Πρόσωπα της εβδομάδας

2' 37" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Παναγιώτης Πικραμμένος

Το μπουκέτο των συμβολισμών

Πρόσωπα της εβδομάδας-1

Ηταν η πρώτη επίσημη αναγνώριση του Παναγιώτη Πικραμμένου ως αντιπάλου της κυβέρνησης. Ο Πικραμμένος δεν είχε μόνο συνάφεια με τον Μητσοτάκη. Τύγχανε και πρώην πρόεδρος εκείνου του δικαστηρίου που η κυβέρνηση είχε καταγγείλει ως μνημονιακό. Το ΣτΕ ήταν που «είχε κρίνει συνταγματικά τα μνημόνια που κατέστρεψαν την Ελλάδα», σύμφωνα με το νυχτερινό κατηγορώ της κυβερνητικής εκπροσώπου μετά την απόφαση για τον νόμο Παππά. Ο Πικραμμένος εμπλέκεται στο σκάνδαλο της Novartis με το φορτίο όλων των προηγούμενων ιδιοτήτων του. Οπως η προηγούμενη ιδιότητα της Θάνου, ως προέδρου του Αρείου Πάγου, «ξεβάφει» συμβολικά και θεσμικά πάνω στον νέο της, εκτελεστικό, ρόλο, έτσι ο Πικραμμένος: Δεν κατηγορείται μόνο ο πρώην, υπηρεσιακός για ένα μήνα, πρωθυπουργός. Κατηγορείται ταυτόχρονα ο πρώην πρόεδρος του Ανωτάτου Ακυρωτικού δικαστηρίου της χώρας.

Πώς συνδέονται όλα αυτά; Τα συγχωνεύει το κινητήριο δόγμα της κυβέρνησης. Τα μηνύματα της ένταξης του Πικραμμένου στον κύκλο των υπόπτων δεν εξαντλούνται στον συνηθισμένο κομματικό ανταγωνισμό. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι μεν οι πρώτοι που επιχειρούν να παροχετεύσουν αυτόν τον ανταγωνισμό στη Δικαιοσύνη. Είναι όμως οι πρώτοι τα τελευταία σαράντα τέσσερα χρόνια που συμπεριφέρονται σαν να μην αναγνωρίζουν νόμιμους πολιτικούς αντιπάλους. Σαν να βλέπουν μόνο παράνομους εχθρούς. Σαν να αντιπολιτεύονται όχι μόνο πρόσωπα, αλλά και θεσμούς.

Βασιλική Θάνου

Από «αμελλητί» σε «αμελλητί»

Πρόσωπα της εβδομάδας-2

Είναι τόσο ωραίο το εγχείρημα της Novartis, που πολλοί διεκδικούν δημοσίως την πατρότητά του. Ως δήλωση αναγνώρισης μεριδίου μητρότητας θα μπορούσε να ερμηνευτεί και η επανεμφάνιση της Βασιλικής Θάνου.

Θα μπορούσε, αν έμενε κανείς στον μηρυκασμό της ετυμηγορίας περί «μεγάλου σκανδάλου». Ομως, η Θάνου εμφανίστηκε κυρίως για να παράσχει πολιτική κάλυψη στους πρώην συναδέλφους της στο δικαστικό σώμα, που «εκφοβίζονται» και «κατασυκοφαντούνται».

Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς ποιος συκοφαντεί ποιον. Αυτός που κατηγορεί ή αυτός που κατηγορείται ανωνύμως; Υπάρχει πιο δραστική, έμπρακτη συκοφάντηση των δικαστικών λειτουργών από το να υποχρεώνονται να δίνουν αναφορά στον κυβερνητικό εκπρόσωπο; Υπάρχει πιο βάναυσος τρόπος να υποσκάψει κανείς το κύρος τους από το να δηλώνει ότι διάβασε κι εκτίμησε με την «εισαγγελική του πείρα» το υλικό της μυστικής τους έρευνας;

Τα ερωτήματα αυτά έχουν νόημα μόνο όταν απευθύνονται σε ανθρώπους με στοιχειώδη επίγνωση των θεσμών. Η κυβέρνηση βασίζεται στην εκτίμηση ότι για τους πολλούς τα ερωτήματα αυτά δεν σημαίνουν τίποτε. Οι πολλοί βλέπουν μόνο τα περιγράμματα. Αντιλαμβάνονται μόνο αυτόν που υποδύεται τον διώκτη και αυτόν που καταδιώκεται ως κλέφτης. Τα υπόλοιπα είναι όπως το λέει ο Πολάκης: «Νομικίστικα».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή