Τουλάχιστον δεν είναι πια 2017. Με την ελπίδα ότι το 2018 θα είναι τουλάχιστον η αρχή ενός σημείου καμπής, αυτές είναι οι επτά ευχές μου για το νέο έτος.
1. Οι Ρεπουμπλικανοί υπερασπίζονται το κράτος δικαίου: Το πιο επείγον πρόβλημα των ΗΠΑ είναι η πιθανότητα ο πρόεδρος Τραμπ να παρεμποδίσει τις έρευνες για τυχόν παρανομίες των συμβούλων του και του ιδίου. Ο Τραμπ ξεκάθαρα θέλει να το κάνει. Οι σύμμαχοί του συνεχίζουν να συκοφαντούν τον Ρόμπερτ Μιούλερ, παρότι είναι επί μακρόν Ρεπουμπλικανός, επιτυχημένος πρώην διοικητής του FBI και παρασημοφορημένος πεζοναύτης, ο οποίος διερευνά κρίσιμα ζητήματα εθνικής ασφάλειας. Οι Ρεπουμπλικανοί στο Κογκρέσο μπορούν να διασφαλίζουν ότι θα δοθούν απαντήσεις, αρνούμενοι να δεχθούν οποιαδήποτε παρακώλυση των ερευνών του Μιούλερ.
2. Οι Δημοκρατικοί δεν διστάζουν: Στο χειρότερο σενάριο, όπου οι Ρεπουμπλικανοί επιτρέπουν την παρακώλυση, ελπίζω ότι οι Δημοκρατικοί δεν θα έχουν ψευδαισθήσεις για το μέγεθος της συνταγματικής κρίσης. Πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να μπλοκάρουν κάθε προεδρικό διορισμό και κάθε νομοσχέδιο, μέχρι η έρευνα για τη Ρωσία να ξαναρχίσει. Δεν πρέπει να μιλούν για τίποτε άλλο. Η αμερικανική δημοκρατία θα βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
3. Η Β. Κορέα αποφεύγει τον πόλεμο: Ο κίνδυνος είναι πραγματικός. Το πιο ενθαρρυντικό είναι ότι, παρά τη στυγνή του εκκεντρικότητα, ο Κιμ Γιονγκ Ουν τείνει να δρα βάσει των ορθολογικών του συμφερόντων. Ας ελπίσουμε ότι στην κυβέρνηση Τραμπ θα επικρατήσουν οι πιο ψύχραιμες φωνές.
4. Ο κόσμος συνεχίζει να βελτιώνεται: Το 2017 ήταν η καλύτερη χρονιά στα χρονικά. Ποτέ στο παρελθόν δεν ζούσαν οι άνθρωποι τόσο πολύ, τόσο καλά και τόσο ελεύθερα. Ρώτησα τον Τσαρλς Κένι –συγγραφέα του βιβλίου «Getting Better», συνοπτικής περίληψης της παγκόσμιας ευημερίας– σε τι να ελπίζουμε το 2018. Μεταξύ των απαντήσεών του: εξάλειψη της πολιομυελίτιδας και της δρακουνκουλίασης· αποτροπή του λιμού στο Νότιο Σουδάν· πρόοδο στην εξεύρεση εμβολίων για το HIV και την ελονοσία, αλλά και συνεχιζόμενη χρηματοδότηση θεραπειών από τις ΗΠΑ.
5. Η επιστήμη αφήνει πίσω την πολιτική: Στον αγώνα κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η κυβέρνηση Τραμπ προσπαθεί να επιδεινώσει τα πράγματα για τα εγγόνια μας. Υπάρχουν όμως κάποιες ρεαλιστικές προσδοκίες σε σχέση με το κλίμα το 2018. Ελπίζω η ανησυχία της κοινής γνώμης να συνεχίσει να αυξάνεται (όπως συνέβη το 2017), το κόστος της ηλιακής και της αιολικής ενέργειας να συνεχίσει να πέφτει, οι μπαταρίες να γίνουν φθηνότερες και πιο δυνατές, και οι δήμαρχοι, οι κυβερνήτες και οι ξένοι ηγέτες να συνεχίσουν να εστιάζουν στο πρόβλημα. Ελπίζω επίσης οι Αμερικάνοι να αυξήσουν το ποσοστό των φιλανθρωπικών τους δαπανών για την κλιματική αλλαγή από το υφιστάμενο 2%.
6. Η δημοκρατία ευδοκιμεί: Η αντίδραση των δημοκρατικών κινημάτων στη Δύση απέναντι στην άνοδο του αυταρχισμού ήταν αξιοσημείωτη θετική εξέλιξη του 2017. Δημαγωγοί στη Γαλλία, την Αυστρία και την Ολλανδία, όλοι βίωσαν απογοητεύσεις. Στις ΗΠΑ, ο Τραμπ υπέστη εκλογικές ήττες και δεν κατάφερε να καταργήσει την ιατροφαρμακευτική κάλυψη εκατομμυρίων Αμερικανών. Ο υφέρπων αυταρχισμός, ωστόσο, παραμένει μείζων απειλή. Οι υπερασπιστές της δημοκρατίας θα χρειαστεί να είναι ακόμη πιο ενεργοί το 2018. Θα ήταν ευχής έργον, ειδικότερα, αν αυξανόταν σημαντικά η προσέλευση των ψηφοφόρων στις ενδιάμεσες εκλογές για το Κογκρέσο.
7. Ολοι βρίσκουν δυνατότητες απόδρασης: Θα κλείσω με κάτι πιο ελαφρύ. Ελπίζω όλοι να βρείτε τρόπους να δραπετεύσετε από την εξαντλητική πολιτική επικαιρότητα, αλλά και τις εθιστικές ψηφιακές τεχνολογίες, και να απολαύσετε τη ζωή.