Παραπολιτική μηχανολογία

1' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​Δουλεύει άραγε σαν τζουκ-μποξ ο ψυχισμός του ανθρώπου; Δουλεύει το μυαλό του σαν πικάπ ή μαγνητόφωνο παραδοσιακού τύπου, σαν εκείνα που εκτίθενται πια στα παλαιοπωλεία, μήπως και δελεάσουν νοσταλγικούς χαρακτήρες, ή έστω σαν εξελιγμένο σιντί-πλέιερ; Ούτε οι οπαδοί της Επίπεδης Ιστορίας δεν θα πίστευαν κάτι τέτοιο. Δεν θα πίστευαν δηλαδή ότι αρκεί ν’ αλλάξεις τον δίσκο ή την κασέτα στον ψυχοπνευματικό υποδοχέα του καθενός για να του σβήσεις πάραυτα μνήμες και κριτήρια, γνώσεις και ιδέες. Και να τον κάνεις να τραγουδήσει και να χορέψει στον ρυθμό που εσύ θα του υπαγορεύσεις.

Κι ωστόσο, ακριβώς διαμέσου αυτής της χονδροειδούς μηχανολογικής μεταφοράς προσεγγίζουν τον άνθρωπο, ως αυτόνομη μονάδα και ως μέλος ενός όλου, όσοι τυγχάνουν απολύτως βέβαιοι ότι υπερέχουν κατά πολύ του «μέσου όρου»: «Πετάμε κέρματα στη σχισμή του μυαλού του και το ανδρείκελο κινείται όπως θέλουμε». Ακόμα και οι θρησκείες αναγνωρίζουν στους «απλούς ανθρώπους» ισχυρότερο δικαίωμα στην ελεύθερη βούληση απ’ ό,τι τους αναγνωρίζουν όσοι αυτοσυστήνονται σαν υπερασπιστές τους. Και οι οποίοι παίζουν μονότονα στο δικό τους μαγνητόφωνο την κασέτα με το σουξέ «Αποπροσανατολίζουν τον λαό». Ενα σουξέ που υποτίθεται ότι ερμηνεύει κάθε πολιτική σκέψη ή κίνηση, ενώ απλώς απλουστεύει βίαια την κοινωνική δυναμική και προσβάλλει την ανθρώπινη προσωπικότητα, αντιμετωπίζοντάς την όπως ο Παβλόφ τα σκυλάκια του.

Φυσικά και επηρεάζονται οι άνθρωποι από τις πληροφορίες που τους βομβαρδίζουν, ειλικρινείς ή νοθευμένες, τίμιες ή «καθαρισμένες». Φυσικά και συνυπολογίζουν όσες ειδήσεις και γνώμες ακούνε ή διαβάζουν, ώστε να σχηματίσουν την προσωπική τους άποψη, συχνά πάντως συνεκτιμούν την κουβέντα με τους φίλους τους πολύ περισσότερο απ’ ό,τι τα κηρύγματα των «επώνυμων διαφωτιστών». Φυσικά και δεν είναι ίδιες οι γνώσεις, η ετοιμότητα, η ευστροφία τους, αφού δεν γεννιούνται από φωτοτυπικό μηχάνημα ούτε ενηλικιώνονται σε πανομοιότυπο περιβάλλον. Δεν είναι όμως απαξάπαντες τόσο ρηχοί και χειραγωγήσιμοι όσο υποθέτουν οι κομματικοί ινστρούχτορες, που εναλλάσσονται στον ρόλο του καταγγέλλοντος τις «επιχειρήσεις αποπροσανατολισμού» και τις «μεθοδεύσεις εξαπάτησης». Είναι άλλωστε αποκαλυπτική αυτή η εναλλαγή ρόλων: Οι (εκάστοτε) μεν που κατηγορούν τους δε σαν φενακιστές του λαού, εκτός του ότι εκτιμούν ελάχιστα την κριτική ικανότητα των πολιτών, αγωνιούν πρωτίστως για την εμπορική επιτυχία της δικής τους φενάκης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή