Με το «κάποιος μου είπε», «κάτι άκουσα», «πήρε τ’ αυτί μου ότι…» κ.λπ. αδίκημα δεν τεκμηριώνεται, πόσο δε μάλλον το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από την αρχή του ελληνικού κράτους». Αν δεν υπάρξουν πραγματικά στοιχεία, η υπόθεση Novartis θα καταλήξει όπως και τα προηγούμενα «σκάνδαλα» για τα οποία κορυβαντιούσαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: λάδι πολύ (στη φωτιά) και από τηγανίτα τίποτα.
Πριν από τον Ιανουάριο του 2015 πολλοί φοβόνταν ότι το κατά Βαρουφάκη «αριστερό τσούρμο» θα τα έκανε θάλασσα. Το μείγμα απειρίας, έπαρσης και ανεδαφικών υποσχέσεων εξασφάλιζε την αποτυχία. Ολοι όμως (των Ευρωπαίων εταίρων συμπεριλαμβανομένων) ήλπιζαν πως αυτοί, ως άφθαρτοι και αντισυστημικοί, θα κατάφερναν ένα σημαντικό πλήγμα στη διαφθορά και τη διαπλοκή. Ολοι ελπίζαμε ότι θα χρειαστεί πολύς χρόνος πριν τα νέα πρόσωπα μάθουν τα παλιά κόλπα και, επιπλέον, υπήρχε και το διαβόητο «ηθικό πλεονέκτημα». Αυτό δεν έκανε τους επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ πιο ηθικούς αλλά, με τόσες ιερεμιάδες κατά της ανηθικότητας, πιστεύαμε ότι θα τους έκανε πιο προσεκτικούς.
Φευ! Η άμεση διόγκωση του πελατειακού κράτους, οι ιστορίες με τα βοσκοτόπια και τα βλήματα, η διαχείριση του προσφυγικού κ.ά. έδειξαν ότι για το μόνο που ήσαν έτοιμοι τα στελέχη της Πρώτης Φοράς ήταν η διόγκωση όλων των παθογενειών του παλιού πολιτικού συστήματος. Το διαβόητο «ηθικό πλεονέκτημα» όχι μόνο δεν έγινε –έστω στιγμιαίως– φρένο στη διαφθορά, αλλά χρησιμοποιήθηκε για τη συγκάλυψή της· «εσείς δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε». Τα υπαρκτά σκάνδαλα σμιλεύτηκαν τόσο πολύ για να χωρέσουν στις κομματικές σκοπιμότητες με αποτέλεσμα να γίνουν αγνώριστα και να ακυρωθούν στην πράξη.
Ετσι και τώρα, το υπαρκτό σκάνδαλο της φαρμακευτικής δαπάνης στην Ελλάδα θα πνιγεί στους κομματικούς σχεδιασμούς των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Είναι χαρακτηριστικό ότι η έρευνα δεν προσανατολίστηκε στην περίοδο της εκρηκτικής αύξησης της δαπάνης, αλλά όταν αυτή άρχισε να αποκλιμακώνεται. Η στόχευση προσώπων, αντί παθογενειών, πιστοποιείται από το γεγονός ότι κατηγορούνται μια σειρά ακόμη και άσχετων υπουργών, αλλά ουχί υπουργών ή υφυπουργών Εμπορίου που όριζαν την τιμή των φαρμάκων.
Τέλος, η δικογραφία που εμφανίστηκε ως «το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία του ελληνικού κράτους» ήταν μια σειρά ψιθύρων που –τουλάχιστον μέχρι στιγμής– δεν τεκμηριώνονται από πουθενά.
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απέτυχαν ακόμη και στη διαλεύκανση της προηγούμενης διαφθοράς. Ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός ότι, προσπαθώντας να επιτύχουν κομματικά οφέλη, δεν εμπεδώνουν στους πολίτες μόνο την αντίληψη ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι γι’ αυτή την παθογένεια, αλλά και πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει.