Οι ανεξάρτητες αρχές είναι το «καινούργιο κοσκινάκι» του πολιτικού συστήματος. Οποιος υπουργός θέλει να διορίσει κόσμο και πρωτίστως να βολέψει κομματικά στελέχη εφευρίσκει την ανάγκη μιας ανεξάρτητης αρχής. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η δημιουργία του Συνηγόρου του Καταναλωτή το 2005, παρά το γεγονός ότι επί πολλά χρόνια λειτουργούσε ο φυσικός συνήγορος του καταναλωτή που ήταν το ίδιο το κράτος διά της Γενικής Γραμματείας του Καταναλωτή. Τελικώς διορίστηκε κόσμος και κοσμάκης κι επειδή η νέα Αρχή δεν είχε τι να κάνει, άρχισε να τα βάζει με τις διαφημίσεις καταστημάτων ηλεκτρικών που έλεγαν «Εν οίδα ότι… τέτοιες τιμές πουθενά δεν είδα».
Από τότε πέρασαν 13 χρόνια και οι ανεξάρτητες αρχές αυξάνονται και πληθύνονται. Από τις 5 που είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένες, φτάσαμε στις 31, διά πάσαν νόσον. Εχουμε Εθνικό Συμβούλιο Υγείας και Εθνική Αρχή Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής· Επιτροπή Διερεύνησης Ατυχημάτων-Ασφάλειας Πτήσεων και Εθνική Επιτροπή Συντονισμού Πτήσεων· Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση, Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, Εθνικό Οργανισμό Εξετάσεων κ.λπ. Γενικώς κόσμος και κοσμάκης στελεχώνει αυτές τις Αρχές, κι επειδή δεν είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένες, για να υπάρχει ευρύτερη συναίνεση της Βουλής στους διορισμούς, στελεχώνονται από το εκάστοτε κυβερνών κόμμα. Υπάρχουν μάλιστα Αρχές που έχουν εννεαμελή διοικητικά συμβούλια και τρεις εργαζομένους. Και φυσικά οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στύβουν το κεφάλι τους για να φτιάξουν κι άλλες.
Υπάρχουν και νεότευκτες Αρχές που είναι αναγκαίες. Επειδή κάθε κυβέρνηση έκανε προεκλογικώς παιχνίδι με τις φορολογικές υπηρεσίες, ύστερα από πολλές πιέσεις δημιουργήθηκε η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, στην οποία ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος κότσαρε και μια δεύτερη Αρχή –για τις μεγάλες, λέει, παραβάσεις– την οποία μπορεί να ελέγχει. Μετά τα «μαϊμού» ελλείμματα που καταγράφηκαν την περίοδο 2008-2009, κρίθηκε αναγκαία η δημιουργία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για να ξέρουμε κι εμείς και οι Ευρωπαίοι ποια είναι η κατάσταση των οικονομικών του κράτους.
Σήμερα, μετά τα συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, μάλλον θα χρειαστεί μια ανεξάρτητη αρχή για να μετράει το πλήθος των συγκεντρώσεων, διότι ο καθένας λέει το κοντό του (140.000) και το μακρύ του (1.500.000). Να έχουμε δηλαδή μια ΕΛΣΤΑΤ συλλαλητηρίων έτσι ώστε να μη γινόμαστε ρεζίλι της οικουμένης με τα νέα Greek Statistics. Διότι, όπως έγραφε και το Politico από τις Βρυξέλλες, «οι απαισιόδοξοι είδαν στα συλλαλητήρια 100.000 ανθρώπους, οι αισιόδοξοι μιλούν για 1,5 εκατομμύριο και οι ρεαλιστές παρατήρησαν ότι το μέτρημα στην Ελλάδα παραμένει υποκειμενική τέχνη…».