Οι παλαιότεροι ίσως παρασυρθούν από τον τίτλο ενθυμούμενοι συνειρμικά τη φράση- ραψωδία πολιτικού ρεαλισμού του Ντενγκ Σιαοπίνγκ «άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, ποντίκια να πιάνει». Πέρασε σχεδόν στην ειδησεογραφική παρανομία ο σκιαγραφικός, γραπτός απολογισμός του πρωθυπουργού, μεγάλου τιμονιέρη, έτη δέκα, του ΣΥΡΙΖΑ. Αξίζει να εντυπωθεί γιατί απευθύνεται με υπόρρητη μεστότητα προς φίλους και αντιπάλους: «Συνεχίζουμε με το ίδιο πάθος, τον ίδιο ενθουσιασμό, την ίδια (ίσως και λίγο παραπάνω) τόλμη… Αν και με αρκετές περισσότερες πια άσπρες τρίχες στα μαλλιά…». Τα αποσιωπητικά, υφολογικό όπλο του κατά συνθήκην γράφοντος,τάσσονται στην υπηρεσία της φαντασίας του αναγνώστη.
Το αυτονόητο: Ο κ. Αλέξης Τσίπρας εκ μέρους όλων των συντρόφων του διαμηνύει στο κοινωνικό πλήρωμα το ασίγαστο πάθος και το πλεόνασμα ενθουσιασμού στην άσκηση των καθηκόντων τους.
Το οξύμωρο: Ισως και λίγο παραπάνω τόλμη… Μα, πόση ακόμα; Οταν έχεις σχίσει τα υπεσχημένα σου παρουσία εκατομμυρίων μαρτύρων, μαθαίνοντας ταχύρρυθμα τη γλώσσα αυτών που δακτυλόδειχνες απειλητικά, έδωσες απτά δείγματα παραχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της εξουσίας και αξιοπιστίας σου.
Το ασαφές: να κρύβει άραγε πολιτικό μήνυμα η αναφορά στον χρωματικό εμπλουτισμό του τριχωτού της κεφαλής; Φερ’ ειπείν: Μεγαλώσαμε, ωριμάσαμε, ψηθήκαμε, ποιος δεν το βλέπει; Οπότε εμπιστευτείτε μας –μεταξύ άλλων, τα δικά μας δάκτυλα δεν βούτηξαν στο μέλι– και για τα περαιτέρω.
Πόσο πειστική αν και κινηματογραφική ένσαρκη αποτύπωση της εσώτερης μάχης ανάμεσα στο «θέλω» και στο «πρέπει». Νύφες, του Παντελή Βούλγαρη. Η κορυφαία του χορού των ταγμένων κοριτσιών για τον υπερατλαντικό υμέναιο (έξοχη Βικτώρια Χαραλαμπίδου) ερωτεύεται τον Αμερικανό φωτογράφο (πόσο τρυφερός ο Ντέμιαν Λιούις), ο οποίος την ερωτεύεται εξίσου. Η δικιά μας πρέπει να αποφασίσει, στο λιμάνι της Νέας Υόρκης την περιμένει με τη φωτογραφία της στο χέρι ο άγνωστος Ελληνας γαμπρός. Η Νίκη γυρίζει την πλάτη στην καρδιά της και αυτό είχε τίμημα: άσπρισαν τα μαλλιά της εν μια νυκτί εν πλω. Θρυλούνται πολλά για τη σχέση συμπαθείας Αλέξη Τσίπρα – Κώστα Καραμανλή. Και γιατί όχι; Εγιναν αρχηγοί των κομμάτων τους νεότατοι· δεν είχαν δώσει κανένα επαρκές δείγμα γραφής στον δημόσιο βίο έως τότε· Οχι έλασσον· όταν ανέλαβαν πρωθυπουργοί με οράματα και παροράματα είχαν μαλλί κορακί.