Μετά την Κυριακή

1' 39" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Παρακολουθώντας το συλλαλητήριο της Κυριακής είχα μια παράξενη αίσθηση που δεν μπορούσα να εξηγήσω αμέσως.

Αλλά όσο η μέρα προχωρούσε, αυτό που έμενε ήταν ξεκάθαρα ότι άλλος ένας μεγάλος κύκλος κλείνει. Ξαφνικά όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια έμοιαζαν ξεπερασμένα, κάπως εκτός τόπου και χρόνου. Σαν η δράση να έχει μετακινηθεί σε άλλο γήπεδο κι εμείς να παρακολουθούμε ακόμα έναν αγώνα που έχει τελειώσει.

Για το «έργο» που ακολουθεί μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Αλλά για τους πρωταγωνιστές του νέου δικομματισμού τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα. Θεωρητικά, η υπέρβαση του δίπολου «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» ευνοεί τον Αλέξη Τσίπρα αν σκεφτεί κανείς το νέο προφίλ ενός υπεύθυνου, φιλοευρωπαίου ηγέτη της ελληνικής Κεντροαριστεράς που τόσο μεθοδικά επιχειρεί να οικοδομήσει τον τελευταίο χρόνο. Η λογική αυτό λέει: όσο απομακρυνόμαστε ψυχολογικά από τις πληγές αλλά και τις διαιρέσεις που και με δική του ευθύνη κληροδότησε στους Ελληνες η μνημονιακή εποχή τόσο πιο ανεμπόδιστα θα συνεχίσει να καλλιεργεί τη σοσιαλδημοκρατική του περσόνα. Αλλά λογική και πολιτική δεν πάνε πάντα μαζί. Γιατί η επιστροφή σε κάποιας μορφής κανονικότητα και, κυρίως, η ανάδυση νέων διαχωριστικών γραμμών (αλλά αυτή τη φορά χωρίς τη δική του πρωτοβουλία και το δικό του πατρονάρισμα) ενέχουν κινδύνους που αργά ή γρήγορα μπορούν να θέσουν ολόκληρο το πρωθυπουργικό αφήγημα στο περιθώριο των εξελίξεων.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αντίστοιχα προβλήματα αλλά τουλάχιστον δεν είναι πρωθυπουργός. Σε ένα μεταβαλλόμενο σκηνικό οι ήδη λεπτές ισορροπίες μέσα στο κόμμα του απαιτούν χειρουργικές κινήσεις προκειμένου ένας φιλελεύθερος να παίξει μπάλα σε ένα γήπεδο όπου οι φιλελεύθερες απόψεις δεν είναι πολύ της μόδας. Από αυτή την άποψη η Νέα Δημοκρατία θα μοιάζει όλο και περισσότερο με τον ΣΥΡΙΖΑ πριν από τον Ιανουάριο του 2015: ένα κόμμα που όλο και περισσότερο θα προσπαθεί να τους έχει όλους ευχαριστημένους, μασώντας τα λόγια του ή επενδύοντας στη δημιουργική ασάφεια, αυτή τη φορά από τα δεξιά. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό από τη στιγμή που το «κύμα» φαίνεται να γυρίζει προς τα δεξιά. Αρκεί να μην ξεχαστεί εντελώς το κέντρο που παραδοσιακά βγάζει κυβερνήσεις.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή