Η μαραθώνια συζήτηση στη Βουλή για το σκάνδαλο της Novartis έδειξε, για μία ακόμη φορά, ότι οι άνθρωποι που μας κυβερνούν είναι κατώτεροι των περιστάσεων.
Υπήρξαν και στο παρελθόν κόμματα που έταζαν τον ουρανό με τ’ άστρα στον ελληνικό λαό για να κερδίσουν την εξουσία. Ποτέ, όμως, δεν υπήρξε κυβέρνηση που έκανε τα ακριβώς αντίθετα από εκείνα που υποσχέθηκε πριν πάρει το τιμόνι της χώρας. Και ουδέποτε –κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο– είχε η χώρα κυβερνήτες τόσο ανεπαρκείς, ώστε σε διάστημα μόλις έξι μηνών να προκληθεί ζημία μεταξύ 100 και 200 δισεκατομμύριων ευρώ στην οικονομία, με συντριβή όλων εκείνων των μη προνομιούχων πολιτών που ήλπιζαν σε στήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, εκτός από την εμφανή αδυναμία κατανόησης της διεθνούς συγκυρίας, η αριστεροδεξιά σύμπραξη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διαπνέεται δυστυχώς από χαρακτηριστικά κυβερνήσεων τρίτου κόσμου: επηρμένο διχαστικό λόγο, ιδεοληπτικές εμμονές, συνεχή επίκληση θεωριών συνωμοσίας, προσπάθεια επιβολής θέσεων με αυταρχικές μεθόδους, κουτσαβάκικο τρόπο αντιμετώπισης των πολιτικών αντιπάλων.
Αποκορύφωμα του πολιτικού αυτού κυνισμού και της καταρράκωσης των θεσμών είναι ασφαλώς η υπόθεση Novartis. Μια χοντροκομμένα στημένη προσπάθεια της κυβέρνησης για να ενοχοποιήσει χωρίς στοιχεία και με σαθρές μαρτυρικές καταθέσεις δύο πολιτικές παρατάξεις. Δύο πρωθυπουργούς και οκτώ υπουργούς, χωρίς να τους δίνεται καν η δυνατότητα να αποδείξουν την αθωότητά τους.
Η συμπεριφορά της πλειοψηφίας, ντροπιαστική. Από το εμφυλιοπολεμικό «Ή εμείς ή αυτοί» του κ.Τσίπρα και το χυδαίο «Στα τέσσερα εσείς» του κ. Καμμένου φτάσαμε στη Βουλή στο προσβλητικό χαχανητό Πολάκη μπρος στη συγκίνηση Πικραμμένου, το υπερφίαλο «άι στο διάολο» της Χριστοδουλοπούλου από τη θέση του προέδρου, το ανήκουστο «οι κατηγορούμενοι πρέπει να αποδείξουν την αθωότητά τους» της πλειονότητας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι απολύτως σαφές ότι με μία προανακριτική επιτροπή διάρκειας ενός μηνός το μόνο για το οποίο δεν ενδιαφέρεται η κυβέρνηση είναι να χυθεί άπλετο φως στο καραμπινάτο φαρμακευτικό σκάνδαλο δωροδοκίας ιατρών και κρατικών αξιωματούχων με οδυνηρές επιπτώσεις για τους πολίτες και τον κρατικό προϋπολογισμό. Αποκορύφωμα της ασυδοσίας, η περίοδος 2004-2009, με τη φαρμακευτική δαπάνη να εκτινάσσεται από τα 2,4 δισ. ευρώ στα 5,2 δισ. ευρώ – μεγαλύτερη κατά κεφαλήν από όλες τις χώρες της Ευρώπης!
Στόχος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι να «λερώσουν» τους πολιτικούς τους αντιπάλους και να αφήσουν τις αμφιβολίες να αιωρούνται, μπας και κλείσει η ψαλίδα που τους χωρίζει από τη Ν.Δ.
Βλέπετε, η καθαρή έξοδος στις διεθνείς αγορές τον Αύγουστο, στην οποία ήλπιζε ο κ. Τσίπρας για να θριαμβολογήσει περί επιστροφής στην κανονικότητα, απομακρύνεται συνεχώς μετά τις δημόσιες τοποθετήσεις Ντράγκι, Σεντένο και άλλων κοινοτικών αξιωματούχων, οι οποίοι έδειξαν να τάσσονται υπέρ μιας προληπτικής πιστωτικής γραμμής που θα μειώσει τα ρίσκα για την Ελλάδα. Το ίδιο μήνυμα αμφιβολίας πέρασαν και οι αγορές με την αύξηση του επιτοκίου του επταετούς ομολόγου που εξέδωσε την προηγούμενη εβδομάδα η Αθήνα.
Αλλά και η προσπάθεια του κ. Τσίπρα να διχάσει (ιδανικά να διασπάσει τη Ν.Δ.) διά του ονόματος των Σκοπίων δεν έπιασε τόπο, ενώ οι ακροβατισμοί του στα ελληνοτουρκικά απέναντι σε έναν επιθετικό σουλτάνο που πλέον έχει συμμαχήσει με τους Γκρίζους Λύκους μόνον ανησυχία προκαλούν μέσα κι έξω από την Ελλάδα. Και ενισχύουν τον εκνευρισμό όσων σκέφτονται να επενδύσουν στη χώρα.
Το χειρότερο για τους κυβερνώντες: οι άγαρμπες μεθοδεύσεις για την κατασκευή ενόχων υποχρέωσαν την αντιπολίτευση να ενωθεί. Ακόμη και κάποιοι με αντιδεξιά σύνδρομα μέσα στο ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι ονειρεύονταν μετεκλογικές συνεργασίες με τον Τσίπρα, υποχρεώνονται τώρα να σιωπήσουν. Κανείς δεν θέλει να συνεταιριστεί με τον δήμιό του.