Πάντα αχόρταγη η προπαγάνδα, αλέθει στον μύλο της ακόμα και μικρά παιδιά, για να ενισχύσει με αθωότητα το προωθούμενο προϊόν: «Σας δίνουμε παιδικό χαμόγελο, δώστε μας την ψήφο σας». Οταν όμως αυτή η αθωότητα αποσπάται από το φυσικό περιβάλλον της, για να υποστεί τη βία της σκοπιμοθηρικής σκηνοθεσίας, νοθεύεται, χάνει τον αυθορμητισμό της. Και καταντάει ένα εμπόρευμα ανάμεσα στ’ άλλα.
Σ’ αυτό το άθλημα, που θα μπορούσε να τιτλοφορείται «Προσβολή της παιδικότητας», ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατέρριψε το Σάββατο το ρεκόρ κυνισμού και ξεπέρασε ακόμα και τα όρια της ύβρεως. Μιλώντας στο προσυνέδριο του κόμματός του στην πόλη Καχραμανμαράς, ανέβασε στη σκηνή, υπό τη βαριά σκιά τού σουλτανικού μεγαλείου του, ένα εξάχρονο κοριτσάκι, ντυμένο στρατιωτικά. Η μικρούλα, όσο κι αν την είχαν δασκαλέψει οι κομματικοί σεναριογράφοι και σκηνοθέτες, κατάφερε να παραμείνει αυτό που όντως είναι: παιδί. Ενα παιδί που δεν δικαιούται απλώς, αλλά οφείλει να κλαίει, όταν το σέρνουν άβουλο οι μεγάλοι στα δικά τους παιχνίδια· ένα παιχνιδάκι και το ίδιο πια.
«Οσοι φορούν μπορντό μπερέ δεν κλαίνε», καθοδήγησε τη μικρούλα ο Τούρκος πρόεδρος, ενοχλημένος που τα δάκρυά της χάλασαν την πολεμόχαρη φιέστα του. Οσα της είπε κατόπιν, προσπαθώντας να εκμαιεύσει την καταφατική απάντησή της με εμβρυουλκό την ψυχική βία, δεν διαφέρουν απ’ όσα λένε οι φανατικοί του ISIS στα παιδιά που στρατολογούν για να τα μετατρέψουν σε «μάρτυρες» – είναι επιβεβαιωμένη άλλωστε η σχέση του τουρκικού καθεστώτος με οργανώσεις φανατικών: «Εχεις τη σημαία στην τσέπη σου, κι αν γίνεις μάρτυρας, θα σε τιμήσουμε σκεπάζοντάς σε μ’ αυτήν. Είσαι έτοιμη για όλα, έτσι δεν είναι;».
Η απάντηση της μικρής ήταν τα δάκρυά της. Ο Ερντογάν θέλησε να στήσει ένα θέατρο σωβινιστικής αυτοπεποίθησης και πολεμικής ετοιμότητας, το αποτέλεσμα όμως ήταν εντελώς αντίθετο σε ό,τι προσδοκούσε. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με το ψευδεπίγραφο «Κλαδί ελιάς», στο Αφρίν της Συρίας, όπου η κουρδική αντίσταση γελοιοποιεί τα όνειρα περί άνετης προέλασης.
Οι διπλές εκλογές του 2019, προεδρικές και βουλευτικές, είναι η βαθιά αγωνία του Ερντογάν. Για να νικήσει με ποσοστό ταιριαστό στο σύνδρομο μεγαλείου που τον βασανίζει, συμμαχεί με τους ακροδεξιούς «Γκρίζους Λύκους», εισβάλλει στη Συρία, απειλεί την Κύπρο και την Ελλάδα, προσβάλλει βάναυσα το διεθνές δίκαιο, χλευάζει την Ε.Ε. και τον ΟΗΕ, φυλακίζει κάθε αντιφρονούντα. Μοιάζει ικανός να στείλει στη φυλακή ακόμα και τη μικρούλα «πολεμίστρια». Επειδή έκλαιγε.