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός της Αυστρίας είναι φιλοευρωπαϊκός και ότι «αυτό είναι που μετράει» ή το επιχείρημά του ότι συνεργάζεται «με τον ακροδεξιό κυβερνητικό εταίρο του κ. Τσίπρα» αποτελούν έκφραση αμηχανίας μάλλον. Την Ουγγαρία και την Πολωνία ξέχασε να αναφέρει ο κ. Γιούνκερ.

Ενα στοιχείο μόνον προέχει στην Ε.Ε. και δεν είναι άλλο από το ευρώ, για όσο χρόνο εξυπηρετεί τη Γερμανία και το σημερινό κατεστημένο. Για όλα τα άλλα μπορεί να επιδειχθεί ελαστικότης. Ας μην αυταπατώνται οι εν Ελλάδι ευρωπαϊστές.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή