Πες την αλήθεια στον λαό σου, όπως έκανα εγώ, και δεν θα χάσεις» φέρεται (σύμφωνα με διαρροή από το Μαξίμου) να είπε ο Αλέξης Τσίπρας στον Ζόραν Ζάεφ κατά τη συνάντησή τους στο Νταβός και αυτή η… συμβουλή-παρότρυνση είναι ασφαλώς η καλύτερη ταμπέλα που στόλισε την τούρτα των τρίτων γενεθλίων της κυβέρνησης Συρανέλ. Γιατί από την πείρα εμείς ξέρουμε πια ότι στη γλώσσα του πρωθυπουργού μας αυτό σημαίνει «πάρε το δικό μου παράδειγμα και πες τους ό,τι να ’ναι και θα βγεις κερδισμένος…». Ασχέτως αν τα γενέθλια δεν γιορτάστηκαν φέτος με τη λαμπρότητα που τους άξιζε, καθώς ο Αλ. Τσίπρας και το επιτελείο του δεν θέλει να θυμίζει πώς ξεκίνησε για να φτάσει στο σήμερα.
Σήμερα, ωστόσο, είναι ίσως η πρώτη φορά μέσα στην τριετία που η κυβέρνηση Συρανέλ αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο διάλυσης του συνεταιρισμού στον οποίο βασίζει την ύπαρξή της. Ο καταλύτης είναι το Μακεδονικό και, σύμφωνα με πολλές ενδείξεις αλλά και πολλές πληροφορίες, οι Αλ. Τσίπρας και Π. Καμμένος επιμένουν στις αντίθετες απόψεις τους. Ο πρώτος θέλει να περάσει οπωσδήποτε από τη Βουλή μια συμφωνία με το γειτονικό κράτος, ο δεύτερος δεν είναι διατεθειμένος να βαδίσει προς την ανυπαρξία στις επόμενες εκλογές, αποδεχόμενος όνομα που θα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία», χώρια τα υπόλοιπα.
Επιπλέον, ο Αλ. Τσίπρας και οι δικοί του δείχνουν πεπεισμένοι ότι ο Π. Καμμένος και οι ΑΝΕΛ αποτελούν «βαρίδι». Οχι μόνο στο θέμα για την επίλυση του Μακεδονικού, για το οποίο προφανώς υπάρχει δέσμευση απέναντι στους ξένους, αλλά και στην πορεία προς τη σοσιαλδημοκρατία (δηλαδή προς τα δεξιά του) που επιχειρεί. Ο πρωθυπουργός και το στενό επιτελείο του έχουν αποφασίσει ότι θα κάνουν τα πάντα για να ενταχθούν πλήρως στο διεθνές σύστημα, και ένα προαπαιτούμενο είναι η απαλλαγή από τους «Καμμένους» ΑΝΕΛ. Το είχε επισημάνει εμμέσως προ εβδομάδων με δήλωσή του ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ χαρακτηρίζοντας ανοικτά τους συνεταίρους του ΣΥΡΙΖΑ ακροδεξιούς και τελευταία ο πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης προετοίμασε με δηλώσεις του για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, και μάλιστα σύντομα.
Λογικά, τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση θα πέσει, αν οι Τσιπραίοι και οι Καμμένοι τα σπάσουν με αφορμή το Μακεδονικό. Μπορεί όμως και να μη συμβεί κάτι τέτοιο, δηλαδή να πέσει η κυβέρνηση. Ο Αλ. Τσίπρας δεν χαρακτηρίζεται από αυτοκτονικές τάσεις και ήδη φροντίζει να εξασφαλίσει στήριξη ή και ένταξη στη Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ βουλευτών από τους ΑΝΕΛ, την Ενωση Κεντρώων του Βασ. Λεβέντη, τους διάφορους ανεξάρτητους, ακόμη και από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Στόχος του δεν είναι απλώς να περάσει την πρόταση νόμου για τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ, αλλά να αυξηθεί ταυτόχρονα η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον στις 150 έδρες για να συνεχίσει να κυβερνά μονοκομματικά, δίχως Καμμένους, ώς τις εκλογές (προσέχοντας στο μεταξύ μην του σκάσει καμιά «προβοκάτσια» στα Ιμια!).
Τέτοια εξέλιξη προϋποθέτει κατ’ αρχάς ότι θα φτάσει στη Βουλή πρόταση νόμου για συμφωνία με το γειτονικό κράτος στα βόρεια σύνορα, ώστε να λειτουργήσει σαν καταλύτης αλλαγής του πολιτικού σκηνικού. Ομως η επίλυση του Μακεδονικού δεν είναι εύκολη υπόθεση, ούτε για την Ελλάδα ούτε για την ΠΓΔΜ. Εκτός αν ο ξένος παράγοντας διαβεβαιώνει την Αθήνα ότι θα ασκήσει αφόρητη πίεση στην πλευρά των Σκοπίων για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της. Οι πρόσφατες σχετικές δηλώσεις του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ μπορεί να ήταν ένα δείγμα προς αυτή την κατεύθυνση. Θα δούμε…