Ενεργειακή διπλωματία

1' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Βάλτε στο μυαλό σας το απίθανο: μια τουρκική δύναμη, από στρατιωτικούς ή παραστρατιωτικούς –μικρή διαφορά κάνει–, ανεβαίνει κι εγκαθίσταται στη βραχονησίδα Ιμια. Τι κάνουμε; Σύμφωνα με τον υπουργό Αμυνας, «οι κανόνες εμπλοκής είναι απελευθερωμένοι και ξέρουν καλά ότι όποιος τολμήσει να ανέβει σε ελληνικό έδαφος δεν θα υπάρχει την επόμενη στιγμή». Ωραία! Τώρα που το ξέρουν θα φροντίσουν, οι Τούρκοι βεβαίως, να «καλύψουν» τη δύναμη που θα έχουν αποβιβάσει. Αρα, ο κ. Καμμένος χρειάζεται περισσότερες δυνάμεις ικανές να επιτρέψουν στους ΟΥΚάδες, προς τους οποίους τα έλεγε αυτά, να κάνουν τη δουλειά τους.

Μάλλον το περιμένουν: «Οποιεσδήποτε και αν είναι οι συνθήκες, οι τουρκικές ναυτικές δυνάμεις… έχουν τη δύναμη να εξουδετερώσουν οποιαδήποτε απειλή – μην κάνετε λάθος εκτίμηση», δήλωσε ο Τούρκος πρωθυπουργός Γιλντιρίμ, σε τελετή ναυπήγησης υποβρυχίου.

Την ίδια στιγμή, στους εθνικούς αιθέρες οι τουρκικές προκλήσεις πυκνώνουν. Ο πραγματικός λόγος, εξηγούσε ξένος αλλά προσεκτικός παρατηρητής των ελληνοτουρκικών αψιμαχιών, είναι ότι καθώς ο Ερντογάν έχει απομακρύνει τους έμπειρους πιλότους, όπως και εκατοντάδες άλλους έμπειρους αξιωματικούς, η Τουρκία εκπαιδεύει τους νεότερους πιλότους στην… πλάτη μας. Κυρίως όμως εις βάρος της τσέπης μας αφού κάθε ώρα πτήσης, που υπερηφάνως (μέχρι και ειδική συριζαϊκή εκπομπή έγινε στο νέο κομματικό κανάλι για την ετοιμότητα της Τανάγρας) πραγματοποιείται, κοστίζει πολλές χιλιάδες ευρώ σε συντήρηση, καύσιμα και άλλα σχετικά.

Πριν από λίγες ημέρες πάλι, στα ανοικτά της κατεχόμενης Αμμοχώστου (πατρίδα της δραστήριας και φιλόδοξης αυτοκράτειρας Θεοδώρας), τα τουρκικά πολεμικά σκάφη κατέστησαν σαφές ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν πρόκειται να ερευνήσει για περισσότερο αέριο σε οικόπεδο που θεωρεί η Τουρκία ότι της «ανήκει», όπως πρακτικώς της «ανήκουν» τα Κατεχόμενα.

Πίσω από τη συνεχώς επιδεινούμενη εμπλοκή μας στα στρατιωτικά τρελά σχέδια της Τουρκίας κρύβεται, προφανώς, η επιθετική φιλοδοξία ιδιοποίησης μεγάλου μέρους του ενεργειακού πλούτου που κρύβουν Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειος.

Η Ελλάδα έχει δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να επενδύσει στις συνεργασίες που θα στείλουν το αέριο του Λεβιάθαν και της Αφροδίτης στην Ευρώπη, διαμέσου Κρήτης, Πελοποννήσου και Ηπείρου και να αποφύγει έξυπνα τις προκλήσεις με την ενεργειακή διπλωματία. Η δεύτερη είναι να ριχτεί σε κρεσέντο εξοπλισμών. Η επιλογή είναι αυτονόητη. Η σημερινή κυβέρνηση θα μπορούσε να την ανακοινώσει με απόλυτη ηρεμία και αυτοπεποίθηση. Ολα όμως δείχνουν ότι το κομματικό όφελος γέρνει υπέρ μιας νέας, εθνικοφρόνου αυτή τη φορά, φυγής προς τα εμπρός.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή