Η υπόθεση του Ζουράρι, που οδηγήθηκε σε παραίτηση επειδή πρόσβαλε από ραδιοφώνου τους «γαύρους» (οπαδούς του Ολυμπιακού) και τα «σκουλήκια» (οπαδούς του Αρη Θεσσαλονίκης), είναι φανερά επιπέδου «Δελφιναρίου» και δεν πρέπει να υπάρχει αμφισβήτηση περί αυτού.
Εξάλλου, είναι ελάχιστης σημασίας αν ο συγκεκριμένος κατείχε θέση υπουργού, υφυπουργού, γενικού γραμματέα ή οτιδήποτε άλλο, καθώς οι πάντες γνώριζαν ότι ουσιαστικά επρόκειτο περί ανενεργού προσώπου, που διορίστηκε στο υπουργείο Παιδείας στο πλαίσιο του συνεταιρισμού ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ για να σχηματιστεί η κυβέρνηση Συρανέλ.
Επομένως, τα «ρέστα» ας ζητηθούν από τον Αλ. Τσίπρα που δέχθηκε να τοποθετηθεί εκεί και από τους Συριζαίους που δεν είχαν πρόβλημα τόσο καιρό με τις διάφορες ανισόρροπες παραδοξολογίες του σε γλώσσα ακατάληπτη. Και πάλι όμως, αφού δεν είχαν πρόβλημα με ολόκληρο τον θιασάρχη και τον θίασο ΑΝΕΛ, γιατί να είχαν μόνο με τον Κ. Ζουράρι; Με αυτή την έννοια, τα όποια προβλήματα ανακύπτουν τώρα στον συνεταιρισμό και προκαλούν ερωτήματα στον φιλικό και μη Τύπο είναι φυσιολογικά. Θα έφτανε οπωσδήποτε η στιγμή που ο συνεταιρισμός θα δοκιμαζόταν, αλλά όχι λόγω Ζουράρι. Η πραγματική δοκιμασία θα είναι στη Βουλή, αν και όταν φτάσει εκεί το «Μακεδονικό». Εστω και αν πρυτανεύσει η άποψη Βούτση ότι η όποια συμφωνία θα μπορεί να περάσει με πλειοψηφία των παρόντων, όπως κάθε συνηθισμένο νομοσχέδιο.
Το θέμα Ζουράρι λοιπόν δεν είναι τίποτα περισσότερο από διασκεδαστικό και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται, εκτός και αν πάμε σε θεωρίες συνωμοσίας περί συγκοινωνούντων δοχείων μεταξύ οργανωμένων οπαδών και «μπαχαλάκηδων» που απολαμβάνουν τη στοργή της κυβέρνησης και δεν θέλει να τους… θυμώνει. Αντίθετα, το πολύ σοβαρό θέμα των ημερών είναι η πρόβλεψη του πολυνομοσχεδίου που έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή περί δημιουργίας ενός νέου φοροελεγκτικού μηχανισμού, εκτός της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), που θα υπάγεται απευθείας στον υπουργό Οικονομικών, με αποκλειστική αποστολή τη «διενέργεια ερευνών, προκαταρκτικής εξέτασης ή προανάκρισης για την εξακρίβωση τέλεσης μείζονος ποινικής απαξίας φορολογικών εγκλημάτων…» και «οποιωνδήποτε άλλων απολύτως συναφών οικονομικών εγκλημάτων που βλάπτουν σοβαρά τα συμφέροντα του ελληνικού Δημοσίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κατόπιν παραγγελίας του εισαγγελέα οικονομικού εγκλήματος ή του αναπληρωτή του ή των εισαγγελικών λειτουργών που τον επικουρούν, υπό την εποπτεία του εισαγγελέα οικονομικού εγκλήματος».
Με δεδομένη την απόλυτα δικαιολογημένη δυσπιστία, και καχυποψία, απέναντι στην κυβέρνηση Συρανέλ –που δεν κάνει τίποτα έξω από το πλαίσιο της πελατειακής πολιτικής και της συγκέντρωσης εργαλείων στα χέρια της για να τα χρησιμοποιήσει κατά των αντιπάλων της προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία–, το ερώτημα είναι διπλό: Πρώτον, γιατί ο νέος φοροελεγκτικός μηχανισμός είναι εκτός ΑΑΔΕ, δεύτερον, πώς και γιατί οι δανειστές, που έδωσαν μάχη ώστε η ΑΑΔΕ να αποσπαστεί από τον βραχνά των κομματικών επιρροών, δέχονται ουσιαστικά την εξουδετέρωση των προσπαθειών τους. Μυστήρια που θα διαλευκανθούν σύντομα…