Απ’ τα ξέφτια μιας χρονιάς

1' 52" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα δύο αδελφάκια, στα 5 και στα 8, ήταν –λέει– κολλημένα μπροστά στο ψηφιακό ρολόι της ηλεκτρικής κουζίνας όλο το βράδυ. Από τις 23.50 μετρούσαν φωναχτά ένα ένα τα λεπτά που περνούσαν μέχρι να φτάσουν τα μεσάνυχτα, γίνει το 00.00, ο πιο μαγικός αριθμός, πάει ο παλιός ο χρόνος και μπει ο νέος με τα δώρα. Στις 00.05, φυσικά, μετά τα φιλιά από τη μαμά και το μπαμπά και τα σφιχταγκαλιάσματα, κοίταξαν γύρω τους και ρώτησαν με γνήσια απορία: «Τι άλλαξε δηλαδή;». Περίμεναν μάλλον κάτι πιο φαντασμαγορικό από τα λεπτά να συνεχίζουν να περνούν στο ίδιο τέμπο και από μια σκισμένη σελίδα ημερολογίου στον κάδο.

Χαμογελούσα καθώς σκεφτόμουν αυτή τη μικρή χριστουγεννιάτικη ιστορία των φίλων μας, χθες Δευτέρα στο γραφείο, ίσως την πιο «Δευτέρα» του έτους, παγκόσμια ημέρα για «τα κεφάλια μέσα» αλλά με το μυαλό αλλού, του αγίου ξεστολίσματος και του χανγκόβερ ανήμερα, του μπρόκολου στο τάπερ και των γλυκών των Γιάννηδων από δίπλα στο σελοφάν «για μετά». Η δίαιτα μετατέθηκε ήδη για την άλλη Δευτέρα, εξάλλου η εικόνα των παιδιών που κοιτούν το ρολόι του φούρνου μού θύμισε να αναζητήσω συνταγές για τα περισσευούμενα γλυκά των Χριστουγέννων, που κάθε μέρα που περνά στενοχωριούνται όλο και περισσότερο στις πιατέλες με κίνδυνο να μαραθούν σε βαθμό που ούτε ο Αη Πετρετζίκης να μπορεί να βοηθήσει. Η βασιλόπιτα λοιπόν θα γίνει ωραιότατο εκμέκ, τα μελομακάρονα τσιζκέικ, οι κουραμπιέδες ένα διαφορετικό μωσαϊκό και το νεόκοπο στα ελληνικά σπίτια πανετόνε αυγοφέτες για πρωινό (Εντάξει, την παράλληλη Δευτέρα δίαιτα, δεν χάθηκε ο κόσμος.)

Μεγαλώνοντας μαθαίνεις, άλλωστε, ότι στα leftovers βρίσκεται και το νόημα της Πρωτοχρονιάς, η πρώτη ύλη των περιβόητων μεγάλων αποφάσεων που οι περισσότεροι λαμβάνουμε αυτές τις μέρες. Είναι τα περισσεύματα, τα «ξέφτια» της χρονιάς που έφυγε, που ανακατεμένα με νέα υλικά και δουλεμένα, ει δυνατόν, με νέες τεχνικές, θα μας περάσουν απέναντι σε νέες περιπέτειες. Νέα σεζόν μεν, αλλά και συνέχεια από τα προηγούμενα.

Δεν είναι μόνο τα μικρά παιδιά που μετρούν ανάποδα με ανυπομονησία την αλλαγή της χρονιάς. Οσα χρόνια κι αν δείχνει η προσωπική μας ζυγαριά, κάθε Πρωτοχρονιά μεθάμε με τη σκέψη των προοπτικών και των δυνατοτήτων που ανοίγονται μπροστά μας. Απλώς γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν σβήνεται στο 00.00 του φούρνου, δεν μηδενίζουν τα κοντέρ. Με τα γνώριμα υλικά μας, την επομένη θα φουρνίσουμε κάτι διαφορετικό.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή